Ο πολυτάλαντος Χρήστος Μουστάκας μίλησε στο enimerotiko.gr για τις σπουδές του, τη συνεργασία του με τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον «Μικρό Πρίγκιπα σε Χρόνο Ενεστώτα» που σκηνοθετεί, την τηλεόραση, τον λόγο που θαυμάζει έναν ομότεχνό του και τα επαγγελματικά του σχέδια.
Της: Έπη Τρίμη
Κύριε Μουστάκα πέραν της ιδιότητας σας ως ηθοποιός είστε πτυχιούχος της Σχολής Διοίκησης Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας του Τ.Ε.Ι. Καλαμάτας. Έχετε εργαστεί στο εν λόγω αντικείμενο ή ήταν απαίτηση των γονέων σας προκειμένου να έχετε μια δικλείδα ασφαλείας;
Ανήκω σε μία γενιά παιδιών που η φυσιολογική ροή των σπουδών εμπεριείχε και τη συνέχεια τους σε κάποιο Ανώτερο ή Ανώτατο Ίδρυμα. Για εμένα το γεγονός ότι θα είχα την ευκαιρία να σπουδάσω ήταν κατά κάποιο τρόπο ο δρόμος προς την εξέλιξή μου. Δεν έτυχε να εργαστώ ποτέ στο αντικείμενο των σπουδών μου διότι αμέσως μετά τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις, ήρθε στη ζωή μου η Σπείρα Σπείρα στην οποία ανακάλυψα αυτό ακριβώς το οποίο ήμουν φτιαγμένος να υπηρετήσω σ’ αυτή τη ζωή.
Έχετε ένα πλούσιο βιογραφικό. Χρειάστηκε να κάνετε κάποιες θυσίες ή υποχωρήσεις προκειμένου να διεισδύσετε στον χώρο του θεάματος και της υποκριτικής και αν ναι μετανιώσατε για κάποιες;
Αισθάνομαι πολύ τυχερός και ευγνώμων διότι η μετάβασή μου στο χώρο του θεάματος έγινε απολύτως φυσικά. Ήταν μια διαδικασία, μέρος της ροής των πραγμάτων χωρίς κανένα άγχος ή υποχώρηση. Ίσα ίσα που η ένταξή μου στη Σπείρα Σπείρα ήταν για μένα μια μετάβαση σε έναν κόσμο τον οποίο κατά κάποιο τρόπο γνώριζα και απλώς είχε έρθει η στιγμή να συστηθούμε.
Μεταξύ άλλων έχετε εργαστεί στην τηλεόραση το 2008 και 2009 στον Alpha TV και στη ΝΕΤ. Ήταν δική σας απόφαση η αποχή τα μετέπειτα χρόνια;
Έτσι κι αλλιώς ούτε η συμμετοχή μου στις δύο σειρές που αναφέρεστε ήταν δική μου επιθυμία την οποία επιδίωξα και τα κατάφερα. Ίσως αν υπάρξει μια πρόταση που θα με ιντρίγκαρε καλλιτεχνικά να το ξαναέκανα.
Σε συνέχεια της ως άνω ερώτησής μου, από προσωπική σας εμπειρία η απουσία ενός καλλιτέχνη από τα τηλεοπτικά δρώμενα δυσκολεύει τις λοιπές επαγγελματικές του επιλογές και κατά συνέπεια αποφάσεις;
Η τηλεόραση είναι ένα μέσο που βοηθάει πολύ έναν ηθοποιό να γίνει αναγνωρίσιμος και να έχει πιθανόν περισσότερες επαγγελματικές προτάσεις όμως για μένα δεν υπήρξε ποτέ αυτοσκοπός. Είναι μέρος της δουλειάς. Εάν βρω κάτι ενδιαφέρον θα το κάνω, αν όχι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να δεχτώ μια πρόταση υπό την πίεση δεύτερων σκέψεων.
