Το κλασικό σπίτι σε κάθε χώρα είναι διαφορετικό, ανάλογα με την κουλτούρα, τις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα των ανθρώπων που ζουν σ’ αυτό.
Αν αναρωτιέσαι πώς είναι τα απλά, τα συνηθισμένα σπίτια από όλο το κόσμο, οι παρακάτω εικόνες θα σου δώσουν μία γεύση και ίσως σε κάνουν να ζηλέψεις ή και να εκτιμήσεις περισσότερο το δικό σου σπίτι!
Το Τόκιο είναι μια από τις πιο ακριβές και πυκνοκατοικημένες πόλεις παγκοσμίως. Γι`αυτό συνήθως στα ευρύχωρα διαμερίσματα μένουν οι (υπερβολικά ) πλούσιοι και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού συμβιβάζεται με σπιτάκια που χωράνε μόνο lego με ανθρώπινη μορφή. Σε διαμερίσματα όπως το παραπάνω, υπάρχει μόνο ένα δωμάτιο, που χρησιμεύει ως κρεβατοκάμαρα, σαλόνια και τραπεζαρία μαζί. Επίσης για να φτάσεις στο μπαλκόνι πρέπει να σκαρφαλώσεις στο κρεββάτι. Εύκολο;
Οι περισσότεροι Ισπανοί μένουν σε συγκροτήματα διαμερισμάτων. Ένα τυπικό διαμέρισμα περιέχει λευκούς τοίχους, πέτρινα πατώματα και παράθυρα με στόρια. Ένα σπάνιο στοιχείο στα Ισπανικά διαμερίσματα, είναι η κεντρική θέρμανση, γι`αυτό και τα ηλεκτρικά σώματα θέρμανσης είναι πολύ δημοφιλή στη χώρα. Πέρα από τη παγωνιά όμως που βιώνουν όσοι δεν επιλέγουν τα ηλεκτρικά σώματα, υπάρχει κι άλλη μια αγαπημένη τάση στα Ισπανικά διαμερίσματα: Το φαγητό σερβίρεται μόνο στο σαλόνι, ποτέ στη κουζίνα. Στη κουζίνα μόνο μαγειρεύουν!
Μοιάζει λίγο με new age εκδοχή του ξενοδοχείου της «Λάμψης» του Stanley Kubrick, αλλά είναι μια τυπική γειτονιά στη Σουηδία. Οι περισσότεροι Σουηδοί λατρεύουν να χρησιμοποιούν τα υπόγεια τους για κάθε λόγο που μπορείς να φανταστείς: Αποθήκευση φαγητών, άχρηστων ρούχων/οικοσκευής, ακόμα και δημιουργία γυμναστηρίου νεκροταφείου. Οι λευκοί τοίχοι και τα έπιπλα λευκών αποχρώσεων είναι ξεκάθαρες αναφορές σε κλασσικά Σκανδιναβικά σχέδια επιπλοποιίας (hello ΙΚΕΑ).
Οι περισσότεροι Βρετανοί δεν εκτιμούν ιδιαίτερα τις πολυκατοικίες και προτιμούν μικρά διαμερίσματα στα προάστια των μεγάλων πόλεων. Η καθημερινότητα σε παλιά διαμερίσματα δεν είναι και τόσο εύκολη. Με τη συχνή έλλειψη κεντρικής θέρμανσης και το βαρύ βρετανικό χειμώνα, οι παχιές μοκέτες σε κάθε δωμάτιο και οι πετσέτες στις χαραμάδες πορτών και παραθύρων για το σταμάτημα της βροχής και ένα τζάκι, είναι τουλάχιστον απαραίτητα.
Καλωσήρθατε στη Νότια Κορέα, το μέρος όπου η έννοια «χώρος υποδοχής διαμερίσματος» δεν υπάρχει, είναι εντελώς άγνωστη. Κάθε πόρτα διαμερίσματος οδηγεί κατευθείαν στη κουζίνα ή στο υπνοδωμάτιο. Επίσης, στο πλακάκι της κάθε εισόδου είσαι υποχρεωμένος να βγάλεις τα παπούτσια σου, πριν εισέλθεις στο σπίτι.Αλλιώς ξέρεις, fatality!
Θα ξεκινήσουμε από κάτι σημαντικό: Στην Αυστραλία ο όρος «γκαρσονιέρα» όπως τον έχουμε μάθει εδώ, δεν υπάρχει. Οι περισσότεροι Αυστραλοί ζουν σε σπίτια με 3 κρεβατοκάμαρες, συνολικής έκτασης από 80 ως 120 τετραγωνικά μέτρα. Ένα τυπικό σπίτι περιέχει σαλόνι, κουζίνα, μπάνιο, 2 τουαλέτες, γκαράζ, ενώ συχνά υπάρχει και ένα έξτρα δωμάτιο πλυντηρίου, αλλά και ένα έξτρα σαλόνι. Οι περισσότερες εξώπορτες είναι από γυαλί.
Έστω ότι έχουμε ένα σπίτι μιας τυπικής Ινδικής οικογένειας, πχ σαν την οικογένεια του Raj από το «Big Bang Theory». Αυτό το σπίτι θα είναι σίγουρα διώροφο με ένα μεγάλο ακάλυπτο χώρο. Συνήθως στο ισόγειο υπάρχουν αποθηκευτικοί χώροι και χώροι ανατροφής ζώων, ενώ στον όροφο υπάρχει πάντα το δωμάτιο υποδοχής των καλεσμένων. Κάθε οικογενειακό σπίτι πρέπει πάντα να διαθέτει ένα δωμάτιο όπου κατοικεί το είδωλο του θεού, στο οποίο προσεύχονται όλα τα μέλη του σπιτιού. Τα δωμάτια των σπιτιών όπου μένουν γυναίκες πρέπει πάντα να δείχνουν στον ακάλυπτο, καθώς θεωρείται ανήθικο για τις γυναίκες να βλέπουν από το παράθυρο.
Στη Κούβα, τα σπίτια είναι συνήθως ισόγεια ή οροφοδιαμερίσματα, φτιαγμένα από τσιμέντο. Τα περισσότερα σπίτια διαθέτουν συνήθως ξύλινες και μεταλλικές κατασκευές και σπανίως κρυσταλλικά στοιχεία. Η εσωτερική διακόσμηση, ειδικά στα σπίτια που βρίσκονται στην Αβάνα, με τα υπερυψωμένα ταβάνια και τα έπιπλα αντίκες, είναι απλά μοναδική.
Τα αμερικάνικα σπίτια έχουν τη μεγαλύτερη μέση αναλογία εσωτερικών χώρων ανά άτομο. Αυτό σημαίνει πως στο δωμάτιο σου μπορείς να εξασκηθείς ακόμα και στην ενόργανη, χωρίς να κουτουλάς στους τοίχους. Ένας σημαντικός κανόνας διαρρύθμισης στα περισσότερα αμερικάνικα σπίτια, είναι πως ο αριθμός κλινών και μπάνιων πρέπει πάντα να είναι ίσος. Η διαρρύθμιση των περισσότερων σπιτιών είναι τέτοια που ο επισκέπτης βλέπει πάντα την μπροστινή πλευρά του σπιτιού (συνήθως είναι και η πιο όμορφη) ενώ οι κρεβατοκάμαρες «κρύβονται» από τα αδιάκριτα μάτια.