Η ιστορία του μποξέρ: Πρόκειται για τον Σολομόν Αρούχ. Η ιστορία του είναι από τις πιο συναρπαστικές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι τόσο συναρπαστική, που έγινε και ταινία στον κινηματογράφο, το 1989. Η ονομασία της ήταν «Triumph of the Spirit». Σκηνοθέτης της ταινίας ήταν ο Robert Young, ενώ πρωταγωνιστής ο Willem Dafoe.
Ο Σολομόν Αρούχ γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1923. Ήταν μέλος της εβραϊκής κοινότητας της πόλης και από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με το μποξ. Ήταν αθλητής του Άρη Θεσσαλονίκης και στα πρώτα του 24 ματς ήταν αήττητος. Μάλιστα ήταν και στην προεπιλογή της ελληνικής αποστολής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1940, που όμως δεν έγιναν λόγω του πολέμου.
Κατά την διάρκεια του πολέμου υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό, όπου ταυτόχρονα ήταν μέλος της πυγμαχικής ομάδας των Ενόπλων Δυνάμεων. Το 1943 οι Ναζί ξεκίνησαν τον εκτοπισμό των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Ο Σολομόν Αρούχ και η οικογένειά του μεταφέρθηκαν στο Άουσβιτς. Το 24-0 που είχε μέχρι εκείνη την στιγμή σαν ρεκόρ στην σύντομη καριέρα του στην πυγμαχία, έμελλε να γίνει πολύ μεγαλύτερο, αλλά με διαφορετικό έπαθλο. Την ίδια του την ζωή.
Την στιγμή που έφτασε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, ένας φρούραρχος σταμάτησε τον ίδιο και μερικούς άλλους και τους ρώτησε αν κάποιος από αυτούς είναι μποξέρ. Ο Αρούχ σήκωσε το χέρι του. Ήταν 20 ετών και είχαν περάσει ήδη έξι χρόνια από τότε που είχε κερδίσει τον πρώτο του αγώνα. Του έδωσαν γάντια και έβαλαν απέναντί του έναν άλλο νεαρό Εβραίο.
Ο Αρούχ ήταν φοβισμένος, το ίδιο και ο αντίπαλός του. Ωστόσο, έπρεπε να παλέψουν. Ο Έλληνας Εβραίος κατάφερε να νικήσει μετά από λίγα λεπτά. Δεν πέρασε πολύ ώρα και οι Γερμανοί έφεραν μπροστά του έναν Τσέχο που το ύψος του ξεπερνούσε το 1.80. Ο Αρουχ τον νίκησε και αυτόν.
Αυτοί ήταν μόλις οι πρώτοι δυο αγώνες. Τα επόμενα δυο χρόνια, έδωσε εκατοντάδες αγώνες με έπαθλο την επιβίωσή του. Αν αρνιόταν να αγωνιστεί, ο ίδιος και η οικογένειά του θα εκτελούνταν. Αν έχανε θα τον οδηγούσαν στον θάλαμο αεριών, ενώ αν κέρδιζε θα λάμβανε μεγαλύτερες ποσότητες φαγητού. Σε αυτά τα δυο χρόνια ο Αρούχ έβλεπε τους συγκρατούμενούς του να εξαφανίζονται ο ένα μετά τον άλλο. Εκείνος δεν έπρεπε να χάσει. Και τα κατάφερε. Κατάφερε να κάνει 208 νοκ άουτ. Μια φορά παραλίγο να χάσει από έναν Γερμανό Εβραίο, αλλά τελικά κατάφερε να τον νικήσει.
Σε αυτά τα δυο χρόνια έχασε τον πατέρα του και τον αδερφό του και μεταφέρθηκε σε ένα άλλο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου τον Απρίλιο του 1945 ελευθερώθηκε από τους Βρετανούς. Ο Σολομόν Αρούχ βρέθηκε μαζί με την σύζυγό του στην Παλαιστίνη. Μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας του Ισραήλ το 1948, πολέμησε με τον ισραηλινό στρατό. Το ίδιο έκανε και στον πόλεμο των έξι ημερών, το 1966. Δεν παράτησε ποτέ την πυγμαχία και το 1955 αγωνίστηκε στον πρώτο του επαγγελματικό αγώνα στο Ισραήλ. Ζούσε στο Τελ Αβίβ, όπου δημιούργησε μια επιτυχημένη ναυτιλιακή εταιρεία.
Το 1989, έδινε συμβουλές κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας για την ζωή του. Ήταν τότε που επέστρεψε στο Άουσβιτς, σε ένα μέρος όπου είχε ζήσει την πιο φρικτή περίοδο της ζωής του και που σίγουρα έφερε ξανά στο προσκήνιο δυσάρεστες αναμνήσεις. «Ήταν μια φρικτή εμπειρία. Είδα στο μυαλό μου τους γονείς μου και άρχισα να κλαίω. Έκλαιγα, έκλαιγα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ», είχε δηλώσει όταν επέστρεψε.
Έπαθε ένα σοβαρό εγκεφαλικό το 1994, από το οποίο δεν επανήλθε ποτέ πλήρως. Πέθανε τον Απρίλιο του 2009 στο Τελ Αβίβ, σε ηλικία 86 ετών. Η ιστορία του είναι παράδειγμα θέλησης και επιβίωσης, ένας πραγματικός «θρίαμβος του πνεύματος» που μπορεί να εμπνεύσει τον καθένα μας.