Η 42χρονη Λόρεν Ντίκασον κατηγορείται για τη δολοφονία των δίχρονων διδύμων της Μάγια και Κάρλα και της εξάχρονης αδερφής τους Λιάν τον Σεπτέμβριο του 2021 στο σπίτι τους στο νότιο τμήμα του νησιού της Νέας Ζηλανδίας.
Η μητέρα έχει παραδεχτεί ότι σκότωσε τα κορίτσια, αλλά δήλωσε αθώα λόγω παραφροσύνης.
Λεπτομέρειες για το πώς εξελίχθηκε αυτή η φρικτή μέρα περιγράφηκαν στο Ανώτατο Δικαστήριο την Τετάρτη, καθώς ο ιατροδικαστής έδωσε στοιχεία για την ψυχική κατάσταση της Ντίκασον.
Ο Δρ Μετούι περιέγραψε πώς ένα ξέσπασμα της Κάρλα έσπρωξε την Ντίκασον στα άκρα καθώς έπεισε τον εαυτό της ότι θα ήταν «ευτυχές τέλος» για όλη την οικογένεια, συμπεριλαμβανομένου του συζύγου Γκράχαμ, αν έβαζε τέλος στη ζωή της ίδιας και των κοριτσιών.
Η οικογένεια είχε μεταναστεύσει από τη Νότια Αφρική μόλις ένα μήνα πριν και την ημέρα των δολοφονιών, η Ντίκασον πανικοβλήθηκε όταν ο σύμβουλος μετανάστευσης της οικογένειας αναζήτησε πιο λεπτομερείς πληροφορίες για τη διάγνωση και το ιστορικό της ψυχικής της υγείας, σύμφωνα με το δικαστήριο.
Ο Δρ Μετούι είπε ότι η Ντίκασον πίστευε ότι ήταν «βαριά άρρωστη» και ότι η προοπτική να χρειαστεί να αξιολογηθεί από γιατρό στη Νέα Ζηλανδία για τη βίζα της ήταν «το σπίρτο» για τη φωτιά που άναψε μέσα της.
«Ήξερα ότι οι ψυχίατροι στη Νέα Ζηλανδία θα με κλείδωναν, ότι δεν θα έπαιρνα μια ευνοϊκή αναφορά. Αν έβλεπα έναν ψυχίατρο, δεν θα μπορούσα να το κρύψω», είπε η Ντίκασον στον Δρ Μετούι, σύμφωνα με τη New Zealand Herald.
Η Ντίκασον ξάπλωσε στο κρεβάτι για ώρες «αισθανόμενη ναυτία και ανίκανη να κινηθεί».
«Ένιωθα ότι ο κόσμος μου καταρρέει», είπε καθώς είχε «αρνητικές σκέψεις» για το μέλλον της οικογένειάς της και δεν ήξερε πώς θα συνέχιζε να ζει εάν τα ψυχικά της προβλήματα ήταν το πρόβλημα για την οικογενειακή διαμονή στη Νέα Ζηλανδία.
«Ήμουν τόσο εκτός ελέγχου προσπαθώντας να βρω στο μυαλό μου πώς να επιστρέψω στη Νότια Αφρική», είπε η Ντίκασον.
«Οι σκέψεις μου ήταν τόσο άτακτες… Όλα όμως ξεμπλόκαραν.
«Δεν ήθελα να πληγώσω τα παιδιά μου – ήθελα να είναι μαζί μου… Ένιωθα ότι θα κάναμε ένα τεράστιο λάθος… αδύνατο να το ξεφορτωθώ… Ένιωθα ανήμπορη και απελπισμένη».
Παρόλο που ένιωθε ότι δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα, ο Δρ Μετούι είπε στο δικαστήριο η Ντίκασον δεν είχε αποφασίσει να κάνει κακό στον εαυτό της ή στα παιδιά όταν ο σύζυγός της έφυγε για το δείπνο του με τους συναδέλφους του στις 7 το απόγευμα.
Ωστόσο, η Ντίκασον είπε στον Δρ Μετούι ότι όταν αποχαιρέτησε τον Γκράχαμ ένιωσε ότι ήταν η τελευταία φορά που του μιλούσε.
Λίγα λεπτά αφότου έφυγε, η μικρή Κάρλα (η μία από τις δίδυμες) σε μια έκρηξη άρχισε να δαγκώνει τα ρούχα της μαμάς της.
Η Λόρεν είπε ότι είχε «όραμα» και εκείνη τη στιγμή αποφάσισε ότι δεν θα μπορούσε να ζήσει άλλη μια μέρα και ότι όλα ήταν «εντελώς εκτός ελέγχου και τελειωμένα».
