Ο Δημήτρης Γιώτης είναι υπόδειγμα ηθοποιού, ήθους και βέβαια οικογενειάρχη. Είναι πάντα γελαστός και κυνηγά τη δουλειά του όπως κάθε σωστός επαγγελματίας.
Της: Έπη Τρίμη
Στα πλαίσια της παράστασης «Όταν ο Μενέλαος συνάντησε την Ελένη» την οποία και σκηνοθετεί είχα την ευκαιρία να τον ξαναδώ και να κάνουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα τόσο για τη δουλειά του όσο και την προσωπική του ζωή. Τον ευχαριστώ για άλλη μια φορά για την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό μου και του εύχομαι όπως και σε όλη την ομάδα να σκίσουν!
Δημήτρη τι προκλήσεις και τι δυσκολίες είχε η σκηνοθεσία της παράστασης «Όταν ο Μενέλαος συνάντησε την Ελένη»;
Σίγουρα ήταν μεγάλη πρόκληση να εμπλακώ δημιουργικά με το «Όταν ο Μενέλαος συνάντησε την Ελένη». Το παιδεύω καιρό τώρα, πολύ πριν ξεκινήσω πρόβες, ήθελα να είμαι διαβασμένος, συγκεκριμένος με ολοκληρωμένη άποψη το πως να φωτίσω τα στοιχεία των ηρώων. Η παρωδία έχει συγκεκριμένους κώδικες που πρέπει να αποδικοποιήσεις και να «παντρέψεις»’ με την κωμική πλευρά των καταστάσεων ώστε να υπάρχει ολοκληρωμένη πρόταση και να κάνει το ταξίδι του έργου ενδιαφέρον και διασκεδαστικό. Έπρεπε να βάλω σε μια κοινή πορεία ηθοποιούς και συντελεστές προς μια κατεύθυνση του οράματος που είχα στο μυαλό μου.
Ο ήρωας Μενέλαος έχει κάτι κοινό με τον Δημήτρη;
Η τρέλα, η αποφασιστικότητα, και η τόλμη είναι μερικά χαρακτηριστικά που μας συνδέουν…σίγουρα και η πλευρά του «μπούφου», του αδαή που χαρακτηρίζει σαν πρώτο επίπεδο τον Μενέλαο είναι κάτι συγγενικό με μένα, γιατί πραγματικά, δεν σκέφτομαι με δεύτερο επίπεδο, με δόλο και σκοπό εκ του πονηρού…απεχθάνομαι τις δεύτερες σκέψεις και τις πράξεις που έχουν δόλιους χειρισμούς. Είμαι ξεκάθαρος, ντόμπρος και πρώτης ανάγνωσης άνθρωπος.
Τι έχει να κερδίσει ο θεατής στα 90’ της παράστασης;
Ο στόχος και η ελπίδα μου είναι να περάσει ξένοιαστα, όμορφα, να γελάσει…να προβληματιστεί, αν θέλει, με τα μηνύματα του έργου, το αντιπολεμικό που το χαρακτηρίζει, το διαχρονικό και το επίκαιρο. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και οι ερωτήσεις παραμένουν ίδιες…για ένα πουκάμισο αδειανό…για μια Ελένη…Όμως μετά από δύο χρόνων πανδημίας με όλα όσα έφερε και όλα όσα στέρησε, η ανάγκη να βρεθούμε να επικοινωνήσουμε, να γελάσουμε, να νοιώσουμε ελεύθεροι είναι επιτακτική ανάγκη ψυχικής υγείας.
Θα περιοδεύσετε;
Ξεκινήσαμε για φεστιβάλ της Αττικής μα τελικά, ναι, θα ταξιδέψουμε σε Αίγιο, Γιάννενα, Καλαμάτα, Θήβα, Χανιά και βλέπουμε…
Το να σκηνοθετείς τον εαυτό σου και τους συναδέλφους σου ενώ πρωταγωνιστείς σε κάνει περισσότερο απαιτητικό και αγχώδη και πώς αποφορτίζεσαι στη συνέχεια;
Το μεγαλύτερο παιχνίδι, νομίζω, παίζεται στο να είσαι διαβασμένος. Να πηγαίνεις στην πρόβα και να ξέρεις τι ζητάς. Αυτό ξεκινά από τον σκηνοθέτη. Συγκεκριμένη άποψη, θέση, οπτική και δουλειά με όραμα για το αποτέλεσμα. Έχω δουλέψει με ανάλογους σκηνοθέτες όπου ήξεραν και έμαθα δίπλα τους πολλά όπως έχω δουλέψει και με αρκετούς, επίσης σπουδαίους, που πηγαίναμε «ψαχτά» και δοκιμάζαμε συνέχεια πράγματα χωρίς συγκεκριμένη, αν θέλεις, φόρμα ή οπτική της παράστασης. Απ’ όλους έχεις να μάθεις, αν θέλεις να μάθεις…τώρα η αποφόρτιση έρχεται…μετά το πέρας των παραστάσεων….αυτό το παθαίνω πάντα, σκηνοθετώ ή παίζω, όταν είμαι σε μια παράσταση ζω μόνο και μέσα από αυτό.
