Η ηθοποιός Άννα Πορφύρη είναι γνωστή στο πανελλήνιο μέσα από τηλεοπτικούς ρόλους. Τη συνάντησα και κάναμε τη συνέντευξη που ακολουθεί καθώς ερμηνεύει με πολύ μαεστρία την Ειρήνη Καβαλά στην παράσταση «τα 4 πόδια του τραπεζιού».
Της: Έπη Τρίμη
Παράλληλα, φέτος το χειμώνα θα συμμετέχει τηλεοπτικά στη σειρά «Παγιδευμένοι». Η κουβέντα έρεε σαν το νερό καθώς μιλήσαμε με άνεση για πολλά θέματα τόσο επί προσωπικού, όσο και για όσα συμβαίνουν στην καλλιτεχνική οικογένεια.
Κυρία Πορφύρη γεννηθήκατε στην Νότια Αφρική, πώς βρέθηκαν εκεί οι γονείς σας και τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια;
Γεννήθηκα στο Johannesburg της Νοτίου Αφρικής. Οι γονείς μου πήγαν μετανάστες με σκοπό να εργαστούν γιατί εκείνη την περίοδο ήταν πολύ καλύτερες οι οικονομικές απολαβές σε σχέση με την Γερμανία και τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Στην ηλικία των επτά ετών ο πατέρας μου πήρε την απόφαση να επιστρέψουν στην Ελλάδα στην πόλη της Θεσσαλονίκης γιατί αργότερα θεώρησε ότι θα ήταν δύσκολή η διαδικασία της επιστροφής λόγω της ένταξής μας στο σχολικό περιβάλλον.
Σύμφωνα με τις σύγχρονες ψυχολογικές μελέτες ο χαρακτήρας των παιδιών διαμορφώνεται μέχρι τα πέντε τους έτη έτσι και εγώ νιώθω, μπορεί δηλαδή να είμαι περισσότερο Αφρικανή άλλα ταυτόχρονα και μια γνήσια Θεσσαλονικιά.
Λατρεύω την Αφρικάνικη κουλτούρα, την μουσική της, τον ξέφρενο αφρικάνικο χορευτικό ρυθμό που έχουν. Θυμάμαι αρκετά μέρη της Αφρικής. Το Κruger Park με τα ελεύθερα άγρια ζώα του. Το Sun city, το γνωστό χρυσό παλάτι που έμεινε ανεξίτηλο στα παιδικά μου μάτια. Το Cape Town ένα γνωστό λιμάνι με ωραία μαγαζιά του. Το Durban με τις συχνές εκδρομές και τα πικ- νικ κοντά στα βαθύ μπλε νερά του. Το Ακρωτήρι της Kαλής Eλπίδας το νοτιότερο άκρο της Αφρικής και το υπέροχο Port Elisabeth σαν μια άλλη Βενετία. Από τα αρνητικά αυτής μαγικής χώρας θα υπογραμμίσω το ακραίο φαινόμενο του ρατσισμού μεταξύ «λευκών και μαύρων». Η ένταση αυτή με απομακρύνει από μια βαθιά επιθυμία του να κατοικίσω εκεί σε αυτό τον λατρεμένο τόπο γεμάτο άγρια ομορφιά και έντονο πολιτισμικό και φυσικό πλούτο.
Κυρία Πορφύρη σάς στήριξαν οι γονείς σας στις επιλογές σας;
Δύσκολο κάποιος γονιός να πει στο παιδί του ‘εύχομαι να γίνεις ηθοποιός’ έτσι και οι δικοί μου γονείς, με το σκεπτικό ότι είναι δύσκολη δουλειά γεμάτη ανασφάλεια καθώς είσαι αναγκασμένος να ψάχνεις για δουλειά δύο φορές το χρόνο δεν ήταν για αυτούς και η καλύτερη απόφαση. Επιπλέον, το γεγονός ότι ήμουν καλή μαθήτρια και έχοντας προδιαγραφές να σπουδάσω έκανε πιο δύσκολη την αποδοχή της επιλογής μου.
