Ο Michael Carroll είναι ο τύπος που κέρδισε το μεγαλύτερο ποσό στο lotto στη Βρετανία, 13.650.000 ευρώ και κατάφερε να τα σπαταλήσει μέσα σε μία δεκαετία.
H independent.co.uk είχε κάνει… επιτόπια έρευνα, το 2006, όταν δημοσιογράφος της ιστοσελίδας επισκέφτηκε το σπίτι του. Το πρώτο πράγμα που παρατήρησε, ήταν σωρός από σκασμένα λάστιχα στον προαύλιο χώρο. Το δεύτερο, τουφέκια paintball και ένας πραγματικά αξιοσημείωτος αριθμός πεταγμένων εσώρουχων. Κάπου εκεί, ανάμεσα, υπήρχε ένα γυναικείο παπούτσι, ένα άδειο κουτί από χάπια Viagra και το κουτί από το DVD με τη ζωή του Charles Bronson. Όχι του Αμερικανού ηθοποιού. Του Βρετανού εγκληματία -ενός εκ των πιο βαίων, με τη λίστα των θυμάτων του να περιλαμβάνει και τον αδελφό του. Στην κορυφή αυτής ήταν όταν άλειψε όλο το σώμα του με βούτυρο και επιτέθηκε σε 12 δεσμοφύλακες. Γιατί; Επειδή η Arsenal νίκησε τη Hull, στον τελικό του FA Cup! Στην απολογία του, είπε πως είδε σε όραμα τον Ronnie Kray να του λέει πως έπρεπε να δείρει τους φύλακες. Και ως προς τι το βούτυρο; Για να μην μπορούν να τον περιορίσουν!
O πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, γεννήθηκε στις 29/3 του 1983, στο Swaffham του Norfolk, πόλη 7.000 κατοίκων. Η μητέρα του Kim εργαζόταν σε εργοστάσιο παρασκευής κονσερβών στο Swaffham. Ο πατέρας του, Andy στην Βασιλική Αεροπορία της Αγγλίας. Γνωρίστηκαν, όταν η μαμά του ήταν 16 χρόνων. Εκείνος δεν πρόλαβε να αποκτήσει ανδρικό πρότυπο. Όταν ήταν 18 μηνών βρέφος, η κολόνα του σπιτιού οδηγήθηκε σε στρατιωτική φυλακή, όπου πέρασε τα επόμενα 11 χρόνια της ζωής του, για δολοφονία ενός ζευγαριού.
Έπειτα από καβγά που ξέσπασε σε έναν χορό -όντας σε κατάσταση μέθης-, τους ακολούθησε σπίτι και τους μαχαίρωσε επανειλημμένως. Όπως απομακρυνόταν, έκανε ανώνυμο τηλεφώνημα στα επείγοντα. Και οι δύο επιβίωσαν. Ο Andy αποφυλακίστηκε μεν, νωρίτερα, αλλά πέθανε από καρδιακή προσβολή στα 34 του, όταν ο Michael ήταν 10. Η μητέρα του είχε ήδη ζητήσει και πάρει διαζύγιο και ακολούθησε μια σειρά πατριών. Εξ αυτών ένας (ο “Bill”) βιαιοπραγούσε εις βάρος του και μετά τον κλείδωνε για ώρες στο δωμάτιο του.
Αν τον ρωτήσετε και σήμερα, ακόμα δεν μπορεί να καταλάβει πώς τελείωσε το γυμνάσιο. Ήταν δυσλεκτικός, ενώ είχε διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, λόγω υπερκινητικότητας. Οι δάσκαλοι δεν μπορούσαν να τον διαχειριστούν -γιατί δεν ήξεραν όλα αυτά που είχε. Θυμάται να πετά καρέκλα σε έναν καθηγητή, να του λέει να πάει να γ… και να αποχωρεί. Τον ρώτησαν αν υπήρχε έστω ένας που να ενδιαφέρθηκε. “Ναι, αυτός”. Και τι έκανε η μητέρα του; “Στην τελευταία σύλληψη μου είχε πει “ελπίζω να σε τιμωρήσει ο πατέρας σου”. Της απάντησα “και εγώ το ελπίζω, αλλά να πιστεύω πως πέθανε ο λάθος γονιός”. Ξέρω πως έπειτα από αυτή τη δήλωση, δεν υπάρχει επιστροφή. Αλλά εννοούσα αυτό που είπα”.