Αν κάποιος συνεργάτης σου έχει μια διαφορετική άποψη είσαι πρόθυμος να τον ακούσεις ή εκείνη την ώρα για το όφελος μιας παράστασης όλοι πρέπει να είναι στρατιώτες;
Η χαρά μου είναι αυτή. Η πρόταση είναι το ζητούμενο, όποια κι αν είναι, από τη στιγμή που έχουμε συμφωνήσει, αποδικοποιήσει τον τρόπο και την κατεύθυνση της παράστασης όλα είναι καλοδεχούμενα. Άλλα γίνονται πράξη, εντάσσονται και αναπτύσσονται στην παράσταση άλλα δεν εξυπηρετούν τον ρόλο και το έργο και κόβονται. Όμως το έργο, ο οποιασδήποτε ήρωας είναι ζωντανός οργανισμός που επιβάλλεται να υπάρχει μια άτυπη συνενοχή μεταξύ σκηνοθέτη και ηθοποιών. Η χαρά της δημιουργίας αναπτύσσει κοινούς κώδικες επικοινωνίας που φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Για σένα μετράει περισσότερο το χειροκρότημα ή μια καλή κριτική;
Το χειροκρότημα, η ανταπόκριση αυτή καθαυτή είναι ήδη μια πάρα πολύ καλή κριτική. Το έκδηλο συναίσθημα που μεταφράζεται αυθόρμητα στον ήχο του χειροκροτήματος είναι αυτόματα η μεγαλύτερη κριτική, αποδοχή και επιβράβευση. Τώρα αν αναφέρεσαι στις κριτικές των ειδικών, των κριτικών, καλοδεχούμενες – για να είμαι ειλικρινής, είμαι καλομαθημένος από αυτές – μα δεν είναι αυτοσκοπός. Ο σκοπός, ο τελικός αποδέκτης είναι το κοινό, η ανταλλαγή συναισθημάτων και ο παλμός της παράστασης σαν κάτι δυνατό, μοναδικό, θνησισεγές και απόλυτο. Ζει και πεθαίνει την ίδια στιγμή. Η αίσθηση που αφήνει στο πέρασμα του χρόνου είναι η περιουσία μου!
Αγαπάς πολύ τον γιο σου. Πώς κατάφερες να μην έχεις απωθημένα από τον δικό σου πατέρα και να προσφέρεις τόση στοργή και αγάπη;
Δεν ανακάλυψα την πυρίτιδα…απλά έγινα ό,τι ήθελα να είχα. Μπαμπάς! Με ότι αυτό φέρει…ασφάλεια, αγάπη και αποδοχή άνευ όρων! Ο γιος μου είναι ο φάρος της ζωής μου! Το μεγαλείο της ψυχής του με διδάσκει και με καθοδηγεί καθημερινά.
9.Έχοντας λατρεία στο παιδί σου πώς και δεν θελήσατε μια μεγαλύτερη οικογένεια;
Συνειδητά και απόλυτα. Δεν έχω καμία προσωπική ανάγκη να διαιωνίσω το dna μου, ούτε αν μου μοιάζει κι όλα αυτά τα…χαζά. Ένα στόχο έχω, αν, αν τα καταφέρω να πάρω ένα από τα χιλιάδες παιδιά που είναι σε ιδρύματα. Τα παιδιά είναι παιδιά και είναι όλων μας! Το θέμα των παιδιών με πονάει πολύ…
Θα ήθελες το παιδί σας να ακολουθήσει το δικό σου επάγγελμα;
Θέλω να είναι ευτυχισμένος. Να κάνει στη ζωή του ό,τι θα του δίνει χαρά. Οτιδήποτε. Θέλω να ναι συνειδητός και να έχει ταλέντο για τη ζωή. Κάψα, όρεξη, κέφι …βλέπω γύρω μου πολλούς νέους συνταξιούχους, αυτό δε θέλω…να κάνει κάτι μόνο ως πάρεργο και να ελπίζει να ζει μετά…Η ζωή είναι να τη ζεις!
