Πρόβλημα αστέγων: Ο Τόμας Σάλμι υπήρξε ένα άστεγος του Ελσίνκι. Μέχρι και την ηλικία των 21 χρόνων υπήρξε άστεγος. Εκτός από αυτό έγινε αλκοολικός και καταθλιπτικός. Πέρα από αυτό, ο ίδιος δήλωσε πως «Έχασα την αίσθηση μιας κανονικής ζωής. Σκεφτόμουν πως δεν με νοιάζει να μπω φυλακή. Θα αποφύγω το κρύο και το χιόνι».
Κάποτε επικοινώνησε με το Ινστιτούτο Deaconess του Ελσίνκι. Δηλαδή, ένα φινλανδικό μη κερδοσκοπικό ίδρυμα, το οποίο παρέχει κοινωνικές υπηρεσίες, που τον βοήθησαν να μετακομίσει σε σπίτι του, το Aurora-Tola. Πλέον, βρίσκεται στην ηλικία των 25 ετών και ζει στο δικό του διαμέρισμα όπου και εργάζεται ως επιστάτης.
«Πλέον κανείς δεν έρχεται να με διώξει ή να μου πει τι να κάνω. Αν θέλω να χορέψω στο σπίτι μου, μπορώ». Το πρόγραμμα «Πρώτη Στέγη» που συμμετείχε και ο Σάλμι έχει ως εξής: Παραχωρεί ένα σπίτι σε άστεγο για πάντα και με πολύ χαμηλό ενοίκιο. Αυτό, γίνεται για να μπορέσει, ο ένοικος, να ανταποκριθεί.
Μάλιστα, πέρα από την ψυχολογική υποστήριξη, στον ένοικο εξασφαλίζεται εργασία. Άρα, το μόνο που έχει να κάνει ένας άστεγος είναι να ακούσει τις συμβουλές του ιδρύματος. Ειδικά διαμορφωμένα κτίρια παραχωρούνται για το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Οι άστεγοι είναι σημαντικός τομέας εστίασης για τις Φινλανδικές αρχές. Το κράτος ξόδεψε 300.000.000 ευρώ για περίπου 3.500 διαμερίσματα, αλλά και 300 κοινωνικούς λειτουργούς, οι οποίοι εργάζονται μαζί με τους άστεγους. Το κράτος προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα των αστέγων.
Οι καταγεγραμμένοι άστεγοι της Φινλανδίας, το 1987, έφθαναν τους 18.000 σε αριθμό, με τους περισσότερους να βρίσκονται στο Ελσίνκι. Το 2017 οι άστεγοι έπεσαν στους 7.112. Μόλις 415 έμεναν στο δρόμο. Το παράδειγμα της Φινλανδίας ακολουθούν και η Αγγλία, η Ουαλία, οι ΗΠΑ, η Δανία και η Αυστραλία.