Πυροβολισμοί κατά τη διάρκεια ομιλίας του Ντόναλντ Τραμπ.
Κάποιου είδους βολίδας ή σφαιριδίου εκτοξεύτηκε από όπλο εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διάρκεια ομιλίας του.
Ακούστηκαν δυνατοί κρότοι πριν πέσει ο Τραμπ -Στη συνέχεια οι πράκτορες τον βοήθησαν να σταθεί και είχε αίμα στο πρόσωπό του.
Ο Τραμπ φάνηκε να σκύβει την ώρα που εκφωνούσε ομιλία πιάνοντας το αυτί του. Γρήγορα περικυκλώθηκε από τους άνδρες της μυστικής υπηρεσίας και έμεινε κάτω για περίπου ένα λεπτό περικυκλωμένος από τα σώματά τους.
Στη συνέχεια σηκώθηκε όρθιος και σήκωσε τη γροθιά του στον αέρα, προτού τον συνοδεύσουν από τη σκηνή σε ένα όχημα και στη συνέχεια απομακρυνθεί από τη σκηνή με μεγάλη ταχύτητα. Το βίντεο και οι φωτογραφίες που έχουμε στη διάθεσή μας δείχνουν αίμα στο αυτί του καθώς απομακρυνόταν. Ο πρώην πρόεδρος φάνηκε να κρατάει το πλάι του κεφαλιού του καθώς έπεφτε στο έδαφος.
Ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής του Οχάιο, Τζέι Ντι Βανς, ανέφερε σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X: «Προσευχηθείτε όλοι μαζί μου για τον πρόεδρό μας Τραμπ και όλους όσους βρίσκονταν σε αυτή τη συγκέντρωση. Ελπίζω όλοι να είναι καλά».
Ο Τραμπ κατέβηκε εσπευσμένα από τη σκηνή κατά τη διάρκεια μιας συγκέντρωσης μετά από ήχους που ακούστηκαν σαν πυροβολισμοί. Ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τζ. Τραμπ φυγαδεύτηκε από τη σκηνή από πράκτορες της Μυστικής Υπηρεσίας και μπήκε στην αυτοκινητοπομπή του λίγα λεπτά μετά τη λήξη της συγκέντρωσής του στο Μπάτλερ της πολιτείας της Πενσιλβάνια, το Σάββατο.
Η ακριβής πηγή των θορύβων ήταν ασαφής, αλλά το αυτί του κ. Τραμπ φαινόταν να αιμορραγεί έντονα καθώς κατέβαινε εσπευσμένα από τη σκηνή.Ο κ. Τραμπ έσκυψε γρήγορα μετά την έναρξη των θορύβων, με τον ήχο να προέρχεται από την κερκίδα στα αριστερά του σημείου όπου στεκόταν. Καθώς τα μέλη του πλήθους άρχισαν να ουρλιάζουν, ο κ. Τραμπ προστατεύτηκε από τη Μυστική Υπηρεσία με τα σώματά τους.
Οι αξιωματούχοι φώναξαν στο πλήθος να σκύψει και να καλυφθεί, απομακρύνοντας τα μέλη των μέσων ενημέρωσης από την εξέδρα Τύπου όπου παρακολουθούσαν την ομιλία του κ. Τραμπ. Μετά από μια σύντομη παύση, ο κ. Τραμπ σηκώθηκε, περιτριγυρισμένος από μια ομάδα ένστολων μελών της Μυστικής Υπηρεσίας. Σήκωσε τη γροθιά του προς το πλήθος και στη συνέχεια βιάστηκε να κατέβει από τη σκηνή και να μπει στην αυτοκινητοπομπή του, η οποία εγκατέλειψε γρήγορα τον χώρο, το Butler Farm Show.
Αφού έφυγε, μια ομάδα υπαλλήλων που φορούσαν παραλλαγές συνόδευσε κάποιον από μια σειρά από κερκίδες στα αριστερά της εξέδρας όπου μιλούσε ο κ. Τραμπ. Δεν υπάρχει σαφής γνώση αν είναι για το άτομο που πυροβόλησε.
