Συγκλονιστική «εξομολόγηση» 24χρονης φοιτήτριας στο Αφγανιστάν για την «επανεμφάνιση» των Ταλιμπάν, στην Καμπούλ.
«Πρέπει να κάψω όλα όσα πέτυχα!» εξομολογείται η 24χρονη Αφγανή φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο της Καμπούλ περιγράφοντας την επέλαση των Ταλιμπάν και τον φόβο που κατέλαβε όλες τις γυναίκες για το σκοτάδι που τις περιμένει.
Η ίδια μιλώντας στον Guardian περιγράφει τις στιγμές που έφθασε στο Πανεπιστήμιο και αντίκρισε «τα έντρομα πρόσωπα των γυναικών και τα άσχημα πρόσωπα ανδρών που μισούν τις γυναίκες».
«Το πρωί της Κυριακής πήγαινα στο Πανεπιστήμιο για ένα μάθημα όταν μία ομάδα γυναικών βγήκε τρέχοντας από τον κοιτώνα τους. Ρώτησα τι συνέβη και μία από αυτές μου είπε ότι η αστυνομία προχωρούσε σε εκκένωση επειδή οι Ταλιμπάν είχαν φθάσει στην Καμπούλ και θα έδερναν τις γυναίκες που δεν φορούσαν μπούρκα. Όλες θέλαμε να φθάσουμε σπίτι, αλλά δεν μπορούσαμε να πάρουμε δημόσια μέσα μεταφοράς. Οι οδηγοί δεν μας έβαζαν στα αυτοκίνητά τους γιατί δεν ήθελαν να αναλάβουν την ευθύνη της μεταφοράς μίας γυναίκας. Και αυτό που ήταν χειρότερο για τις γυναίκες του κοιτώνα, ήταν ότι κατοικούσαν εκτός της Καμπούλ και ήταν φοβισμένες και προβληματισμένες για το πού μπορούσαν να πάνε», αναφέρει για τα πρώτα λεπτά μετά την επέλαση των Ταλιμπάν στην αφγανική πρωτεύουσα.
Η ίδια λέει ακόμα: «Εν τω μεταξύ, άντρες που στέκονταν γύρω κορόιδευαν κορίτσια και γυναίκες, γελώντας με τον τρόμο μας. “Πήγαινε και φόρεσε το τσαντάρι σου [μπούρκα]”, φώναξε ο ένας. ‘Είναι οι τελευταίες σας μέρες που βρίσκεστε στους δρόμους”, είπε ένας άλλος. “Θα παντρευτώ τέσσερις από εσάς σε μια μέρα”, είπε ένας τρίτος».
«Με τα κυβερνητικά γραφεία να κλείνουν, η αδερφή μου έτρεχε για μίλια μέσα στην πόλη για να γυρίσει σπίτι. “Έκλεισα τον υπολογιστή που βοήθησε να υπηρετήσω τους ανθρώπους και την κοινότητά μου για τέσσερα χρόνια με πολύ πόνο”, είπε. “Έφυγα από το γραφείο μου με δάκρυα και είπα αντίο στους συναδέλφους μου. Ήξερα ότι ήταν η τελευταία μέρα της δουλειάς μου”», αναφέρει επίσης η φοιτήτρια.
«Έχω σχεδόν ολοκληρώσει δύο ταυτόχρονα πτυχία από δύο από τα καλύτερα πανεπιστήμια στο Αφγανιστάν. Έπρεπε να είχα αποφοιτήσει τον Νοέμβριο από το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Αφγανιστάν και το Πανεπιστήμιο της Καμπούλ, αλλά σήμερα το πρωί όλα άστραψαν μπροστά στα μάτια μου», σημειώνει η φοιτήτρια.
«Δούλεψα τόσες μέρες και νύχτες για να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα, και το πρωί όταν έφτασα στο σπίτι, το πρώτο πράγμα που κάναμε με τις αδελφές μου ήταν να κρύψουμε τις ταυτότητες, τα διπλώματα και τα πιστοποιητικά μας. Ήταν καταστροφικό. Γιατί να κρύψουμε τα πράγματα για τα οποία πρέπει να είμαστε υπερήφανοι; Στο Αφγανιστάν τώρα δεν επιτρέπεται να είμαστε γνωστοί ως οι άνθρωποι που είμαστε», επισημαίνει ακόμα.