Από πολύ μικρή ηλικία δέκα ετών πηγαίναμε με την αδελφή μου Σοφία στη θεατρική ομάδα Πούπουλο της Θεσσαλονίκης. Έτσι μπήκε το μικρόβιο του θεάτρου και κατέβηκα στην Αθήνα για να σπουδάσω θέατρο.
Η πραγματική στήριξη ήρθε όταν είδαν ότι μπορώ να τα καταφέρω και να επιβιώσω οικονομικά μόνο από αυτή τη δουλειά. Σαν ηθοποιός έκανα ωραίες συνεργασίες στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε ΔΗΠΕΘΕ αλλά και στο ελεύθερο θέατρο.
Κυρία Πορφύρη μιλήστε μας για τον ρόλο σας στα «4 πόδια του τραπεζιού» του Ιάκωβου Καμπανέλλη και τα συναισθήματα που απορρέουν στο πλαίσιο της συνεργασίας σας με μια πλειάδα ταλαντούχων συνεργατών.
Στα «4 πόδια του τραπεζιού» κάνω το ρόλο της Ειρήνης Καβαλά που είναι ένα από τα επτά αδέλφια που διεκδικούν με ακόρεστη και θηριώδη δίψα πλούτο, δύναμη, εξουσία και πολεμούν μεταξύ τους για το ποιος θα κληρονομήσει τα σκήπτρα της μεγάλης βιομηχανικής επιχείρησης του ημιθανή πατέρα τους.
Η Ειρήνη Καβαλά είναι από τα πιο πλούσια μέλη της οικογένειας με τρία σπίτια και επτά αυτοκίνητα, ένα σπίτι στο Λονδίνο, στη Ν. Υόρκη και στην Ελβετία, με διακοπές στις Μπαχάμες, στις Βερμούδες, αλλά και στην Μύκονο. Εκεί προσλαμβάνει ειδικώς ένα άτομο για να διώχνει τις μύγες από το δωμάτιό της, ωστόσο διεκδικεί με λύσσα το περιουσιακό μερίδιό της.
Κοσμογυρισμένη, φαντασμένη, αδιάφορη, ψωνισμένη, προτιμά να βρίσκεται περισσότερο στο εξωτερικό παρά στην Ελλάδα. Είναι μια κοκέτα με μεγάλο ενδιαφέρον για την μόδα και κυρίως τα ψηλά τακούνια. Βαριέται την πολιτική και δεν θέλει με τίποτα να ταράσσεται η ψυχική της γαλήνη και ηρεμία.
Τα συναισθήματα που απορρέουν από τη συνεργασία μου με τόσους ταλαντούχους ανθρώπους είναι πρώτα από όλα η ευγνωμοσύνη γιατί αυτά τα χρόνια του κορονοιού με κλειστά θέατρα είδαμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και πρέπει να εκτιμάμε αυτό που έχουμε και να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Είναι μεγάλη μου χαρά γιατί πέρα από ταλαντούχοι συνεργάτες είναι και υπέροχοι άνθρωποι. Αυτό για μένα είναι και το πιο σπουδαίο.
Κυρία Πορφύρη σε συνέχεια της ως άνω ερώτησης έχετε κάποιο κοινό στοιχείο με την ηρωίδα που υποδύεστε;
Τα μοναδικά κοινά στοιχεία που έχω με την ηρωίδα του έργου είναι ότι απεχθάνομαι τις εντάσεις και τους τσακωμούς και θέλω την ψυχική μου ηρεμία και γαλήνη και προσπαθώ στη ζωή και στη δουλειά να τα αποφεύγω όσο μπορώ. Πιστεύω ότι η σιωπή έχει μεγάλη δύναμη. Όταν φύγει η ένταση του καυγά μπορεί κανείς να κάνει εποικοδομητικό διάλογο.