«Ένιωθα ότι επρόκειτο να εκραγώ… Ήθελα να τελειώσουν όλα», είπε.
«Όλα απέτυχαν».
Η Ντίκασον είπε ότι μάζεψε τα κορίτσια σε ένα υπνοδωμάτιο για να «τα συγκρατήσει».
Είπε στον Δρ Μέτουι: «Δεν ήθελα να τους αφήσω χωρίς μαμά, τους αγαπούσα πάρα πολύ».
Έβαλε κορδόνια γύρω από το λαιμό κάθε κοριτσιού για να τα πνίξει.
Όταν αυτό δεν λειτούργησε, τους έπνιξε με κουβέρτες.
Καθώς ο Μετούι διάβαζε τα γεγονότα, η Ντίκασον κάθισε στο δικαστήριο με το κεφάλι της στα χέρια της, απογοητευμένη και κλαίγοντας με αναφιλητά, ωθώντας τον δικηγόρο της να ρωτήσει αν μπορούσε να κάνει διάλειμμα.
Η Ντίκασον, ήταν «βουτηγμένη στον ιδρώτα και έτρεμε» μετά τη δολοφονία των κοριτσιών, αλλά κατάφερε να τα πάρει και να τα βάλει στα κρεβάτια τους.
Εναπόθεσε τα άψυχα κορμάκια τους «με τις κουβέρτες τους, όπως κοιμόντουσαν πάντα».
«Τα λάτρεψα, ήθελα να τα βάλω για μια τελευταία φορά», είπε στον Δρ Μετούι.
Η Ντίκασον άλλαξε τις πιτζάμες της και είπε στον εαυτό της να «ηρεμήσει γιατί έπρεπε να αυτοκτονήσω».
Μετά από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες να αυτοκτονήσει, προσπάθησε να κάνει υπερβολική δόση με ό,τι φάρμακο είχε στη διάθεσή της.
Η Ντίκασον είπε στον Δρ Μετούι ότι ήξερε ότι «είχε περιορισμένο μόνο χρόνο» πριν επιστρέψει ο Γκράχαμ στο σπίτι.
Καθάρισε το σπίτι, έσβησε τα φώτα και ήλπιζε ότι δεν θα συνειδητοποιούσε τι είχε συμβεί μέχρι την επόμενη μέρα, επειδή σκέφτηκε ότι «είναι κάπως πιο ευγενικό με τον Γκράχαμ».
Ο Δρ Μετούι είπε ότι η Ντίκασον σκέπασε τα κορίτσια έτσι «δεν χρειαζόταν να δει τα πρόσωπά τους».
«Δεν ήθελα να θυμάμαι αυτές τις εικόνες… πολύ τραυματικές», είπε.
«Ήταν γραφτό να είναι ένα αίσιο τέλος για όλους, αλλά δεν είναι αίσιο τέλος».
«Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι να κάνω είναι να ξαπλώνω με τη Λιάν».
«Ήμουν απλώς χαρούμενη που όλα θα τελείωναν.»
Ο Δρ Μετούι είπε ότι αν και η Ντίκασον ήξερε ότι αυτό που έκανε ήταν λάθος, η σκέψη της είχε παραμορφωθεί από τη σοβαρή κατάθλιψη.
«Δεν θεωρώ ότι η ψυχική κατάσταση της κυρίας Ντίκασον τη στιγμή της υποτιθέμενης εγκληματικής ενέργειας την εμπόδιζε να κατανοήσει τη φύση και την ποιότητα των πράξεων», είπε ο Δρ Μετούι.
«Αντίθετα, θεωρώ ότι ήταν σκόπιμη και σκόπιμη καθ’ όλη τη διάρκεια της πράξης της και ενήργησε με πλήρη επίγνωση των πράξεών της και με μεγάλη αποφασιστικότητα να επιδιώξει τους στόχους της, τη δολοφονία των τριών μικρών παιδιών της.
«Ωστόσο, ήταν τέτοια η σοβαρότητα της καταθλιπτικής ασθένειάς της και της σχετιζόμενης παραμορφωμένης σκέψης εκείνη την εποχή… που τελικά, νόμιζε ότι αυτή και τα τρία παιδιά της ήταν καλύτερα νεκροί.
«Πιστεύω ότι δεν γνώριζε ότι οι υποτιθέμενες πράξεις ήταν ηθικά λανθασμένες στο κοινώς αποδεκτό πρότυπο του σωστού και του λάθους… έχει μια υπεράσπιση της παραφροσύνης».
Είπε ότι η κατάθλιψη ήταν «συνεχιζόμενη» και ότι βρισκόταν σε καθοδική πορεία πολύ πριν μετακομίσει η οικογένεια στη Νέα Ζηλανδία.