Ο Διονύσης Τσακνής δεν θέλει συστάσεις. Γεννήθηκε στην Καρδίτσα στις 12 Οκτωβρίου του 1954, όπου και μεγάλωσε. Στη συνέχεια στην Αθήνα σπούδασε οικονομικά και μουσική, αλλά τελικά τον κέρδισε η δεύτερη μεγάλη αγάπη του που δεν είναι άλλη από τη σύνθεση, τη στιχουργική και την ερμηνεία τραγουδιών.
Της: Έπη Τρίμη
Επειδή έγραψε την υπέροχη μουσική της παράστασης «Τα 4 πόδια του τραπεζιού» του Ιάκωβου Καμπανέλη θέλησα να τον προσεγγίσω προκειμένου να κάνουμε μια μικρή κουβέντα εστιασμένη κατά κύριο λόγο στην εν λόγω συνεργασία. Ελπίζω να βρείτε ενδιαφέροντα όσα αναφέρει.
Διονύση έγραψες τη μουσική για την παράσταση «Τα πόδια του τραπεζιού». Γνωριζόσουν με τη Μαίρη Ραζή και πώς προέκυψε η εν λόγω συνεργασία;
Με τη Μαίρη Ραζή και το Σωτήρη Τσόγκα ήρθαμε σε επαφή μέσω του σκηνοθέτη και φίλου Παντελή Παπαδόπουλου, πριν ένα χρόνο, με αφορμή την παράσταση «Παλαιστές», στην οποία έγραψα τη μουσική. Η συνεργασία μας ήταν άψογη και με χαρά δέχτηκα να συνεργαστούμε και πάλι, στο έργο αυτό του Ιάκωβου Καμπανέλη.
Ζορίστηκες να γράψεις τη μουσική της παράστασης ή βγήκε αβίαστα από μέσα σου;
Πάντα η μουσική μιας παράστασης είναι ένα σταυρόλεξο. Το κείμενο και ο σκηνοθέτης σε καθοδηγούν. Ορισμένες φορές, το ίδιο το κείμενο σε προσανατολίζει στο είδος της μουσικής που πρέπει να στραφείς. Ποτέ δεν είναι κάτι εύκολο, αλλά ποτέ μέχρι σήμερα, δεν έχω βρεθεί σε αδιέξοδο. Ύστερα πάλι, οι πρόβες, παίζουν σημαντικό ρόλο στο ύφος που θα επιλέξεις.
Διονύση πόσο επίκαιρη είναι η παράσταση του Καμπανέλη και γιατί ο κόσμος συνεχίζει να σκέφτεται και να ενεργεί ως αρπακτικό;
Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που καθιστά αυτό το κείμενο διαχρονικό. Ιδιαίτερα σήμερα όπου θριαμβεύει δυστυχώς, η λογική του ατομικισμού και της έλλειψης κοινωνικής συνείδησης
Γενικότερα για να γράψεις μουσική τι διεργασίες γίνονται μέσα σου και από πού αντλείς την έμπνευση;
Θα έλεγα ότι η συγγραφή γενικώς, είναι θέμα αδιάκοπης άσκησης και δουλειάς. Πριν έρθει η οποιαδήποτε έμπνευση, οφείλεις να την περιμένεις στο γραφείο σου όταν σε επισκεφτεί -όπως έλεγε και ο Σεφέρης. Από ‘κει και πέρα, στη στιχουργική μου, αντλώ θέματα από τη διαρκή μου παρατήρηση σε αυτό που συμβαίνει γύρω μου και στην κοινωνία.
Για ποια επιτυχία αισθάνεσαι χαρά και περηφάνεια και ποια αποτυχία θα ήθελες να διαγράψεις από το μυαλό σου;
Πολλά πράγματα με κάνουν χαρούμενο που τα έκανα. Ειλικρινώς, δεν ξέρω τι πρέπει να ξεχωρίσω. Όσο για τις αποτυχίες, θα έλεγα πως ήταν θέμα συγκυρίας ή λανθασμένου χρονισμού. Κατά τα άλλα, δε ντρέπομαι για τίποτα που έχω κάνει στη δουλειά μου.
Διονύση ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;
Θέατρο, κινηματογράφος και συναυλίες. Αυτά που ξέρω. Αυτό που είναι το αντικείμενο της εργασίας μου. Το καλοκαιρινό μου πρόγραμμα, είναι αρκετά φορτωμένο με 3 θεατρικά έργα και την ολοκλήρωση της μουσικής για μια κινηματογραφική ταινία.
Είμαστε μια ανάσα από το καλοκαίρι και σκέφτομαι τις συναυλίες με τον Λαυρέντη και άλλους εκπληκτικούς ανθρώπους που άφησαν το στίγμα τους στο ελληνικό πεντάγραμμο. Τι θυμάσαι από τη συνεργασία και τη φιλία σας;
Μάλλον για να απαντήσω, θα έπρεπε να γράψω ένα ολόκληρο βιβλίο. Εκείνο που θα έλεγα επιγραμματικά είναι ότι η συνεργασία μας αυτή με το Λαυρέντη, με βοήθησε και με εξέλιξε και ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο.
Διονύση νιώθεις ικανοποιημένος από την καθημερινότητά σου ως άνθρωπος και ως πολίτης;
Νομίζω πως οι ικανοποιημένοι, πρέπει να αναζητηθούν εκτός κοινωνίας, σε άλλους επαγγελματικούς ή οικονομικούς χώρους. Αισθάνομαι δίπλα με όλους τους εργαζόμενους ανθρώπους, που προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στις διαρκώς δυσχερέστερες συνθήκες. Σε προσωπικό επίπεδο αν με ρωτάς, νιώθω τουλάχιστον πλήρης.
Μια ευχή για τους αναγνώστες μας;
Υγεία, δύναμη και πείσμα.