Επίσης άλλο κοινό σημείο με την ηρωίδα του έργου είναι ότι δεν εμπλέκομαι σε ραδιουργίες, συνωμοσίες, δεν δημιουργώ ίντριγκες για να πετύχω τον σκοπό μου και προσπαθώ να μην κακολογώ. Όταν κανείς δουλεύει σε αυτό το δρόμο, σχεδιάζοντας δηλαδή κακό, το δηλητήριο που ρίχνει στον άλλον, τρώει πρώτα τον ίδιο και τον καταφθείρει.
Τελικά αυτό που μένει είναι η καλή προαίρεση που με καθαρότητα και ειλικρίνεια φέρνουν φως στη ψυχή μας.
Κυρία Πορφύρη ποιο πιστεύετε πως είναι το συστατικό της επιτυχίας της συγκεκριμένης παράστασης και γιατί έχει αγαπηθεί τόσο από το κοινό;
Το συστατικό της επιτυχίας της συγκεκριμένης παράστασης είναι πρώτα από όλα ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα του Καμπανέλλη, ταυτόχρονα και ένα από τα διακεκριμένα της νεοελληνικής δραματουργίας. Το θέμα του είναι υπερ-τοπικό και υπερ-χρονικό, το πώς δηλαδή οι δεσμοί αίματος μεταβάλλονται και εξαγριώνονται με το κυνήγι του πλούτου και της εξουσίας.
Στο τιμόνι του θιάσου είναι η κυρία Μαίρη Ραζή μια πολύ άξια γυναίκα, μάχιμη, δυναμική με θετική διάθεση όπου μαζί με τον ακούραστο σύζυγο της Σωτήρη Τσόγκα και την κόρη τους Κοραλλία δημιουργούν εκπληκτική ατμόσφαιρα ώστε ο ηθοποιός να δίνει τον καλύτερο εαυτό του.
Δεν μπορώ να μην σταθώ και σε έναν άλλο άνθρωπο τον γλυκύτατο σκηνοθέτη μας Παντελή Παπαδόπουλο, μεγάλο θεατράνθρωπο, δάσκαλο υποκριτικής σε πολλές σχολές όπου με όμορφη δημιουργική δουλειά προσεγγίσαμε το έργο του Καμπανέλλη. Εντύπωση μου κάνει ότι έρχεται διακριτικά και αθόρυβα σε κάθε μας παράσταση ακόμα και εκτός Αθηνών για να στηρίξει τη δουλειά και να βρει λύσεις σε όλα τα εμπόδια που προκύπτουν. Όταν ένας ηθοποιός αρρώστησε δεν δίστασε να αναλάβει εκείνος το ρόλο του ώστε να μην χαθεί η παράσταση.
Φυσικά και οι υπόλοιποι συντελεστές ο Διονύσης Τσακνής στη μουσική, η Λαμπρινή Καρδαρά στα σκηνικά και τα κοστούμια έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και ήταν παρόν σε πολλές πρόβες ώστε να καταλάβουν το ύφος και τις ανάγκες του έργου.
Ένα επιπλέον συστατικό της επιτυχίας είναι και ο χώρος που έχουμε την τύχη να παίζουμε στο Παλιό Πανεπιστήμιο στη Πλάκα. Ένας χώρος μοναδικής αισθητικής κάτω από την Ακρόπολη που ταιριάζει πάρα πολύ στο ύφος της παράστασης μας.
Με ποιον από τους ηθοποιούς αισθάνεστε πιο κοντά επί σκηνής αλλά και ως άνθρωποι;
Όπως ανέφερα και πριν με όλους τους ηθοποιούς έχω πολύ καλές σχέσεις και σκηνικά επικοινωνώ με όλους υπέροχα. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη και χαρά όταν ξεκινάω για να πάω στη παράσταση και το βάλσαμο στην ψυχή από το θέατρο, μέσα σε αυτή τη σκληρή πραγματικότητα που ζούμε με την ασθένεια του κορονοιού, τις αποτρόπαιες γυναικοκτονίες, τις φωτιές και τους πολέμους στις γειτονικές χώρες.
