Η “επίδραση του Nicholas” είναι το φαινόμενο της έκρηξης στις δωρεές οργάνων στην Ιταλία, μετά τη δολοφονία ενός 7χρονου αγοριού, το οποίο βρισκόταν σε διακοπές με τους γονείς του.
Η πρώτη στιγμή που ένιωσα πως κάτι δεν πάει καλά ήταν όταν το αυτοκίνητο κόλλησε πίσω από το δικό μας. Έμεινε εκεί για κάποια ώρα. Άρχισα να ηρεμώ όταν είδα ότι έβγαλε φλας και ξεκίνησε την προσπέραση. Δεν μπορούσα να φανταστώ τι θα επακολουθήσει». Με αυτά τα λόγια θυμάται ο Reg Green τη νύχτα που μυστηριωδώς δύο άγνωστοι δολοφόνησαν τον 7χρονο γιο του Nicholas.
«Αντί να προσπεράσει όμως το αμάξι, μας πλεύρισε και στάθηκε δίπλα μας. Εγώ και η γυναίκα μου ακούγαμε οργισμένες φωνές. Πανικοβλήθηκα και σκέφτηκα ότι αν σταματήσω θα ήμασταν τελείως στο έλεός τους, οπότε επιτάχυνα. Το ίδιο και εκείνοι».
Τα αυτοκίνητα έτρεχαν με μεγάλη ταχύτητα, δίπλα δίπλα για αρκετά μέτρα. Ένας πυροβολισμός ακούστηκε και το πίσω τζάμι του οχήματος των Green έγινε θρύψαλα. Η Maggie Green γύρισε αμέσως στο πίσω κάθισμα όπου βρίσκονταν ο Nicholas και η Eleanor. Τα παιδιά φαινόταν πως κοιμόντουσαν.
Όταν οι πιστολέρος «άνοιξαν» το γκάζι και έφυγαν μακριά, ο Green σταμάτησε στην άκρη του δρόμου και άνοιξε την πόρτα των πίσω καθισμάτων. Ο Nicholas είχε χτυπηθεί στο κεφάλι. Ήταν 29 Σεπτεμβρίου του 1994.
Ο 7χρονος Nicholas κείτονταν εγκεφαλικά νεκρός στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Λίγες ώρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Μεσίνα, στη Νότια Ιταλία. Οι διακοπές μιας οικογένειας από τις ΗΠΑ, στην περιοχή της Καλαβρίας, είχαν ήδη μετατραπεί σε εφιάλτη.
Την τραγική κατάσταση που βρέθηκε η οικογένεια Green έκανε ακόμα πιο δύσκολη και η δίκη που ακολούθησε μιας και οι αρχές πήραν «προσωπικά» την δολοφονία του 7χρονου αγοριού. Στο εδώλιο της δικαιοσύνης κάθισαν δύο σεσημασμένοι κακοποιοί, οι οποίοι είχαν σχέσεις με τη μαφία Ντραγκέτα της Καλάμπρια. H σύλληψη των Francesco Mesiano και Michele Iannello ήρθε ένα μήνα περίπου μετά το περιστατικό. Η δίκη κράτησε για αρκετά χρόνια και το 1997 οι δύο κατηγορούμενοι αθωώθηκαν, καθώς κανένα μέλος της οικογένειας δεν μπορούσε να τους αναγνωρίσει.
Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε, καθώς και οι δύο εκτελεστές φορούσαν μάσκες και οι πυροβολισμοί έγιναν βράδυ σε δρόμο χωρίς φωτισμό. Ένα χρόνο μετά, το 1998, το δικαστήριο εφετών, αυτεπαγγέλτως, ακύρωσε την αθωωτική απόφαση και καταδίκασε τον Iannello σε ισόβια κάθειρξη και τον Mesiano σε 20 χρόνια. Το 1999, το ανώτατο ιταλικό δικαστήριο επικύρωσε αυτή την απόφαση. Ο Mesiano εξέτισε την ποινή του και τώρα ζει στη Βόρεια Ιταλία με την οικογένεια του. Ο δε Iannello κατάφερε να κερδίσει κατ’ οίκων κράτηση καθώς έγινε πληροφοριοδότης της ιταλικής αστυνομίας όσον αφορά τη Μαφία. Στην πραγματικότητα κανείς από τους δύο δεν παραδέχθηκε ότι σκότωσε τον πιτσιρικά.
Το αρχικό διάστημα που η οικογένεια των Green προσπαθούσε να βρει δικαίωση για το θάνατο του παιδιού της, αποφάσισαν πως θα κάνουν ένα πολύ σημαντικό βήμα μέσω του οποίου θα έδιναν ελπίδα σε ανθρώπους που η ζωή τους κρεμόταν από μία κλωστή.