Στην ανάρτησή του στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Truth Social, εξέφρασε τις ευχαριστίες του στη Μυστική Υπηρεσία και τις αρχές επιβολής του νόμου για την «ταχεία ανταπόκρισή τους».
«Το πιο σημαντικό, θέλω να εκφράσω τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια του ατόμου στη συγκέντρωση που σκοτώθηκε, καθώς και στην οικογένεια ενός άλλου ατόμου που τραυματίστηκε σοβαρά».
Ο Τραμπ συνέχισε: «Είναι απίστευτο ότι μια τέτοια πράξη μπορεί να γίνει στη χώρα μας. Τίποτα δεν είναι γνωστό αυτή τη στιγμή για τον δράστη, ο οποίος είναι πλέον νεκρός.
Με πυροβόλησαν, μια σφαίρα μου τρύπησε το πάνω μέρος του δεξιού μου αυτιού. Ήξερα αμέσως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν άκουσα έναν ήχο, πυροβολισμούς και αμέσως ένιωσα τη σφαίρα να σκίζει το δέρμα.
“Έτρεξε πολύ αίμα, οπότε κατάλαβα τι συνέβαινε. Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΕΥΛΟΓΕΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ!”
Ο 20χρονος Τόμας Μάθιου Κρουκς από την Πενσιλβάνια είναι ο δράστης της επίθεσης κατά του Ντόναλντ Τραμπ . Η επιβεβαίωση έγινε με DNA και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες ο δράστης, τα κίνητρα του οποίου παραμένουν άγνωστα, ήταν ρεπουμπλικάνος. Ο 20χρονος που πυροβόλησε από οροφή κτιρίου στοχεύοντας τον Ντόναλντ Τραμπ, έπεσε νεκρός από τα πυρά πράκτορα των Μυστικών Υπηρεσιών.
Ο Τόμας Μάθιου Κρουκς ζούσε στην πόλη Μπέθελ Παρκ, σε απόσταση περίπου 70 χιλιομέτρων από το Μπάτλερ όπου μιλούσε ο Τραμπ και έγινε η απόπειρα εναντίον του.
Ο ένοπλος άνοιξε πυρ με τουφέκι από την οροφή κτιρίου περίπου 300 μέτρα μακριά από την εξέδρα όπου μιλούσε ο Τραμπ. Μια ομάδα ελεύθερων σκοπευτών των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ σκότωσε αμέσως τον ένοπλο. Σύμφωνα με τις αρχές δεν υπάρχει άλλη ενεργή απειλή.
Η ταυτότητα του δράστη επιβεβαιώθηκε και μέσω DNA. O αξιωματικός του FBI Κέβιν Ρόακ είχε δηλώσει νωρίτερα: «Δεν είχε πάνω του ταυτότητα. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν βιομετρικά στοιχεία για να επιβεβαιώσουν την ταυτότητά του», ανέφερε.
«Προς το παρόν δεν έχουμε αναγνωρισμένο κίνητρο», πρόσθεσε και σημείωσε ότι οι αρχές επιβολής του νόμου πιστεύουν ότι ο πυροβολισμός ήταν μια απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Τραμπ. Ο αξιωματικός είπε επίσης ότι δεν θα δημοσιοποιήσουν ακόμη λεπτομέρειες για το όπλο.
Ο αντισυνταγματάρχης Τζορτζ Μπίβενς είπε: «Φαίνεται ότι όλα έγιναν πολύ γρήγορα»
«Δεν θεωρούμε απολύτως δεδομένο ότι επρόκειτο για επίθεση μοναχικού λύκου», συμπλήρωσε.
Επιβεβαίωσε ότι ένα άτομο σκοτώθηκε και δύο άτομα τραυματίστηκαν σοβαρά. Και τα τρία θύματα ήταν άνδρες.
Και όταν ρωτήθηκε αν τα θύματα κάθονταν κοντά, ο αντισυνταγματάρχης Μπίβενς είπε: «Οι πυροβολισμοί ήταν κάπως διάσπαρτοι και έτσι δεν ήταν μόνο σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία»
Οι αξιωματούχοι πρόσθεσαν ότι η έρευνα για τον πυροβολισμό θα συνεχιστεί για «μέρες, εβδομάδες και μήνες».