«Ως γυναίκα, νιώθω ότι είμαι το θύμα αυτού του πολιτικού πολέμου που ξεκίνησαν οι άντρες. Ένιωσα ότι δεν μπορώ πια να γελάω δυνατά, δεν μπορώ πια να ακούω τα αγαπημένα μου τραγούδια, δεν μπορώ πια να συναντήσω τους φίλους μου στο αγαπημένο μας καφέ, δεν μπορώ πλέον να φορέσω το αγαπημένο μου κίτρινο φόρεμα ή ροζ κραγιόν. Και δεν μπορώ πια να πάω στη δουλειά μου ή να τελειώσω το πανεπιστήμιο που δούλεψα χρόνια για να επιτύχω», συνεχίζει η φοιτήτρια την ομολογουμένως συγκλονιστική μαρτυρία της:
«Μου άρεσε να κάνω τα νύχια μου. Σήμερα, καθώς πήγαινα σπίτι, έριξα μια ματιά στο σαλόνι ομορφιάς όπου πήγαινα για μανικιούρ. Το μπροστινό μέρος του καταστήματος, το οποίο ήταν διακοσμημένο με όμορφες εικόνες κοριτσιών, είχε ασβεστωθεί τη νύχτα».
«Το μόνο που μπορούσα να δω γύρω μου ήταν τα φοβισμένα πρόσωπα των γυναικών και τα άσχημα πρόσωπα των ανδρών που μισούν τις γυναίκες, που δεν τους αρέσει να εκπαιδεύονται, να εργάζονται και να έχουν ελευθερία. Το πιο καταστροφικό για μένα ήταν εκείνες που έδειχναν ευτυχισμένες και κορόιδευαν τις γυναίκες. Αντί να σταθούν στο πλευρό μας, στέκονται στο πλευρό των Ταλιμπάν και τους δίνουν ακόμη περισσότερη δύναμη», λέει επιπλέον.
«Οι Αφγανές θυσιάστηκαν πολύ για τη μικρή ελευθερία που είχαν. Ως ορφανή έπλεκα χαλιά για να πάρω μόρφωση. Αντιμετώπισα πολλές οικονομικές προκλήσεις, αλλά είχα πολλά σχέδια για το μέλλον μου. Δεν περίμενα να καταλήξουν όλα έτσι», εξιστορεί και συνεχίζει:
«Τώρα φαίνεται ότι πρέπει να κάψω όλα όσα πέτυχα στα 24 χρόνια της ζωής μου. Η κατοχή οποιασδήποτε ταυτότητας ή βραβείου από το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο είναι επικίνδυνη τώρα. Ακόμα και αν τα κρατήσουμε, δεν είμαστε σε θέση να τα χρησιμοποιήσουμε. Δεν υπάρχουν δουλειές για εμάς στο Αφγανιστάν. Όταν οι επαρχίες κατέρρευσαν η μία μετά την άλλη, σκεφτόμουν τα όμορφα κοριτσίστικα όνειρά μου. Οι αδελφές μου και εγώ δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε όλη τη νύχτα, θυμόμαστε τις ιστορίες που μας έλεγε η μητέρα μου για την εποχή των Ταλιμπάν και τον τρόπο που αντιμετώπιζαν τις γυναίκες».
«Δεν περίμενα ότι θα στερηθούμε ξανά όλα τα βασικά μας δικαιώματα και θα ταξιδέψουμε πίσω πριν από 20 χρόνια. Ότι μετά από 20 χρόνια μάχης για τα δικαιώματα και την ελευθερία μας, θα πρέπει να κυνηγάμε μπούρκες και να κρύβουμε την ταυτότητά μας», αναφέρει παράλληλα η φοιτήτρια.
Πηγή: enikos.gr