Εάν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον που αισθάνομαι πιο κοντά μου ως άνθρωπο, αυτή θα ήταν η κα Ραζή. Το ταπεραμέντο της και η αισιόδοξη ματιά της στη ζωή και στη δουλειά μου δίνουν θετική ενέργεια. Επίσης η γλυκύτητα της Ελευθερίας Ρήγου με φέρνει πιο κοντά της ως ένας πολύ δοτικός άνθρωπος.
Κυρία Πορφύρη πριν από λίγες εβδομάδες ξεκίνησαν τα γυρίσματα της δραματικής σειράς του ΑΝΤ1 «Παγιδευμένοι». Ποιος είναι ο χαρακτήρας που θα ενσαρκώσετε, ποιες είναι οι προκλήσεις του ρόλου σας και πού θα πραγματοποιηθούν τα γυρίσματα;
Ο ρόλος μου στη καινούργια σειρά του ΑΝΤ1 «Παγιδευμένοι» είναι αυτός της Ελένης Μαρκέτου, αδελφής του Διοικητή της αστυνομίας Σπύρου Μαρκέτου ( Παύλου Ορκόπουλου). Είναι μια απλή γυναίκα, νοικοκυρά που φροντίζει το σπίτι της και τα παιδιά του αδελφού της. Είναι τεράστιο υποκριτικό δώρο για εμένα αυτή τη εποχή στο θέατρο και στη τηλεόραση να δουλεύω δύο χαρακτήρες τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους και είναι μεγάλη μου χαρά να συνεργάζομαι με μια άξια γυναίκα που γνωρίζει όσο κανείς άλλος την τηλεόραση, τη Βίκυ Μανώλη στη σκηνοθεσία αλλά και με ένα πολύ καλά οργανωμένο γραφείο παραγωγής την Pedio Production όπου όλες της οι δουλειές είναι προσεγμένες και με άξιους συνεργάτες. Τα γυρίσματα θα πραγματοποιηθούν στην Αθήνα.
Κυρία Πορφύρη αγαπάτε περισσότερο το θέατρο ή την τηλεόραση και πού από φύση εκφράζεστε καλύτερα;
Είναι αλήθεια έχω κάνει περισσότερο θέατρο και νιώθω μεγαλύτερη σιγουριά και ασφάλεια που μου παρέχουν οι πρόβες και το συνεχές ψάξιμο προς κάποιο συγκεκριμένο δρόμο. Στην τηλεόραση καλείται ο ηθοποιός να είναι σε μεγαλύτερη ετοιμότητα και εγρήγορση ώστε με ελάχιστες πρόβες να λειτουργήσει στο εδώ και τώρα με συγκέντρωση, συνέπεια και πειθαρχία. Την αγαπώ πολύ την τηλεόραση και τα τελευταία χρόνια γίνονται θαυμάσιες δουλειές και ιδιαίτερα προσεγμένες, αλλά θεωρώ ότι από φύση εκφράζομαι καλύτερα στο θέατρο.