Είπαν ότι αυτή τη στιγμή, προτεραιότητα των διωκτικών αρχών ήταν να «προσδιορίσουν το κίνητρο του πυροβολισμού» και «αν εμπλέκεται κάποιος άλλος».
Το FBI ζήτησε από το κοινό να επικοινωνήσει με οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να βοηθήσει.
Δύο νεκροί και δύο άνθρωποι σε κρίσιμη κατάσταση είναι ο απολογισμός των πυροβολισμών με στόχο τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ σε προεκλογική συγκέντρωση στην Πενσιλβάνια. Ο ένας νεκρός, είναι ο δράστης της απόπειρας δολοφονίας του Τραμπ και ο δεύτερος πολίτης από το πλήθος των συγκεντρωμένων.
Σύμφωνα με τις Μυστικές Υπηρεσίες των ΗΠΑ ο δράστης της απόπειρας σκοτώθηκε από δικό τους ελεύθερο σκοπευτή, ενώ ο πολίτης δολοφονήθηκε από τις σφαίρες του δράστη. Δύο ακόμη πολίτες από το πλήθος τραυματίσθηκαν και νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση.
Σύμφωνα με μαρτυρία που μεταδίδει το BBC, λίγο πριν ακουστούν οι πυροβολισμοί, αντιλήφθηκαν έναν ένοπλο άνδρα στην οροφή κτιρίου, να ετοιμάζεται να πυροβολήσει ενώ ο Τραμπ συνέχισε να βρίσκεται στην εξέδρα.
«Ο (σ.σ. πρώην) πρόεδρος Τραμπ χτυπήθηκε στο αυτί, προτού επέμβει η Secret Service», το ομοσπονδιακό επίλεκτο αστυνομικό σώμα που είναι αρμόδιο για την φύλαξη προσωπικοτήτων στις ΗΠΑ, είπε ακόμη, σημειώνοντας πως τα πυρά χτύπησαν πρώτα τους παριστάμενους και μετά τον υποψήφιο.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο άνδρας που σκοτώθηκε μάλλον βρισκόταν «στην τροχιά» των πυρών που είχαν στόχο τον πρώην πρόεδρο.
«Σχημάτισα την εντύπωση πως αρκετοί νόμιζαν αρχικά πως επρόκειτο για φάρσα», καθώς οι πυροβολισμοί έμοιαζαν σαν μερικά «πυροτεχνήματα», όμως «είδα τον άνδρα που χτυπήθηκε στο κεφάλι, τη γυναίκα στο χέρι, ήξερα από την αρχή πως δεν ήταν πυροτεχνήματα», αφηγήθηκε ο Τζόζεφ, που άκουσε επτά εκπυρσοκροτήσεις.
Ακόμη δυο άνθρωποι που τραυματίστηκαν βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση, σύμφωνα με την μυστική υπηρεσία.
Αυτή θα ήταν η τελευταία ομιλία που θα εκφωνούσε ο Ντόναλντ Τραμπ πριν από το συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων (15η-18η Ιουλίου) στο Μιλγουόκι (Ουισκόνσιν), όπου αναμένεται να λάβει και τυπικά το χρίσμα της παράταξης ώστε να είναι ο υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, όταν θα επιδιώξει —εκτός συγκλονιστικού απροόπτου— να πάρει τη ρεβάνς από τον Δημοκρατικό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν.
Ο επιμένων νικά στην περίπτωση του Μέριλ ή αλλιώς Μήτσου στις ΗΠΑ που κατάφερε να βρει τη βιολογική του οικογένεια στην Ελλάδα.
Το ημερολόγιο έδειχνε 12 Μαρτίου 2011. Ήταν μια βροχερή μέρα και ο Μέριλ Τζένκινς ήταν βυθισμένος στις σκέψεις του έχοντας χάσει τη σύζυγό του. Λίγο ο μουντός καιρός εκείνο το ψυχρό ανοιξιάτικο πρωινό, λίγο η βαριά διάθεση από τη μεγάλη απώλεια που είχε βιώσει, και ο Μέριλ ένιωσε την ανάγκη ν’ αναζητήσει τις ρίζες του.