Με τη γυναίκα σου σε κάθε φωτογραφία είστε χαμογελαστοί. Τι σε γοητεύει στο πρόσωπό της και πόσο σε έχει βοηθήσει η αγάπη της σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο;
Το τραγούδι της Ελεονώρας Ζουγανέλη «Αχ και να ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου» χαρακτηρίζει ακριβώς τη σχέση μου με τη Τζωρτζίνα. Η Τζωρτζίνα είναι δύναμη της δύναμή μου! Ο πυρήνας που έχουμε δημιουργήσει είναι στέρεος και δυνατός. Μια σχέση θέλει δουλειά πολύ, θέλει να ξέρεις τους λόγους και τα γιατί…Με τη Τζωρτζίνα ονειρευόμαστε μαζί, ελπίζουμε μαζί, γελάμε πολύ, τολμάμε και κρατάμε τη φλόγα ζωντανή. Η καθημερινότητα υπάρχει μα δεν αφήνουμε τα τετριμμένα να επηρεάσουν τα συναισθήματα μας.
Τι σημαίνει ευτυχία για σένα και τι θα ήθελες μέσα σου να συμβεί ώστε να πεις πως αξίζουν οι δυσκολίες της ζωής;
Η ύπαρξη του γιού μου! Η ευτυχία όλη στα μάτια μέσα!
Ξέρω ότι αγαπάς πολύ την Άριελ Κωνσταντινίδη τι το μαγικό έχει αυτό το πλάσμα;
Είναι οικογένειά μου. Η νονά του γιού μου! Είναι άνθρωπος της ζωής μου! Η μαγεία που λες υπάρχει στον τρόπο που βλέπουμε τη ζωή. Μας συνδέει η ανάγκη για παιχνίδι, χαρά, εξερεύνηση, μοίρασμα, νοιάξιμο και φροντίδα. Είναι εξαιρετικά γενναιόδωρη και δοτική, είναι συναισθηματικά πλούσια και υπάρχει μια γενικότερη οπτική προς το Φως. Έχει ένα τεράστιο για μένα προσόν, δεν είναι δήθεν…αγαπά τη ζωή και ρουφάει τις στιγμές. Πήξαμε στη δηθενιά, δήθεν ταλαντούχους, δήθεν ποιοτικούς, κουλτουριάδες και τα…παρελκόμμενα…του δύσκολου, του ‘’στριμμένου’’, η δηθενιά της δυστυχίας και της μιζέριας…ε, αυτό μας συνδέει με το πλάσμα μου το αγαπημένο: Η ΧΑΡΑ!
Η μαμά σου είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο της ζωής σου. Τι είναι αυτό που την κάνει ξεχωριστή και ηρωίδα στα μάτια σου μέχρι και σήμερα;
Η μάνα μου! Η μάνα μου, ήμουν πιτσιρίκι, ήταν νύχτα και γω ψηνόμουν στο πυρετό, δεν ήξερε τι να με κάνει, ήταν μόνη της και τα μάτια της έτρεχαν…γιατί κλαις μάνα, της είπα….«γιατί σε νοιάζομαι. Σε νοιάζομαι». Ξέρεις τι είναι να έχεις κάποιον να σε νοιάζεται; Έδωσε αγώνα για μένα και τον κέρδισε. Ήταν επιλογή της και το τίμημα ήταν να με έχει πάντα δίπλα της, ένα μικρό χεράκι στα χέρια της κρυμμένο μα μου έμαθε ότι οι ζωές μας είναι παράλληλες, δεν τέμνονται, είμαστε ανεξάρτητοι, αυτόνομοι μα μας συνδέουν ρίζες και γεγονότα που κάνουν τι σχέση πάρα πολύ δυνατή. Ξέρεις αν καμμιά φορά λέμε τα γεγονότα αυτά μικραίνουν και ίσως εκφυλίζονται και γω δεν θέλω…
Ποια είναι τα πλάνα για την ερχόμενη σεζόν;
Προς το παρόν όλη μου η σκέψη, η ενέργεια και η προσοχή μου είναι στραμμένες στο «Όταν ο Μενέλαος συνάντησε την Ελένη» του Γιάννη Βασιλειάδη….τα υπόλοιπα έπονται. Τώρα είμαι ενθουσιασμένος που είμαστε έτοιμοι για το ταξίδι με ούριο άνεμο ελπίζω και εύχομαι μαζί με τη Βάσω Γουλιελμάκη, τη Νταίζη Σεμπεκοπούλου, τον Σωτήρη Σκάντζικα, τον Αλέξανδρο Κλημόπουλο, τη Μαρία Δρακοπούλου, τον Μίλτο Σαμαρά και τον Ιάσωνα Λαγουτάρη να περάσουμε ένα υπέροχο καλοκαίρι. Το έχουμε ανάγκη!