Έχετε διδάξει θέατρο σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες, σε δήμους, δημόσια και ιδιωτικά σχολεία. Τι προσφέρει η διδαχή μέσα στην ψυχή σας;
Η μαθησιακή διαδικασία είναι το μεγαλύτερο αναζωογονητικό μάθημα για μας τους θεατροπαιδαγωγούς. Ενώ έχουμε κάνει μεγάλες διαδρομές για να βρούμε τα στοιχεία σε μια παράσταση και έναν ρόλο, τα παιδιά με τον αυθορμητισμό τους, την φαντασία τους, το παιχνίδι τους, μάς δίνουν έτοιμες απαντήσεις με φρεσκάδα και απλότητα. Καλούμαστε λοιπόν να εκμαιεύσουμε όλα αυτά από τα παιδιά να τους τα κωδικοποιήσουμε, να τα μάθουμε να τα κάνουν ανάγνωση και έπειτα να τα χρησιμοποιήσουν σε ένα πραγματικό κόσμο έξω από τις οθόνες. Καλούμαστε να μάθουμε τα παιδιά να επικοινωνούν, να καλλιεργήσουν τις δεξιότητες τους, να εξασκήσουν τη φαντασία τους και να δημιουργήσουν. Είναι μια ενδιαφέρουσα διαδικασία θα έλεγα ένα ταξίδι που έχει να δώσει πολλά με κερδισμένους όλους μας, παιδαγωγούς, παιδιά, γονείς και θεατές. Διότι η τέχνη μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Έχετε συνεργαστεί με την αφρόκρεμα των ηθοποιών στην τηλεόραση και σίγουρα η επαφή με συναδέλφους έχει να προσφέρει πολλές ανταλλαγές απόψεων. Κάνατε φιλίες μέσα από τον χώρο σας;
Η φιλία ως ανθρώπινος δεσμός είναι πολύ σημαντικός για μένα πολλές φορές με έχουν στηρίξει άνθρωποι του χώρου μας σε δύσκολες στιγμές στη ζωή μου. Είναι περίεργο πως συναντιόμαστε ζούμε κάτι περισσότερο από μια οικογένεια μια δημιουργική σκηνή στο σανίδι ή μπροστά στην κάμερα και μετά οι πορείες μας αλλάζουν. Αυτή η σχέση δεν είναι απλά μια ανάμνηση αλλά μια βαθιά φιλία που πολλές φορές συνεχίζεται και μετά τα γυρίσματα και τις παραστάσεις. Μπορεί χρονικά και τοπικά να μην είμαστε με πολλούς ανθρώπους και συναδέλφους κοντά και συχνά λόγω των απαιτητικών ρυθμών της σύγχρονης ζωής αλλά δεν χάνεται ποτέ αυτή η επαφή της αληθινής γνωριμίας. Είναι σαν την συνέχεια μια σκηνής που θυμάσαι σε ποιο σημείο την είχαμε αφήσει.
Περιμένατε την αποφυλάκιση Φιλιππίδη και Λιγνάδη και πώς νιώθετε γι΄ αυτό;
Πραγματικά αυτή η ιστορία με εξέπληξε από κάθε άποψη δηλαδή ο τρόπος χειρισμού και προβολής αυτών των γεγονότων. Όλα αυτά τα δυσάρεστα τεκταινόμενα στην καθημερινότητα αλλά και η παρουσίαση τους με αφήνουν άναυδη. Δεν θα ήθελα να βρεθεί κανείς στην θέση των συναδέλφων από όποια θέση και αν είναι. Δεν είμαι εγώ ο κριτής που θα κρίνει και θα δικάσει πρόσωπα και καταστάσεις. Εύχομαι και το λέω με ευθύνη και συναίσθηση ως γυναίκα μητέρα και σύζυγος να φωτίσει ο Θεός την δικαιοσύνη να αποδώσει ότι είναι το σωστό και οι συνάδελφοι να είμαστε ενωμένοι με σεβασμό και συνεργατικότητα και αφοσίωση στη δουλειά μας χωρίς να χρειαστεί κανείς να βρεθεί σε τόσο άσχημες καταστάσεις.