Γεννημένος πριν από 68 χρόνια, σ’ ένα μικρό ορεινό χωριό, ο Μέριλ βρέθηκε λίγες μέρες μετά τη γέννησή του παρατημένος στα σκαλιά μιας εκκλησίας, της Παναγίας της Παντάνασσας. Μοναδικό στοιχείο ταυτότητας, ένα χειρόγραφο σημείωμα που έγραφε: “…είναι βαφτισμένος, τον λένε Μήτσο”. Ήταν στις 25 Νοεμβρίου, στις 6 το απόγευμα όταν βρέθηκε και σχεδόν ένα 24ωρο αργότερα μεταφέρθηκε στο Ορφανοτροφείο της Πάτρας, απ’ όπου τον υιοθέτησε ένα ζευγάρι Αμερικανών όταν ήταν 11 μηνών, βάζοντάς τον σε μια νέα πορεία ζωής, πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από εκεί που είδε το πρώτο φως της μέρας.
Ο Μήτσος, που στη συνέχεια πήρε το όνομα Μέριλ Τζένκινς (Merrill Jenkins), έλαβε πολλή αγάπη από τους θετούς του γονείς και μεγάλωσε αμέριμνος κάνοντας ποδήλατο και παίζοντας ατέλειωτες ώρες με τα παιδιά της γειτονιάς του στο Cedar Hill, μια μικρή πόλη κοντά στο Saint Louis, στο Μιζούρι των ΗΠΑ. Έκανε τη δική του οικογένεια και παρόλο που πάντα ήξερε πως ήταν υιοθετημένος και είναι Έλληνας δεν είχε νιώσει ποτέ την ανάγκη να βρει τη βιολογική του οικογένεια ως εκείνο το πρωινό, που άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας του. Αυτό που τον έφερε μια δεκαετία και πλέον μετά να γιορτάζει τα εξηκοστά όγδοα γενέθλιά του, για πρώτη φορά με την ελληνική του οικογένεια, σ’ ένα πάρτι έκπληξη για τον ίδιο!
“Εκείνο το πρωινό καθόμουν μπροστά στον υπολογιστή και αποφάσισα να πληκτρολογήσω ‘ορφανοτροφείο Πάτρας’, αναζητώντας πληροφορίες. Το είχα ξανακάνει 2-3 φορές στο παρελθόν, χωρίς να προκύψει κάτι ενδιαφέρον. Αυτή τη φορά, στη λίστα των αποτελεσμάτων εμφανίστηκε ένα άρθρο των New York Times από το 1996, που μιλούσε για τα ‘κλεμμένα’ παιδιά του ορφανοτροφείου της Πάτρας. Δεν είχα ακούσει ποτέ τίποτα γι’ αυτό. Διάβασα το άρθρο απνευστί, μένοντας με ανοιχτό το στόμα…
Αισθάνθηκα την ανάγκη να αρχίσω να ερευνώ το παρελθόν μου και να δω τι μπορώ να βρω. Πήγα στο υπόγειο και αναζήτησα τον φάκελο της υιοθεσίας μου, που είχαν κρατήσει οι γονείς μου, και πέρασα την υπόλοιπη μέρα μου μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή”, εξιστορεί ο Μέριλ, ο οποίος ήρθε αμέσως σε επαφή με μια οργάνωση στην Ελλάδα για να τον βοηθήσει στην έρευνά του, ενώ παράλληλα αναζήτησε τον φάκελο με τα στοιχεία του στα αρχεία της αρμόδιας κοινωνικής υπηρεσίας των ΗΠΑ.
“Ήλπιζα ότι θα βρω στοιχεία σε αυτό τον φάκελο αλλά δυστυχώς δεν υπήρχαν άλλες πληροφορίες ή ονόματα”, λέει και ανατρέχοντας στο παρελθόν θυμάται πως πάντα γνώριζε ότι ήταν υιοθετημένος. “Στη δευτέρα δημοτικού είπα στη δασκάλα μου ότι είμαι υιοθετημένος. Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς μου το είπαν οι γονείς μου, αλλά ήξερα πάντα πως είμαι υιοθετημένος και ότι είμαι Έλληνας. Ήμουν, μάλιστα, πολύ υπερήφανος που είμαι Έλληνας, αν και τότε δεν ήξερα τι ακριβώς σημαίνει αυτό”.