Έχοντας πλέον στην τηλεόραση πολύ ενδιαφέρουσες και προσεγμένες παραγωγές υπήρξε κάποιος ρόλος που είπατε «θα μου ταίριαζε κρίμα μου είμαι εγώ στη θέση κάποιου συναδέλφου»;
Καλώς ή κακώς δεν παρακολουθώ τηλεόραση λόγω έλλειψης χρόνου. Όμως τη θέση συναδέλφου δεν την έχω ζηλέψει ποτέ. Μόνο σε περιπτώσεις υψηλής υποκριτικής που πραγματικά, κυρίως στο θέατρο, έχω θαυμάσει τη μαεστρία, το ταλέντο και την αμεσότητα με το κοινό έχω σκεφτεί ότι θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να φτάσω σε αυτά τα επίπεδα.
Ποιους ομότεχνούς σας εκτιμάτε και θαυμάζετε πολύ και με ποιον θα νιώθατε πως η συνεργασία μαζί του θα εκτόξευε ακόμη περισσότερο τις «μετοχές» σας;
Δεν αντιμετωπίζω τη Τέχνη μου «χρηματιστηριακά» και ως εκ τούτου δεν με ταλαιπώρησαν ποτέ τέτοιου «εταιρικού» τύπου άγχη. Θαυμάζω πολλούς ανθρώπους στο χώρο και αλίμονο αν δεν το έκανα. Αισθάνομαι απολύτως μέρος μιας τεράστιας καλλιτεχνικής οικογένειας μες στην οποία υπάρχουν άνθρωποι που αγαπώ, εκτιμώ, θαυμάζω, επεξεργάζομαι. Κι όπως όλοι μας, έτσι κι εγώ, δεν παύω να έχω ως μόνιμο σημείο αναφοράς μου τον καλλιτεχνικό μου πατέρα και δάσκαλο, Σταμάτη Κραουνάκη.
Παράλληλα με την υποκριτική ασχολείστε με το τραγούδι. Ωστόσο, ποια ιδιότητά σας θεωρείτε ότι απαίτησε από εσάς περισσότερη υπομονή και αφοσίωση;
Για εμένα όλες οι ιδιότητες που εμπεριέχω, είναι ένα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια. Η Τέχνη θέλει υπομονή και αφοσίωση. Όπως άλλωστε και οτιδήποτε έχεις αποφασίσει να ασχοληθείς στη ζωή.
Θα βλέπατε τον εαυτό σας να συμμετέχει σε ένα μιούζικαλ;
Φυσικά. Πιστεύω ότι είναι κάτι που μου ταιριάζει. Μην ξεχνάμε πως όλα αυτά τα χρόνια έκανα Μουσικό Θέατρο. Μια ελληνική εκδοχή του μιούζικαλ.
Το 2017 σκηνοθετήσατε μια ταινία μικρού μήκους με θέμα την σκλήρυνση κατά πλάκας. Τι σας είχε συγκινήσει σε αυτήν την τόσο ύπουλη και δύσκολη πάθηση; Θα αγγίζατε στο μέλλον και άλλα θέματα που απαιτούν την κοινωνική μας ευαισθησία;
Την Ταινία sms –sharing multiple sclerosis την δημιούργησα πιο πολύ από την ανάγκη να προσπαθήσω να βάλω κάποια πράγματα στη θέση τους. Με ενοχλούσε πολύ το στίγμα των ασθενών με σκλήρυνση και η αντιμετώπιση της ασθένειας από την κοινωνία σαν μίασμα της οποίας απέφευγαν να πουν ακόμη και το όνομα. Μέχρι τότε ο κόσμος πίστευε ότι σκλήρυνση κατά πλάκας σημαίνει αμαξίδιο και κρεβάτι. Παραπληγία. Απομόνωση. Όσοι παρακολούθησαν την ταινία, τώρα πια ξέρουν ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αυτή τη στιγμή με βρίσκετε σε μία περίοδο που συζητώ και με άλλους συλλόγους για αντίστοιχες ταινίες μικρού μήκους, κάτι το οποίο μου δίνει πολύ χαρά και αναμένω την έναρξη των γυρισμάτων με ανυπομονησία.