Τον Φεβρουάριο του 1997, στα 13 του, συνελήφθη για μικροκλοπή και οδηγήθηκε στη φυλακή Hollesley Bay -για νεαρούς μικροπαραβάτες-, συνθήκη που αποδείχθηκε μεταμφιεσμένη ευλογία. Γιατί εκεί υπήρχαν ουκ ολίγα προγράμματα να ακολουθήσει. Έμαθε λοιπόν, να διαβάζει και να γράφει και όταν αποφυλακίστηκε δούλευε όπου μπορούσε να βρει μεροκάματο. H αλήθεια είναι ότι δεν σωφρονίστηκε στο έπακρο. Συνελήφθη και άλλες φορές στη ζωή του, για φθορά ξένης περιουσίας (π.χ. είχε καταστρέψει το παρμπρίζ ενός σχολικού, γεμάτο μαθητές, γιατί έπαιζε… πετώντας βότσαλα) και άλλα μικροαδικήματα.
“Δεν έκλεβα ανθρώπους, γιατί αυτό είναι λάθος. Έκλεβα μαγαζιά, αυτοκίνητα. Δεν έκανα κακό σε κανέναν”, είχε πει κάποτε, πριν καταλήξει στο “ήμουν καλός εγκληματίας. Όχι κακός” Τον Νοέμβριο του 2002, στα 19 του, απασχολείτο σε απορριμματοφόρα οχήματα -part time. Έπειτα από μια σειρά από jack pots της λοταρίας (του Lucky Dip), είπε να δοκιμάσει και αυτός την τύχη του. Είχε πάει μαζί με την οκτώ μηνών έγκυο σύντροφο του, να αγοράσει μπύρες, είδε δίπλα του τους λαχνούς και σκέφτηκε να πάρει δυο (“τον έναν μου τον πήρε η Sandra”). Ήταν κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ. Δηλαδή, ποτέ άλλοτε δεν είχε πάρει λαχνό. Ο νικητής θα έπαιρνε 13.650.000 ευρώ. Ο νικητής της κλήρωσης ήταν εκείνος. Δεν τσέκαρε καν τα νούμερα. Το έκανε μια θεία του. “Εκείνη με πήρε λίγο μετά να μου πει πόσα είχαμε κερδίσει. Πήρα το λαχνό ανήμερα της 9ης επετείου από το θάνατο του πατέρα μου. Μπορείτε να μου πείτε ότι δεν υπάρχει μοίρα;”.
Το ποσό που πήρε στα χέρια του, ήταν μειωμένο κατά 2 εκατομμύρια (λόγω των κρατήσεων). Δεν είχε τραπεζικό λογαριασμό και η εταιρία με τους λαχνούς τον έστειλε στην τράπεζα που πάει και η Βασίλισσα. Για χρόνια επέμεινε πως η -ιδιωτική τράπεζα- Coutts απέρριψε την αίτηση του, λόγω του φακέλου που είχε στην αστυνομία. Τελευταία ομολόγησε πως δεν είχε αποπειραθεί καν να ανοίξει λογαριασμό εκεί. Πήγε σε μια συνηθισμένη τράπεζα.