Δυο χρόνια αργότερα, το 2013, αποφάσισε να κάνει ένα DNA τεστ στο Ancestry, αλλά το μόνο που κατάφερε να εντοπίσει ήταν κάποια πολύ μακρινά του ξαδέλφια. Και παρότι πέρασαν αρκετά χρόνια, δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια και το 2018 αποφάσισε ν’ ανεβάσει τα στοιχεία του και σε άλλους σχετικούς ιστότοπους, όπως το My Heritage, για να δει αν μπορεί να βρει κάτι περισσότερο. Ήταν τότε που η Ευτυχία Νούλα (Λίντα Κάρολ Φόρρεστ), η δραστήρια πρόεδρος του “The Eftychia Project” (σ.σ. ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, που από το 2019 βοηθάει ελληνικής καταγωγής παιδιά υιοθετημένα στις ΗΠΑ να βρουν τις ρίζες τους) και στενή φίλη του Μέριλ, τον συμβούλεψε να κάνει ένα ακόμη τεστ DNA, αυτή τη φορά στο 23andme, το οποίο και τον οδήγησε στο να βρει έναν πρώτο του ξάδελφο.
Ήταν τότε που για πρώτη φορά ένιωσε πως το τόσο μπλεγμένο κουβάρι της σύντομης ζωής του στην Ελλάδα άρχισε να ξετυλίγεται… “Τα αποτελέσματα βγήκαν έναν μήνα μετά και κατά τύχη η Ευτυχία ήταν στο σπίτι μου εκείνο το Σάββατο, όταν γύρω στο μεσημέρι άνοιξα τον υπολογιστή μου και βρέθηκα μπροστά στην οθόνη να κοιτώ ένα email από το 23andme, χωρίς να μπορώ να πιστέψω αυτό που έβλεπα”, θυμάται. Ο ξάδελφός του έμενε στο Μόντρεαλ του Καναδά αλλά για κακή τύχη του Μέριλ, ο πατέρας του, με τον οποίο φαίνεται πως είχαν δεσμούς αίματος, είχε φύγει από τη ζωή… Η επικοινωνία μαζί του “ξεθώριασε” σιγά σιγά, αλλά όχι και η ελπίδα πως θα βρει τελικά τη βιολογική του οικογένεια.
Και είχε δίκιο! Μια από τις αναζητήσεις τον έφερε σε επαφή με μια γυναίκα που ζούσε σε κοντινή απόσταση από τον ίδιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο σύζυγος της οποίας φαίνεται πως ήταν ξάδελφος του Μέριλ. Ο Στιβ είχε καταγωγή από τη Δροσιά, μια μικρή τοπική κοινότητα στον ευρύτερο δήμο Ερυμάνθου, στην Αχαΐα, κι ήταν αυτό το στοιχείο τελικά που “ξεκλείδωσε” τον γρίφο της ιστορίας του Μέριλ.
Θέλοντας να βοηθήσει τον φίλο της, η Ευτυχία, μαζί με τη Μαρία, εθελόντρια στο “The Eftychia Project”, βρέθηκαν στο καφενείο της Δροσιάς να πίνουν καφέ και ν’ απαντούν στις επίμονες ερωτήσεις ενός ηλικιωμένου για το τι τις φέρνει στο χωριό. “Η Δροσιά είναι ένα μικρό ορεινό χωριό στην Τριταία. Δεν είναι πέρασμα, όταν κάποιος πάει εκεί, πάει για κάποιον λόγο. Γι’ αυτό και μας ρώτησε ο άνθρωπος: τι είστε εσείς ρε κορίτσια;”, περιγράφει με γλαφυρό τρόπο η Μαρία. Του απάντησαν, λοιπόν, πως έχουν έρθει από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να δουν το χωριό ενός φίλου τους. “Μας ρώτησε το όνομά του, του απαντήσαμε και από εκεί και πέρα μας είπε τα πάντα!”, λέει με ενθουσιασμό, εξηγώντας πως για καλή τους τύχη όλη η οικογένεια (από την πλευρά του πατέρα) ζει στην Πάτρα, ενώ μια από τις ξαδέλφες του έχει ταβέρνα στα Βραχναίικα.
