Ο Ευγένιος Σουμέικερ είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει “ταφεί” στη Σελήνη, με τη NASA να βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση.
Πιο συγκεκριμένα, ό,τι δεν κατάφερε εν ζωή, το πέτυχε με το θάνατο του, με τη NASA να βοηθάει στη “ταφή” του στη Σελήνη, αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο την πολυετή προσφορά του.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που έχουν πατήσει στη Σελήνη, ωστόσο, υπάρχει και ένας που έχει “ταφεί” στον φυσικό δορυφόρο της Γης.
Πρόκειται για τον Ευγένιο Σουμέικερ, αστρογεωλόγο, ο οποίος δούλεψε για λογαριασμό της ΝASA από τη δεκαετία του 1960 και έγινε γνωστός όταν ένας κομήτης που έπεσε στον Δία το 1994, πήρε το όνομά του (κομήτης Σουμέικερ-Λέβι).
Ο λόγος που αυτός ο κομήτης έγινε τόσο διάσημος είναι γιατί ήταν η πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία που είχαμε την ευκαιρία να δούμε μια πλανητική σύγκρουση. Αυτό το γεγονός αναφέρθηκε κυρίως από τους Ευγένιο Σουμέικερ και Ντέιβιντ Λέβι, οι οποίοι και έδωσαν το όνομά τους στον εν λόγω κομήτη.
Ως αστρογεωλόγος ήταν πάντα γοητευμένος από το διάστημα και την ιδέα του αποικισμού της Σελήνης από τον άνθρωπο. Έκανε έρευνες για τον πλανήτη και προετοίμαζε αστροναύτες για τον τύπο του εδάφους, στον οποίο θα προσγειώνονταν. Αγαπούσε την ιδέα να ταξιδέψει εκεί, αλλά ήξερε ότι αυτό δεν μπορούσε να συμβεί, καθώς ήταν εκ των “εγκεφάλων” της NASA και όχι των εκτελεστικών οργάνων. Ήξερε, άλλωστε, ότι ήταν πιο πολύτιμος ως αστρονόμος και γεωλόγος παρά ως αστροναύτης.
Ήταν πολύ διάσημος στις Ηνωμένες Πολιτείες, όχι μόνο λόγω των εντατικών ερευνών του σε κρατήρες σε όλη την χώρα, αλλά και για την ίδρυση του προγράμματος αρχαιολογικών μελετών στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1960. Οι γνώσεις του έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία των αποστολών του Apollo και άλλων προγραμμάτων της NASA.
Στην πραγματικότητα, η προέλευση αυτού που είναι τώρα γνωστό ως Κρατήρας της Αριζόνας ήταν αβέβαιο πριν από το διδακτορικό του, στο οποίο ασχολήθηκε με το ζήτημα. Πρόκειται για τον κρατήρα στον οποίο εκπαιδεύτηκαν οι περισσότεροι αστροναύτες που συμμετείχαν στις αποστολές του Apollo, καθώς ήταν αρκετά παρόμοιος με το έδαφος της Σελήνης.
Όσο καλύτερα κατανοούσαν οι αστροναύτες το έδαφος που επρόκειτο να αντιμετωπίσουν, τόσο καλύτερα θα μπορούσαν να προετοιμαστούν για το μέλλον. Το να φτάσουμε στη Σελήνη ήταν μόνο το μισό της αποστολής.
Ο Σουμέικερ έφυγε από τη ζωή στις 18 Ιουλίου του 1997 από αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ωστόσο, αυτό δεν θα ήταν το τελευταίο ταξίδι του. Ένας στενός συνεργάτης του είχε την ιδέα να στείλουν το πτώμα του στη Σελήνη, καθώς ήξερε ότι αυτό ήταν το μεγάλο του όνειρο. Η NASA πίστεψε ότι αυτή ήταν μια πολύ καλή ιδέα για να δείξει την εκτίμησή της για το έργο του όλα αυτά τα χρόνια. Το σώμα του αποτεφρώθηκε καθώς η μεταφορά της στάχτης του θα ήταν πολύ πιο εύκολη από τη μεταφορά του πτώματος.
Οι στάχτες του φορτώθηκαν στο Lunar Prospector, έναν πύραυλο που ξεκίνησε στις 6 Ιανουαρίου 1998 με στόχο να φτάσει στο Νότιο πόλο της Σελήνης. Η στάχτη του Σουμέικερ βρισκόταν μέσα σε μια ειδική κάψουλα πολυανθρακικού που παράγεται από μια εταιρεία, η οποία ειδικεύτηκε στην αποστολή νεκρών ανθρώπων στο διάστημα αλλά ποτέ στη Σελήνη. Το εξωτερικό μέρος της κάψουλας φέρει το όνομά του, την ημερομηνία γέννησής του και την ημερομηνία του θανάτου του, καθώς και μια φωτογραφία του που εκπαιδεύει αστροναύτες σε ένα γεωλογικό πεδίο.
Το Lunar Prospector έφτασε στο φεγγάρι στις 31 Ιουλίου 1999. Την ίδια ημέρα, έριξαν την κάψουλα που περιείχε τις στάχτες του, οι οποίες έπεσαν πάνω στο φεγγάρι, “θάβοντας” τον στον τόπο που ήθελε πάντα να φτάσει.