Πώς αισθάνεστε ως γυναίκα για τις συνεχείς γυναικοκτονίες και τη μαύρη λίστα που τελειωμό δεν έχει;
Είναι αδιανόητο να συμβαίνει αυτό τα τελευταία χρόνια, μετά την ύπαρξη τόσων γυναικείων κινημάτων, αλλά και με τόσες γραμμές ψυχικής υγείας και υποστήριξης που υπάρχουν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αυτό το φαινόμενο δυστυχώς είναι η κορυφή του παγόβουνου, πρέπει λοιπόν να δούμε τη βάση του προβλήματος που είναι η σωστή διαπαιδαγώγηση. Ο σκοτεινός μεσαίωνας πιστεύω ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτί ο διάλογος και η αληθινή επικοινωνία θα αποτρέψουν την επανάληψη τέτοιων φρικτών ιστοριών. Θα ήθελα να πω σε κάθε γυναίκα να μην φοβάται. Όλες οι γυναίκες είμαστε ενωμένες πια και πρέπει να μιλάμε δυνατά. Υπάρχουν πια αρκετοί φορείς δημόσιοι και ιδιωτικοί που μπορούν και κάνουν πραγματικά πολλά. Ας μην εγκλωβίζονται λοιπόν στην απειλή και τον φόβο του σαδισμού που κυκλοφορεί για να μας υποσκελίσει μέχρι στο έσχατο σημείο, αυτό της αφαίρεσης της ζωής μας.
Ποια συνεργασία υπήρξε για εσάς δύσκολη, για ποια πιθανά να έχετε μετανιώσει και για ποια συγκινήστε όταν έρχεται στο νου σας;
Μου αρέσει να ακούω την λέξη «δύσκολη» γιατί στην πραγματικότητα τίποτα δεν είναι δύσκολο, όταν το κοιτάς εκ τον υστέρων έχεις καταλάβει ότι έμαθες πολλά και ότι έχεις κάνει αρκετά βήματα. Πραγματικά κάθε φορά λέμε ότι κάτι είναι δύσκολο γιατί δεν είναι γνώριμο για εμάς. Με αυτή την σκέψη δεν θα έλεγα ότι έχω μετανιώσει και για κάποια συνεργασία, αφενός γιατί κάτι έμαθα από αυτή και αφετέρου γιατί μπορεί και εμένα να μην μου ταίριαζε κάτι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθούμε για το καλύτερο. Πάντα μου έρχεται στο μυαλό η συνεργασία μου με τον αείμνηστο Ανδρέα Βουτσινά στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος – Βασιλικό θέατρο, στο έργο: «Οδυσσέα γύρισε σπίτι» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Αλλά αξέχαστη για μένα είναι και η συνεργασία μου με τον γλυκύτατο Κώστα Τσιάνο στο έργο : «Ο Γάμος» της Βάσας Σολωμού Ξανθάκη στο ΚΘΒΕ. Το μαγικό σε αυτές τις παραστάσεις ήταν πως ανάμεσα σε δύο μεγάλους βεληνεκούς σκηνοθέτες μια νέα ηθοποιός όπως εγώ τότε, μαθαίνει πράγματα σχετικά με την υποκριτική και την αλήθεια της, πως να την μεταφέρει από την σκηνή στους θεατές.
Κυρία Πορφύρη έχετε συνεργαστεί μεταξύ άλλων και με τον Γιάννη Μπέζο ο οποίος έχει τη φήμη του δύσκολου ανθρώπου αλλά του βοηθητικού συνεργάτη. Πώς είναι να δουλεύεις με έναν ταλαντούχο άνθρωπο και σκληρό εργάτη της τέχνης που έχει βάλει ψηλά τον πήχη;
Η συνάντηση μου με τον κύριο Μπέζο στον χώρο της τηλεόρασης ήταν μια ευχάριστη έκπληξη ώστε να καταλάβω το πόσο σημαντικός άνθρωπος της τέχνης είναι. Το ταλέντο του και η υψηλή του στοχοθεσία στα καλλιτεχνικά πράγματα κάθε άλλο παρά ένα δύσκολο άνθρωπο θα έλεγα ότι συνιστά. Είναι ένα πρόσωπο που σου δείχνει σεβασμό και προσπαθεί μέσα από τα υψηλά στάνταρντ που βάζει να σε προάγει σε αναζήτηση για το πώς να δουλέψεις τον ρόλο. Ταυτόχρονα με το χιούμορ του σε χαλαρώνει εκεί που χρειάζεται για να υπάρχει πάντα το καλύτερο συνολικό αποτέλεσμα. Για μένα ήταν μια ευχάριστη συγκυρία που δούλεψα μαζί του στα πρώτα μου βήματα.