“Πήγαμε στην ταβέρνα και εκεί έπρεπε να πούμε την αλήθεια. Της εξηγούμε ποιοι είμαστε, τι κάνουμε και αν μπορεί να συζητήσει με τις θείες και τους θείους της να δεχτούν να κάνουν τεστ DNA. Η κοπέλα σοκαρίστηκε καθώς δεν είχε ακούσει ποτέ κάτι σχετικό. Κάποια στιγμή, μάλιστα, δάκρυσε”, εξηγεί η Ευτυχία που θυμάται σαν σήμερα τη μέρα που τα ξαδέλφια του Μέριλ έκαναν το τεστ και βγήκαν τα αποτελέσματα. “Άρχισαν να λένε ‘είναι δικός μας, είναι αδελφός μας’ και να ρωτούν με αγωνία πότε θα έρθει στην Ελλάδα!”, τονίζει η Ευτυχία -επίσης υιοθετημένη στις ΗΠΑ- που εδώ και χρόνια απολαμβάνει την αγάπη και τη θαλπωρή της δικής της βιολογικής οικογένειας.
Ο Μέριλ ήρθε στην Ελλάδα για να συναντηθεί με τα ξαδέλφια του στις 31 Οκτωβρίου, με την Ευτυχία να τον υποδέχεται στο αεροδρόμιο. Δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόταν τη χώρα σε αναζήτηση της βιολογικής του οικογένειας, ενώ δημοσιεύματα στον τοπικό Τύπο, αλλά και μια εμφάνιση στην εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη “Φως στο Τούνελ” μπορεί να έκαναν το τηλέφωνό του να χτυπά συνέχεια από ανθρώπους που πίστευαν πως είχαν κάποια συγγένεια μαζί του, αλλά δυστυχώς δεν είχαν αποτέλεσμα. Το 2018, μάλιστα, ο Μέριλ και η Ευτυχία είχαν επισκεφθεί τον ιερέα της Παναγίας Παντάνασσας στην Πάτρα καθώς πίστευαν τότε ότι στα σκαλιά εκείνης της εκκλησίας είχε βρεθεί ως εγκαταλελειμμένο βρέφος.
Η Ευτυχία δεν ξεχνά τη συγκίνηση που βίωσαν, όταν ο ιερέας καλούσε τους πιστούς στη λειτουργία της Μεγάλης Παρασκευής να βοηθήσουν τον Μέριλ να βρει την οικογένειά του, ωστόσο στο κάλεσμα του ιερέα η απάντηση ήταν η σιωπή. Μια σιωπή που η Ευτυχία κατάλαβε αργότερα πού οφειλόταν, αφού κατά την επίσκεψή της στη Δροσιά ανακάλυψε ότι η Παναγιά Παντάνασσα που αναφερόταν στην καταγραφή της αστυνομίας για τη μέρα που βρέθηκε ο μικρός Μήτσος ήταν αυτή του μικρού ορεινού χωριού και όχι της Πάτρας.
Μια μέρα μετά την άφιξή του στην Ελλάδα, ο Μέριλ περιστοιχιζόταν από δεκάδες μέλη της ευρύτερης βιολογικής του οικογένειας (ξαδέλφια και τα παιδιά τους κυρίως), που οργάνωσαν ένα μεγάλο πάρτι υποδοχής σε εστιατόριο της Πάτρας για να υποδεχθούν τον δικό τους άνθρωπο και να τον “πνίξουν” στα λουλούδια, τις αγκαλιές και τα φιλιά.
“Την πρώτη φορά που τους συνάντησα στην ταβέρνα στην Πάτρα, ήταν κάτι ξεχωριστό. Η αγάπη που μου έδειξαν ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Οι Έλληνες είναι πολύ θερμοί, ιδίως με την οικογένειά τους. Ένιωσα αμέσως ότι είχα επιστρέψει στο σπίτι μου. Είναι όλοι υπέροχοι”, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μέριλ, με έκδηλη τη συγκίνηση στη φωνή.