Στις… προγραμματικές δηλώσεις, είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να ξοδέψει αλόγιστα τα χρήματα του. Όχι, εκείνος δεν επρόκειτο να πέσει στην παγίδα της πολυτελούς ζωής. Το μόνο που ήθελε, ήταν ένα σπίτι κοντά στη λίμνη, με τρία δωμάτια, για να μπορεί να ψαρεύει. Πήρε έπαυλη. Πήρε και διάφορα αγωνιστικά αυτοκίνητα -λεφτά υπήρχαν. Ήθελε να βοηθήσει και την αγαπημένη του ομάδα, την Rangers FC. Επένδυσε λοιπόν, εκεί 1.500.000 ευρώ (αγόρασε μετοχές και έπαιρνε το ποσοστό του), ενώ έδωσε το ίδιο ποσό στη μητέρα του, τη θεία του, Kelly και την αδελφή του, Charlene. Όχι να τα μοιραστούν. Από 1.5 εκατ. ευρώ στην κάθε μία.
Συμβουλεύτηκε ανθρώπους που ήξεραν και δέσμευσε 5.5 εκατ. ευρώ σε επενδύσεις, που επρόκειτο να του δίνουν ένα κάτι τις, μηνιαίως. Αυτό που του επισήμαναν ήταν πως δεν θα έπρεπε να πάρει ούτε σεντ από το κεφάλαιο -εκτός πια και αν δεν είχε άλλη λύση-, διότι υπήρχαν πολύ υψηλά πέναλτι. Εκείνος δεν έδωσε σημασία σε αυτή την όχι και τόσο μικρή λεπτομέρεια και από τον Σεπτέμβριο του 2003 “τραβούσε” χρήματα που κατέστρεψαν την επένδυση και τελικά τον ίδιο.
Είχε ήδη γίνει πατέρας -της Brook. H σύζυγος του, Sandra δεν θα έμενε για πολύ ακόμα κοντά του. Όχι γιατί έβλεπε πού πάει το πράγμα, με την οικονομική έννοια.
Ο Carroll σύντομα θα άρχιζε να μιμείται τη ζωή των rock stars -χωρίς να είναι rock star, αλλά… είπαμε, δεν “κολλούσε” στις λεπτομέρειες. Ξόδεψε εκατομμύρια σε ναρκωτικές ουσίες (υπολογίζει πως εκεί “έφυγαν” 1.4 εκατ. ευρώ, εξηγώντας πως “μια εποχή, ήθελα κάθε μέρα 2.800 ευρώ για κρακ”) ποτά (ήθελε δυο μπουκάλια βότκα την ημέρα), τζόγο και γυναίκες. Έξι μήνες μετά το νικητήριο δελτίο, η Sandra τον εγκατέλειψε. “Αντιλαμβάνομαι πως δεν μπορούσε να αντέξει αυτά που γίνονταν. Τη χρήση, τα όργια. Αγόρασα ένα κιλό κοκαΐνη, 500 χάπια ecstasy και 200 LSD, συν κάνναβη και κρατούσαν πέντε ημέρες, με την παρέλαση των φίλων που γινόταν. Πώς έκαναν οι Ρωμαίοι; Ένα τέτοιο πράγμα. Απορώ όμως, γιατί η Αυτοκρατορία δεν κατέρρευσε πιο γρήγορα από εμένα”!
Το 2006 λοιπόν, τέσσερις μήνες μετά την τελευταία του αποφυλάκιση (για βιαιοπραγία εις βάρους ζεύγους, σε χριστιανικό χορό, με τον ίδιο να λέει ότι “η τότε κοπέλα μου, με πήρε στο τηλέφωνο και μου είπε πως ήταν με την αδελφή της και είχαν δεχθεί επίθεση. Πήρα τους φίλους μου, τα ρόπαλα μας και πήγαμε. “Έφαγα” 9 μήνες, γιατί… απλά στεκόμουν εκεί”, πράγμα που επιβεβαίωσαν μάρτυρες), η independent.co.uk του πρότεινε να βάλει ένα χεράκι, για να μπει μια τάξη στη ζωή του. Μαζί με τον Carroll, χώρισαν σε δυο στοίβες τα πράγματα. Στη μία που είχε και ένα ψεύτικο χριστουγεννιάτικο δέντρο, σε κουτί που δεν είχε ανοιχτεί ποτέ, έβαλε όλα όσα ήθελε να δώσει. Στην άλλη, μια πολύ μικρότερη στοίβα, τοποθέτησε εκείνα που ήθελε να κρατήσει. Σε αυτά δεν ήταν η ηλεκτρονική κονσόλα που έλεγχε αν τηρεί το ωράριο που του είχε επιβάλει δικαστήριο ή όχι, έως τη 2α Νοεμβρίου του 2002, οπότε έπαψε να του δίνει σημασία. Ο συνεργάτης του πήγε να το πετάξει. Τον σταμάτησε. “Κράτα το. Μπορεί να το θέλουν πίσω”.