Είστε ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας «Χιλιοδέντρι». Ετοιμάζετε κάτι για τον χειμώνα που έπεται;
Είμαι ιδρυτικό μέλος μαζί με τη Σοφία Τσινάρη χρόνια ηθοποιός και σκηνοθέτης η οποία έχει εργαστεί στο Εθνικό θέατρο αλλά και στο ελεύθερο θέατρο. σε δεκάδες αξιόλογες και βραβευμένες παραστάσεις Με την πολύχρονη εμπειρία της και την ακούραστη αφοσίωση της δημιουργούμε μέσω της Θεατρικής ομάδας «Χιλιοδέντρι» παραστάσεις υψηλής αισθητικής που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του σημερινού μαθητή, γονέα και παιδαγωγού. Η ομάδα στηρίζει το παιδαγωγικό έργο με παραστάσεις από το κλασικό και σύγχρονο ρεπερτόριο οι οποίες παρουσιάζονται σε θέατρα, Μουσεία, βιβλιοθήκες, σχολεία και χώρους πολιτισμού. Απαραίτητα υλικά για τη δημιουργία παραστάσεων είναι πρωτότυποι θεατρικοί κώδικες, η λεπτομερής δουλειά, η ευαισθησία το χιούμορ και το στοιχείο της έκπληξης. Ανεβάσαμε παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία όπως: «Η Φάρμα του Διαδικτύου» στο Θέατρον του Κέντρου Πολιτισμού -Ελληνικός Κόσμος, στο Θέατρο Πέτρας, στο Βεάκειο, «Το Βέλος που δεν πληγώνει»στο θέατρο Βικτόρια και Στούντιο Μαυρομιχάλη και την «Μηλιά» του Εμμανουήλ Ροΐδη σε χώρους Πολιτισμού και φεστιβάλ κ.α.
Η ομάδα μας κατάφερε με τις παραστάσεις της να βραβευτεί Πανευρωπαϊκά, να ταξιδέψει στα μεγαλύτερα θέατρα της Ελλάδος και να την εμπιστευτούν πολλοί δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς όπως: η Google Ελλάδος, το Υπουργείο Παιδείας, το Πολιτιστικό ίδρυμα της ΠΙΟΠ, το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ το Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου – Saferinternet κ.α. Έχουμε πολλά σχέδια στο μυαλό μας αλλά δεν είναι κάτι ακόμη ανακοινώσιμο.
Κυρία Πορφύρη πώς θα θέλατε να κλείσουμε τη συνέντευξή μας;
Με αφορμή το τελευταίο έργο που παίζω του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού» θα σας πω με ένα δικό μου τρόπο τις σκέψεις αυτού του μεγάλου συγγραφέα, που με εκφράζουν απόλυτα σαν άνθρωπο και σαν ηθοποιό. Στους εχθρούς μας να στεκόμαστε με αγάπη. Να καλλιεργούμε τα καλά ένστικτα ως δύναμη για να μας πηγαίνουν πάντα στον όμορφο κόσμο. Ο πολιτισμός πρέπει να είναι το μέλημα του ανθρώπου, η καλή μουσική προάγει τον άνθρωπο, το καλό βιβλίο, μια καλή ταινία, μια συναυλία, μια θεατρική παράσταση ομορφαίνουν την ζωή όπως ένα λουλούδι. Η τέχνη εξημερώνει τον άνθρωπο. Θα τολμήσω να πω του δίνει απαντήσεις για την ύπαρξη του, τον ηρεμεί με το μέσα του και τον ανεβάζει σε μια ανώτερη σφαίρα που για μένα λέγεται Θεός.
Ευχαριστώ για το μοίρασμα των σκέψεων μου, μαζί σας.