“Ορισμένα από τα υιοθετημένα παιδιά στην Αμερική που ψάχνουν την οικογένειά τους στην Ελλάδα αναζητούν αυτή ακριβώς τη ζεστασιά που ίσως να τους έλειψε. Εγώ ήμουν από τους τυχερούς. Δεν μου έλειπε κάτι πριν, αλλά το να βρω την ελληνική οικογένειά μου είναι κάτι εκπληκτικό. Ήταν σαν ένα bonus από τη ζωή!”, τονίζει.
Μια από τις πιο φορτισμένες συναισθηματικά στιγμές αυτού του ταξιδιού του Μέριλ ήταν η επιστροφή στο χωριό του. “Είχα δει πώς είναι η Δροσιά στο street view της google αλλά ήταν άλλο πράγμα να βλέπεις το χωριό από κοντά, γνωρίζοντας τους δεσμούς που έχεις μαζί του. Λατρεύω το ορεινό τοπίο και κοιτώντας τα σπίτια και τον περιβάλλοντα χώρο σκεφτόμουν πώς θα ήταν αν είχα μείνει εκεί. Μου άρεσε πολύ η αίσθηση του “ανήκειν” που ένιωσα φτάνοντας σ’ αυτόν τον τόπο”, αφηγείται.
Μπορεί η επιστροφή στο χωριό να ήταν φορτισμένη συναισθηματικά, αλλά ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι μέσα του είναι το να γνωρίζει πως ο πατέρας του πέθανε χωρίς να έχει κάνει άλλα παιδιά και χωρίς να γνωρίζει τη δική του ύπαρξη. “Προφανώς ο πατέρας του ήταν εργένης, δεν έμαθε ποτέ ότι άφησε κάποια κοπέλα έγκυο, παντρεύτηκε, δεν έκανε παιδιά και πέθανε χωρίς να ξέρει ότι κάπου στις Ηνωμένες Πολιτείες ζει ο βιολογικός του γιος. Είχε, μάλιστα, πολλά ανίψια, τα οποία και λάτρευε”, εξηγεί η Μαρία.
Παρά το γεγονός ότι έχει βοηθήσει σε διάφορες επανενώσεις, η Ευτυχία Νούλα κάθε φορά νιώθει την ίδια συγκίνηση. Μάλιστα, αυτή τη φορά, όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, βίωσε στον υπέρτατο βαθμό την αγάπη με την οποία περιέβαλε τον Μέριλ η οικογένειά του. “Μια από τις στιγμές που μου έμεινε πολύ έντονα χαραγμένη στο μυαλό μου ήταν όταν ένα από τα ξαδέλφια του, που έμαθε κάποια αγγλικά για να μπορέσει να επικοινωνήσει μαζί του, τον αγκάλιασε και του είπε: I love you, cousin! (σ’ αγαπώ, ξάδελφε!). Ήταν πολύ όμορφο και κάθε φορά που το φέρνω στο μυαλό μου, δακρύζω”.
Αδύναμη να περιγράψει τα συναισθήματα που βίωσε και η ίδια ώσπου να ευοδωθεί η όλη προσπάθεια, δηλώνει και η Μαρία. “Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις ότι ένας άνθρωπος που ψάχνει τόσα χρόνια, με ελάχιστα στοιχεία, τελικά βρίσκει την οικογένειά του και τον αγκαλιάζουν με τόση αγάπη. Δεν περιγράφεται το συναίσθημα”, τονίζει, εξηγώντας πως και στην οικογένεια του συντρόφου της έχουν χαθεί κατά τον ίδιο τρόπο δυο αδέλφια. “Νιώθω πως υπάρχει ελπίδα να βρούμε κι εμείς τα αγαπημένα μας πρόσωπα”, λέει.
Όσο για τον Μέριλ, στο μεγάλο πάρτι που έκανε για να αποχαιρετήσει την οικογένειά του στην Ελλάδα, τους είπε ότι ανυπομονεί να επιστρέψει το Πάσχα για να γιορτάσουν όλοι μαζί στο σπίτι του πατέρα του, στο χωριό!