Οι Green δώρισαν τα όργανα του νεκρού Nicholas και έσωσαν τη ζωή επτά ανθρώπων. «Δεν έχεις ιδέα τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που θα ευεργετηθούν από την δωρεά. Είναι όπως στη φιλανθρωπία που δίνεις χρήματα αλλά δεν ξέρεις πώς θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα χρήματα και αν θα πάνε για καλό», τόνισε ο πατέρας. «4 μήνες μετά μας κάλεσαν στη Σικελία να γνωρίσουμε τους ανθρώπους που έλαβαν τα όργανα».
Οι άνθρωποι των οποίων η ζωή άλλαξε μετά την κίνηση της οικογένειας ήταν οι:
Andrea Mongiardo: Καρδιά
Francesco Mondello: Κερατοειδής Χιτώνας
Tino Motta: Νεφρο
Anna Maria Di Ceglie: Νεφρό
Maria Pia Pedala: Συκώτι
Domenica Galleta: Κερατοειδής Χιτώνας
Silvia Ciampi: Πάγκρεας
Όπως αναφέρουν ερευνητές της Μαφίας στην Ιταλία, αλλά και τα λαϊκά δημώδη, οι εκτελεστές σπάνια αναλάμβαναν συμβόλαια θανάτου που αφορούσαν παιδιά και γενικά απέφευγαν να σκοτώσουν κάποιων ανήλικο. Ο λόγος ήταν γιατί τα εγκλήματα που αφορούσαν παιδιά αντιμετωπιζόταν από την αστυνομία με λύσσα και σπάνια οι υποθέσεις έμεναν άλυτες.
«Σαν συλλογική αντίδραση προς το δράμα της οικογένειας η Ιταλία αγκάλιασε την κίνηση της. Σε μία χώρα όπου η βία είναι κάτι σύνηθες, η δωρεά έθεσε ένα έθνος σε κατάσταση άμυνας», μετέδιδαν οι Times της εποχής. Ο Reg Green ανέφερε πως «η ιδέα πως ένα μικρό παιδί δολοφονήθηκε καθώς βρισκόταν σε διακοπές, έκανε τους Ιταλούς να νιώθουν ντροπή. Αυτό τους οδήγησε να αγκαλιάσουν την ιδέα της δωρεάς οργάνων. Ήταν η αντίδραση τους ώστε να “πατσίσουν” μαζί μας για την απώλεια».
Και ο πατέρας του μικρού είχε δίκιο, καθώς οι δωρεές οργάνων στη χώρα τριπλασιάστηκαν μετά την πολύκροτη υπόθεση.
Το φαινόμενο της έκρηξης στις δωρεές οργάνων ονομάστηκε «Η επίδραση του Nicholas». Μάλιστα η ιστορία ενέπνευσε και την ταινία «Το δώρο του Nicholas» για την οποία μάλιστα βραβεύτηκαν οι πρωταγωνιστές Jamie Lee Curtis και Alan Bates. O πατέρας του παιδιού έγραψε δύο βιβλία για την ιστορία τους και έγινε ένας παγκόσμιος «ιεροκήρυκας» υπέρ της δωρεάς οργάνων.
Τα νούμερα της δωρεάς οργάνων στη χώρα ένα χρόνο πριν δολοφονηθεί ο 7χρονος Αμερικανός, ήταν απογοητευτικά. Μόλις 6 άνθρωποι/1.000.000 κατοίκων είχε «γραφτεί» ως δότες οργάνων. Το 2006 ο αριθμός, τριπλασιάστηκε φτάνοντας τους 20 και ενώ μπορεί το νούμερο να φαντάζει μικρό οι επιστήμονες αναφέρουν πως δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο.
Η οικογένεια των Green φρόντισε η μικρή Eleanor να μην μεγαλώσει μόνη της. Δύο χρόνια μετά το χαμό του παιδιού τους έκαναν δίδυμα και ζουν μία ζωή αφιερωμένη στις εκστρατείες ευαισθητοποίησης για τις δωρεές οργάνων. «Αυτό θα ήθελε και ο Nicholas παρόλο που έφυγε πολύ μικρός για να το αντιληφθεί».
Αυτή τη στιγμή σε όλη την ιταλική επικράτεια υπάρχουν 120 σημεία που φέρουν το όνομα του Nicholas Green. 50 πλατείες και δρόμοι, 27 πάρκα και κήποι, 27 σχολεία, 16 μνημεία και installations εκ των οποίων μία γέφυρα και ένα αμφιθέατρο.
Η καρδιά του άτυχου παιδιού σταμάτησε να χτυπά το 2017, καθώς ο άνθρωπος που είχε δεχθεί αυτό το υπερπολύτιμο όργανο πέθανε σε νοσοκομείο της Ιταλίας.