Έπειτα από μια ώρα, η διαδικασία είχε ολοκληρωθεί και… μόλις είχε αποκαλυφθεί μια μπλε Morris 8 μπροστά στα μάτια όλων. “Το δάπεδο είναι από ξύλο. Από πραγματικό ξύλο” ενημέρωσε. Όχι ότι είχε καμία σημασία. Πριν συλληφθεί το 2006, είχε αφήσει το Grange, την έπαυλη που είχε αγοράσει και όπου έκανε πάρτι, από αυτά που αναγκάζουν τους γείτονες να καλούν την αστυνομία (με ναρκωτικές ουσίες, ενώ στο τσακίρ κέφι έκαναν τα αγωνιστικά αυτοκίνητα συγκρουόμενα -έτσι, για πλάκα). “Ένας γείτονας είχε πει πως το να ζει κοντά μου, είναι σαν να ζει κοντά σε εμπόλεμη ζώνη. Δεν παραπονούνταν πολύ. Ίσως επειδή φοβούνταν”. Σε πάρτι του 2003, που αφορούσε και μια φωτιά, η παρέα του κατέστρεψε αυτοκίνητα, συνολικής αξίας 14.000 ευρώ. Ανάλογο ποσό είχαμε δώσει για φωτοβολίδες και βεγγαλικά. Ανάψαμε τη μεγαλύτερη φωτιά στο Norfolk”. Ο τρόπος με τον οποίον κάλυπταν τα ΜΜΕ όσα συνέβαιναν στο Grange τον οδήγησαν πάλι στη φυλακή, τον Ιούλιο του 2004, οπότε απέτυχε να περάσει τεστ για χρήση ναρκωτικών. Η κατηγορία που του είχαν απευθύνει οι γείτονες, ήταν πως τους τρομοκρατεί.
Δεν το πούλησε το σπίτι. Το εγκατέλειψε όταν δέχθηκε ένοπλη επίθεση και μετακόμισε σε ένα μικρό σπίτι, κοντά σε μια θεία του που ήταν δίπλα του πάντα και υπό τις όποιες συνθήκες. Μια κυρία, που το 2006 ήταν γύρω στα 40, η οποία πρότεινε στην βρετανική ιστοσελίδα να γίνει η συνέντευξη στο δικό της μέρος “γιατί στο δικό του είναι οι κολλητοί του και… αποπροσανατολίζεται”. Ο τύπος που εμφανίστηκε λίγη ώρα μετά, στο σπίτι της Kelly (“ο Mickey” όπως είχε πει εκείνη) έπινε μέχρι τις 5 τα ξημερώματα και όπως ενημέρωσε, δεν ήταν σίγουρος αν ήθελε να ξεράσει ή όχι. Φορούσε κοντομάνικο που αποκάλυπτε τα tattoos του. Οι εφημερίδες είχαν γράψει πως ένα ήταν ο διάβολος.
