Τραγωδία της Τζονστάουν: Πριν από περίπου σαράντα δύο χρόνια ο ηγέτης του «Ναού του Λαού» οδήγησε στο θάνατο εννιακόσιους εννιά οπαδούς του. Το 30% από αυτούς που πέθαναν στις 18 Νοεμβρίου 1978 ήταν βρέφη και παιδιά. Ήταν το μακάβριο τέλος του «επίγειου παραδείσου» του Τζιμ Τζόουνς.
Ο αιδεσιμότατος Τζιμ Τζόουνς υπήρξε ο χαρισματικός θρησκευτικός ηγέτης μιας αμφιλεγόμενης χριστιανικής αίρεσης. Συγκέντρωσε χιλιάδες οπαδών κάθε λογής. Μέλη της αφροαμερικανικής κοινότητας, άθεους, ιδεολόγους αντίθετους στον συστημικό ρατσισμό των ΗΠΑ, μοναχικούς ηλικιωμένους και άλλους που συγκινήθηκαν από τον όραμα μιας κοινωνίας ισότητας.
Ίδρυσε την αίρεσή του τη δεκαετία του 1950 στην Ινδιανάπολη. Το έκανε για να καταλήξει 20 χρόνια αργότερα στη Γουιάνα της Νότιας Αμερικής. Εκεί, έχτισε έναν καταυλισμό στη ζούγκλα για να οικοδομήσει με τους περισσότερους από 900 πιστούς. Αυτοί τον ακολούθησαν. Ήταν μια σοσιαλιστική ουτοπία. Η νέα πολή ονομάστηκε Τζονστάουν προς τιμή του θεού τους.
Η μετακόμιση στη ζούκλα, ωστόσο, δεν ήταν τυχαία. Τη δεκαετία του 1970 η αίρεση «Ναός του Λαού» έγινε στόχος πλήθος δημοσιευμάτων από τον αμερικανικό Τύπο. Οι κατηγορίες αφορούσαν οικονομικές ατασθαλίες έως και κακοποίηση παιδιών και άσκηση βίας σε οπαδούς του.
Ο «παράδεισος» της Γουιάνα αποδείχτηκε γρήγορα κόλαση, αφού τα διαβατήρια των πιστών του κατασχέθηκαν και εκείνοι εργάζονταν νυχθημερόν στα χωράφια υφιστάμενοι τις σκληρές σωματικές τιμωρίες, που τους επέβαλλε ο Τζόουνς, όταν αρνούνταν να υπακούσουν. Οι ιστορίες που κυκλοφορούσαν ήθελαν ακόμη τον Τζιμ Τζόουνς να εκμεταλλεύεται σεξουαλικά άνδρες και γυναίκες, απαγορεύοντας παράλληλα στα ζευγάρια να έχουν ερωτικές επαφές, ενώ έλεγχε ακόμη και την τροφή των οπαδών του.
Εθισμένος στα ναρκωτικά και με ήδη επιβαρυμένη ψυχική υγεία, ο Τζόουνς είχε αρχίσει να βυθίζεται στην παράνοια που θα οδηγούσε στη μαζική δολοφονία: η αμερικανική κυβέρνηση και άλλοι είχαν σχέδιο να τον καταστρέψουν.
Καθώς οι μαρτυρίες των ελάχιστων οπαδών του, που κατόρθωσαν να αποδράσουν από τον «Ναό του Λαού», προκαλούσαν έντονη ανησυχία στις τοπικές αρχές, ο γερουσιαστής Λίο Ράιαν αποφασίζει να επισκεφθεί τον καταυλισμό με τη συνοδεία τηλεοπτικού συνεργείου.
Φτάνει εκεί στις 17 Νοεμβρίου 1978 και τις πρώτες ώρες της επίσκεψής του οι κάτοικοι της Τζονστάουν δείχνουν πανευτυχείς. Η επίφαση της γαλήνιας κοινότητας, όμως, θα γκρεμιστεί λίγο αργότερα, όταν τα πρώτα μέλη ξεκινούν να προσεγγίζουν μυστικά τον Ράιαν ζητώντας του απεγνωσμένα να τους πάρει μαζί του επιστρέφοντας στις ΗΠΑ.
Ο γερουσιαστής δέχτηκε να τους βοηθήσει, αλλά όταν ο Τζόουνς ανακάλυψε πως περισσότεροι από 10 οπαδοί του τον πρόδωσαν, διέταξε εκδίκηση: Tην ώρα που ο γερουσιαστής και η ομάδα του, λοιπόν, ετοιμαζόντουσαν να επιβιβαστούν στο μικρό αεροπλάνο που τους περίμενε, το εκτελεστικό απόσπασμα κατέφθασε και άνοιξε πυρ, σκοτώνοντας πέντε άτομα, συμπεριλαμβανομένου του Ράιαν.
Πεπεισμένος πως σύντομα θα προσγειωθεί στην Τζονστάουν μια αποστολή αμερικανών στρατιωτών, ο Τζόουνς δεν θα διστάσει να συγκεντρώσει τους οπαδούς του, απαιτώντας τους να αυτοκτονήσουν πίνοντας ένα δηλητηριώδες κοκτέιλ με κυάνιο. Μια μερίδα των πιστών ακολούθων του, έπειτα από πολυετή πλύση εγκεφάλου, θα δεχτούν να το κάνουν. Οι υπόλοιποι θα εξαναγκαστούν με χορήγηση ενέσιμου δηλητήριου.
Πρώτα δολοφονήθηκαν τα 300 περίπου βρέφη και παιδιά, σειρά είχαν οι ενήλικες. Μετά τη χορήγηση του δηλητηρίου, όλοι μεταφέρθηκαν έξω από το υπόστεγο, όπου είχαν συγκεντρωθεί, για να πεθάνουν στο χώμα. Όταν οι αρχές της Γουιάνας έφτασαν στον καταυλισμό την επόμενη μέρα, βρήκαν εκαντοντάδες σορούς. Πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν αγκαλιασμένοι.