Τι αποκομίσατε από τη συνεργασία σας με τον Σταμάτη Κραουνάκη και ποιες πλευρές της ανθρώπινης πλευράς του βρίσκετε γοητευτικές και ενδιαφέρουσες;
Η σχέση μου με τον Σταμάτη δεν είναι μια απλή συνεργασία. Ο Σταμάτης ευθύνεται για το μεγαλύτερο μέρος της καλλιτεχνικής μου υπόστασης και σκέψης. Ήμουν πολύ τυχερός που βρέθηκα στη ζωή μου με τον Μεγάλο Δάσκαλο σε μια εποχή που οι Μεγάλοι έχουν αρχίσει και εκλείπουν. Ο Σταμάτης δεν έχει απλά ενδιαφέρουσες πλευρές. Δεν μπορώ να αρχίζω να τον τεμαχίζω. Θα έλεγα πως ο Σταμάτης είναι Ταραχή. Συνταράσσεται και συνταράσσει.
Μιλήστε μας για τον «μικρό πρίγκιπα χρόνο ενεστώτα», τον οποίο σκηνοθετείτε. Τι συναισθήματα έχετε νιώσει όλο αυτό το διάστημα και γιατί προτρέπετε τον θεατή να δει την εν λόγω παράσταση.
Ο «Μικρός Πρίγκιπας σε Χρόνο Ενεστώτα» είναι το νέο μας μωρό. Και όπως γίνεται συνήθως, στο νέο μωρό έχουμε και ιδιαίτερη αδυναμία. Πόσο μάλλον στην περίπτωση της συγκεκριμένης παράστασης όπου συμμετέχουν και άτομα με αναπηρία. Άτομα που με το σθένος και τη δημιουργικότητα τους δεν επέτρεψαν ούτε στιγμή στο συναίσθημά μας να είναι κάπως πιο ιδιαίτερο ή διαφορετικό από αυτό που έτσι κι αλλιώς έχουμε όταν στήνουμε μια νέα παράσταση. Και αυτό είναι κάτι το οποίο διακρίνει αμέσως και ο θεατής, τον οποίο, από την πρώτη κιόλας στιγμή της παράστασης, δεν τον απασχολεί καθόλου αν ο ηθοποιός που βλέπει χρησιμοποιεί αμαξίδιο ή βακτηρίες για να μετακινηθεί. Παρακολουθεί τους ήρωες του έργου να του μιλούν για τη φιλία, την ισότητα, την αγάπη, την αλληλεγγύη, τη διαφορετικότητα, κλείνοντας το μάτι σε μια κοινωνία που συνεχίζει και αδιαφορεί. Και αυτό είναι ένα κέρδος για όλους μας. Μία σκέψη που πρέπει να ενεργοποιηθεί.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για τη χειμερινή σεζόν;
Η αλήθεια είναι ότι βρίσκομαι σε μία άκρως δημιουργική περίοδο. Μετά την ταινία του Γιάννη Παναγιωταράκου «Το Σωσίβιο», η οποία σάρωσε τα βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ του εξωτερικού, ετοιμάζουμε μια νέα ταινία η οποία επιχειρεί να ακτινογραφήσει όλη τη μεταπολιτευτική πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας ως όχημα την κωμωδία με σαφείς αναφορές στον ελληνικό κινηματογράφο του ’50 και του ’60.
Παράλληλα, συζητάμε να παρουσιάσουμε τον «Μικρό Πρίγκιπα σε Χρόνο Ενεστώτα» σε κεντρικό Αθηναϊκό Θέατρο.
Τέλος, μια σειρά από νέα τραγούδια σε στίχους δικούς μου και μουσική της Αφροδίτης Φρυδά, βρίσκονται στην τελική τους ευθεία, τα οποία ευελπιστούμε να παρουσιάσουμε στο κοινό μέσα στο χειμώνα που έρχεται ενώ συνεχίζουμε τη διαδικτυακή μας σειρά Ο Μίτος της Αλεξάνδρας. Μια σειρά παραμυθιών της συγγραφέα Μάρας Χωματίδη σε εικονογράφηση της εφτάχρονης Αλεξάνδρας Γκούβα, την οποία προς το παρόν όποιος θέλει, μπορεί να την παρακολουθήσει μόνο διαδικτυακά.
Πώς θα θέλατε να κλείσουμε τη συνέντευξή μας;
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πολύ ωραία συνέντευξη και να προτρέψω τους αναγνώστες μας να μη φοβούνται. Ο φόβος είναι ο χειρότερος σύμβουλος.