Εκείνος έδειξε τι υπήρχε στον αυχένα του, εξηγώντας ότι είναι στα κινεζικά. Μπορεί να είναι η ονομασία ενός πιάτου. Ποιος ξέρει;”. Είχε ένα χρυσό δαχτυλίδι, που έχει… μια σέλα -λες και ήθελε να αφήνει το σημάδι του σε όποιον χτυπούσε, κάθε φορά που μπλεκόταν σε καβγά. “Υπήρχε ένα πόστερ που είχαν παλιά οι πωλητές και έλεγε “υπήρξα πλούσιος, υπήρξα φτωχός. Πλούσιος ήταν καλύτερα”. Διακόπτει και λέει “φτωχός είναι καλύτερα”. Ο δημοσιογράφος τον ρώτησε αν το εννοεί. “Ναι”. Δηλαδή θα ευχόταν να μην έχει αγοράσει το λαχνό; “Κάποιες φορές ναι, το εύχομαι. Ήλθε τεράστια ζηλοφθονία και μίσος, με τη νίκη”. Δεν θα ξεχάσει ποτέ τη δολοφονία των πέντε σκύλων του -ενώ εκείνος κοιμόταν σπίτι, κάποιος είχε μπει στην αυλή και τους έκοψε το λαρύγγι. Δεν θα ξεχάσει και τις 180.000 ευρώ που πλήρωσε σε εκβιαστές που απειλούσαν την οικογένεια του. Για αυτό και ο τίτλος του βιβλίου που έγραψε και κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2006, είναι “Πρόσεχε τι εύχεσαι”.
Από το 2006 (μετά τη σύλληψη του, για κατοχή κοκαΐνης και τους 9 μήνες στη φυλακή) επέμενε πως έχει “κόψει” τα ναρκωτικά. Όχι με αποτοξίνωση. “Αυτά είναι για τους ανθρώπους που είναι Mickey Mouse. Χρειάζεται τεράστια θέληση. Δεν ξαναγυρίζω, όμως σε αυτή τη φυλακή”. Είναι κάποια χρόνια που ζει κοντά στο παιδί του -σήμερα είναι 10 χρόνων.
“Το Φεβρουάριο του 2010 δήλωσα πτώχευση και ζούσα με επίδομα ανέργου. Μετακόμισα στη Σκωτία, για να είμαι δίπλα στην Brooke και να κόψω το ποτό. Μου είχαν πει πως τα ποτά και τα ναρκωτικά θα με σκότωναν σε έξι μήνες, αν δεν έμενα καθαρός για περισσότερα από δυο χρόνια. Η μετακόμιση μου ήταν η καλύτερη απόφαση που μπορούσα να πάρω. Λατρεύω τα πάντα εδώ. Βρήκα δουλειά στο εργοστάσιο Walkers (παρασκευάζει σνακ, πέντε ημέρες την εβδομάδα, για έξι ώρες την ημέρα) και ζω με μισθό 285 ευρώ την εβδομάδα. Τι κάνω; Πακετάρω τα προϊόντα και βάζω τα κουτιά στη θέση τους. Και να σας πω και κάτι; Μου αρέσει πολύ! Πριν πιάσω δουλειά, πέρασα μια εβδομάδα στο δάσος, με μια σκηνή. Ήταν το πρώτο βήμα για το νέο ξεκίνημα. Άδειασα. Επαναπροσδιορίστηκα.
Νιώθω ευτυχισμένος, γιατί επέστρεψα στην πραγματικότητα. Κάποιοι με αναγνώρισαν όταν πρωτοήλθα εδώ (ήταν ο πιο διάσημος νικητής λοταρίας, στη Μ. Βρετανία), αλλά όλοι μου φέρονται εξαιρετικά. Όλοι με ρωτούσαν πού πήγαν τόσα λεφτά. Ήμουν 19. Τώρα είμαι 30. Ήλθε η ώρα να ωριμάσω”. Τι θα έκανε αν κέρδιζε τώρα, εκείνα τα λεφτά; “Θα βοηθούσα παιδιά που έχουν μπλέξει με ναρκωτικά, θα μετανάστευα στην Αυστραλία, θα αγόραζα σπίτια και γη, θα τα ενοικίαζα και θα καθόμουν. Μη με παρεξηγείτε. Θα έκανα και κάποια, λίγα, πάρτι”.