Μέτρα Σιγκαπούρης για τον κορωνοϊό: Το κράτος έδρασε αστραπιαία στη Σιγκαπούρη. Όλες οι δομές του λειτουργούσαν για το καλό των πολιτών. Μάλιστα, προσπάθησε να πολεμήσει με κάθε τρόπο, τον κορωνοϊό. Προς όφελος των πολιτών έδρασε ακόμη και ο στρατός.
Μέτρα Σιγκαπούρης για τον κορωνοϊό: Τι έκανε ο στρατός
Δεν έγινε για τους λόγους που θα περίμενε κανείς. Όχι για να επιβάλει την τάξη ή να πατάξει… εξεγέρσεις ή για να κυνηγάει… ατρόμητους καρναβαλιστές που δεν σηκώνουν απαγορεύσεις και περιορισμούς. Το έκανε για να αντιμετωπιστεί η έλλειψη που εμφανίστηκε σε ιατρικές μάσκες, αφού –όπως συνέβη σε άλλα μέρη του πλανήτη- οι κάτοικοι έσπευσαν να προμηθευτούν τέτοιες, αδειάζοντας τα ράφια.
Μέτρα Σιγκαπούρης για τον κορωνοϊό: Ποια ήταν τα επιπλέον μέτρα
Νωρίτερα, με απόφαση της κυβέρνησης είχαν μοιραστεί τέσσερις μάσκες ανά νοικοκυριό, όμως, και πάλι αυτές δεν στάθηκαν αρκετές για να καλυφθεί η ζήτηση. Εν καιρώ ειρήνης, κάπως έπρεπε να φανεί χρήσιμο και το στράτευμα, όπως και τελικά έγινε.
Περισσότερα από 1.500 άτομα κλήθηκαν από τις 30 Ιανουαρίου να κατασκευάσουν μάσκες, με στόχο να φτάσουν τον απίστευτο αριθμό των 5,2 εκατομμυρίων άμεσα, ώστε κανένας πολίτης να μην μείνει εκτεθειμένος. Παράλληλα, άνδρες των Αρχών αναπτύχθηκαν στο αεροδρόμιο της Σιγκαπούρης, ένα από τα μεγαλύτερα το κόσμου.
Επιπλέον, το ίδιο έγινε και στο λιμάνι, με θερμικές κάμερες. Σκοπός ήταν να προλάβουν το κακό πριν γίνει μεγαλύτερο. Ταυτόχρονα, είχαν την ευθύνη εντοπισμού των πρώτων κρουσμάτων. Έγινε και ιχνηλάτηση της διαδρομής τους προκειμένου να μην εκτεθούν και άλλοι σε κίνδυνο, καθώς ο κορωνοϊός καραδοκούσε.
Μέτρα Σιγκαπούρης για τον κορωνοϊό: Το «εμείς» βρίσκεται πάνω από το «εγώ»
Τα αποτελέσματα ήταν πραγματικά εντυπωσιακά, αλλά τα εύσημα δεν πρέπει να πάνε μόνο στο ίδιο το κράτος, μα και τους πολίτες του. Πολλοί χαρακτηρίζουν αυταρχικά τα μέτρα που κατά καιρούς λαμβάνονται στην Σιγκαπούρη, μια χώρα με σκληρούς νόμους και ελάχιστη εγκληματικότητα.
Το «θαύμα» δεν προέρχεται μόνο από την σκληρότητα του συστήματος, αλλά κυρίως από την διάθεση των πολιτών να υπακούσουν στις υποδείξεις, τις εντολές ή ακόμη και τις διαταγές των Αρχών. Άλλωστε μιλάμε για ένα κράτος για το οποίο όσοι το έχουν επισκεφθεί έχουν να λένε.
Στους δρόμους δεν υπάρχει σκουπίδι, ούτε για δείγμα, κανείς δεν διανοείται καν να πετάξει έστω και γόπα (σ.σ. που είναι ποινικό αδίκημα), ενώ υπάρχουν ειδικά stands (σε εξωτερικούς χώρους) για τους θεριακλήδες. Κανείς δεν ακούει κορναρίσματα ή βλέπει αμάξια με αλάρμ, ενώ εντός της πόλης απουσιάζουν πλήρως κτήρια με θρησκευτικά σύμβολα, αλλά και βενζινάδικα.
Κάποτε ένας κάτοικος που κλήθηκε να δώσει εξήγηση για το φαινόμενο, απάντησε το προφανές. «Είμαστε τόσοι πολλοί άνθρωποι, από τόσα πολλά μέρη, σε ένα τόσο δα κομμάτι γης. Δεν μπορούμε να αφήνουμε καμία εστία φωτιάς κανενός είδους να μας απειλήσει». Σε αυτό το πλαίσιο, ένας λαός που έχει μάθει να υπακούει, και να βάζει το «εμείς» πάνω από το «εγώ» του καθενός, συνεχίζει να θριαμβεύει. Κι αυτό, υπάρχει, δεν υπάρχει, κορωνοϊός.
