127 ώρες: Πρόκειται για την ταινία που προβλήθηκε το 2010. Ο Άρον Ράλστον ήταν ένας πεζοπόρος, ο οποίος αναγκάστηκε να κόψει το ίδιο του το χέρι. Ο λόγος δεν ήταν άλλος από τον απεγκλωβισμό του από ένα βράχο, ο οποίος είχε πλακώσει, το χέρι του.
Ο ίδιος είχε παγιδευτεί σε φαράγγι της Γιοούτα τον 2003 στο οποίο έπεσε μέσα, επειδή γλίστρησε. Ένας βράχος έπεσε πάνω στο δεξί χέρι του. Ο Άρον Ράλστον δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με κανέναν, όσο και αν προσπάθησε γι’ αυτό.
Μετά τις τρεις πρώτες ημέρες, τα εφόδιά του τελείωσαν. Μετά και την πέμπτη μέρα, χωρίς να έχει άλλη επιλογή, έκοψε το χέρι του με ένα σουγιά από τον αγκώνα και κάτω.
Μάλιστα, είχε δηλώσει για το συγκεκριμένο γεγονός «Όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο καταλαβαίνεις πόσο πολύ θέλεις να ζήσεις. Δεν έριξα ούτε ένα δάκρυ, δεν φώναξα ούτε μια φορά. Όταν έκοψα το τελευταίο κομμάτι σάρκας ήμουν πλέον ελεύθερος».
Στη συνέχεια περιπλανήθηκε στην έρημο, όπου στάθηκε τυχερός. Ένα ελικόπτερο που είχε καλέσει, η μητέρα του, κατάφερε να τον περισυλλέξει. Οι γιατροί ανέφεραν πως σώθηκε από τύχη. Αυτό, διότι σε μία ώρα θα πέθαινε από αιμορραγία, αν δεν είχε την κατάλληλη βοήθεια.
Ο Φράνκο με τον Ντάνι Μπόιλ παρακολούθησαν το βίντεο από τα καθημερινά βασανιστήρια του Άρον Ράλστον στη Γιούτα. Η ταινία, 127 ώρες, προτάθηκε για έξι όσκαρ. Πρόκειται για μία δραματική ταινία,, η οποία προβάλει μία πέρα για πέρα αληθινή ιστορία.
