Σαλβαδόρ Καμπάνιας: Πριν από περίπου δέκα χρόνια και πιο συγκεκριμένα στις 25 Ιανουαρίου του 2010, ο Σαλβαδόρ Καμπάνιας, λίγο έλειψε να αφήσει την τελευταία του πνοή. Ο ίδιος βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του και τα είχε βρει σε όλα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ήταν έτοιμος για την Πρέμιερ Λιγκ και τελικά αντί για το υπερατλαντικό ταξίδι, παραλίγο θα πραγματοποιούσε, το τελευταίο του ταξίδι…
Ο Σαλβαδόρ Καμπάνιας θα μπορούσε σήμερα να κάνει παρέα με τον Ρονάλντο. Θα μπορούσε να διαφωνεί με τον Ντιέγκο Σιμεόνε για το αμυντικογενές του παιχνίδι. Ο 39χρονος βετεράνος ζει μια καθημερινότητα σπιτική, μια ζωή ήσυχη. Βρίσκεται μακριά από τους εκτυφλωτικούς προβολείς της δημοσιότητας. Ο ίδιος είναι οικογενειάρχης και προπονητής της Ακουινταμπάν. Είναι μια ομάδα της Β’ κατηγορίας του περιφερειακού πρωταθλήματος της χώρας του.
Εκείνο το βράδυ, το λουσμένο σε ουίσκι, λαμπερά χαμόγελα από σελέμπριτι και σφαίρες, μοιάζει με κεφάλαιο μιας ζωής. Μιας ζωής που σχεδόν ξέχασε ότι έζησε. Ήταν 24 Ιανουαρίου 2010, όταν ο 29χρονος τότε Καμπάνιας μαζί με την Μαρία Λορτζία, την τότε γυναίκα του και τον πεθερό του Αμάνθιο Ρόχας, βρίσκονταν στην πόλη του Μεξικό για μια ανέμελη βραδινή βόλτα. Οι τρεις τους είχαν διαλέξει το Bar Bar, ένα κέντρο διασκέδασης όπου σύχναζαν προσωπικότητες όπως ο Ντίεγκο Μαραντόνα και ο Τζον Μπον Τζόβι μεταξύ άλλων.
Έπιναν ουίσκι και η βραδιά κυλούσε ευχάριστα. Κάποια στιγμή ο Καμπάνιας αποφάσισε να ανέβει προς την τουαλέτα. Εκεί θα υπάρξει μια συνάντηση με τον Χοσέ Χόρχε Μπαλντέρας, γνωστή περσόνα του καρτέλ ναρκωτικών στο Μεξικό. Σπρωξίματα, φωνές, βρισιές μεταξύ τους, υπονοούν κάτι ακόμα χειρότερο που θα μπορούσα να συμβεί. Και συμβαίνει. Ο Μπαλντέρας βγάζει το 38άρι του και σημαδεύει τον Καμπάνιας. Με μια σφαίρα θα πετύχει το πίσω μέρος του κρανίου του.
Εκείνη την εποχή ο Καμπάνιας ήταν κάτι σαν εθνικός ήρωας για την Παραγουάη. Ένα λαϊκό παιδί από φτωχή οικογένεια, που μέσα από το ποδόσφαιρο κατάφερνε να ακουμπήσει το απόλυτο όνειρο: ως βασικός επιθετικός της Μεξικάνικης Αμέρικα και πρώτος σκόρερ – με μέσο όρο σχεδόν ένα γκολ ανά παιχνίδι- υπέγραφε προσύμφωνο με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Πρέμιερ Λιγκ τον περίμενε για να μαγέψει το απαιτητικό κοινό του Νησιού.
Το όνειρο της εκτόξευσης στην ποδοσφαιρική στρατόσφαιρα τέλειωσε γρήγορα για τον Καμπάνιας. Ο Παραγουανός φορ αποτελούσε ίσως το πιο σημαντικό γρανάζι και στη μηχανή της Εθνικής ομάδας της Παραγουάης και δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι αν μπορούσε να αγωνιστεί, η ομάδα θα έφτανε ακόμα πιο μακριά από τα προημιτελικά του Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής.
“Ήμουν έτοιμος να φύγω για Ευρώπη και ξαφνικά συμβαίνει αυτό το ατύχημα. Όλα τέλειωσαν εκεί, αλλά το σημαντικό είναι ότι σήμερα είμαι υγιής”, δήλωσε ο Καμπάνιας στο ESPN. Εκείνο το βράδυ, ο Καμπάνιας μεταφερόταν αιμόφυρτος από το πάτωμα της τουαλέτας στο νοσοκομείο Ανχέλες Πεδρεγαλ, μουρμουρίζοντας “θα τα καταφέρουμε, θα τα καταφέρουμε”, σύμφωνα με τη Μαρία Λορτζία.
Εκείνο το βράδυ ο Καμπάνιας τοποθετήθηκε σε υποβοηθούμενο κώμα, ώστε οι γιατροί να καταφέρουν να αφαιρέσουν τη σφαίρα από το κρανία του, χωρίς να ρισκάρουν τη ζωή του. Η επέμβαση κράτησε 7 ώρες. Στο άκουσμα της είδησης ότι ο Καμπάνιας χαροπαλεύει, εκατοντάδες οπαδοί της Αμέρικα είχαν συγκεντρωθεί έξω από το νοσοκομείο, φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της ομάδας τους, προσπαθώντας να δώσουν στο νεαρό αθλητή λίγη αυτοπεποίθηση, στον πιο δύσκολο αγώνα της ζωής του.
Ο Καμπάνιας κατάφερε να ανοίξει τα μάτια του, να σηκωθεί όρθιος και να εγκαταλείψει το νοσοκομείο, 37 ημέρες μετά το επεισόδιο. Στη συνέχεια νοσηλεύτηκε εκ νέου σε κλινική αποκατάστασης στο Νέο Μεξικό και τον Μάιο του 2010 επέστρεψε στην Παραγουάη, παίρνοντας όρκο να επιστρέψει στο γήπεδο.
Βέβαια κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να συμβεί, τουλάχιστον σε επαγγελματικό επίπεδο: “Όταν κάποιος υποφέρει από διαμπερή τραύματα στο κεφάλι, τα οποία έχουν προέλθει από πυροβολισμό, υπάρχουν συνέπειες, υπάρχουν ‘κρυφά τραύματα’. Μπορεί κάποιος να δείχνει εξωτερικά σε καλή κατάσταση, όμως σε κάθε περίπτωση είναι πιθανό να βιώνει καταστάσεις απότομων αλλαγών διάθεσης και τεράστιας δυσκολίας ως προς τη λήψη αποφάσεων και την οργάνωση της ζωής του”, λέει ο καθηγητής ιατρικής του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, Δρ.Ραμόν Ντίας Αραστία.
Τα χρόνια πέρασαν και το όνειρο της επιστροφής στους αγωνιστικούς χώρους, παρέμεινε όνειρο. Ένα άρθρο στο BBC το 2014 που παρουσίαζε τον 33χρονο τότε Καμπάνιας να δουλεύει μαζί με τον πατέρα του σε φούρνο, άφηνε υπόνοιες πώς είχε ‘ξεζουμιστει’ οικονομικά, ύστερα από ένα δύσκολο διαζύγιο, προσπαθώντας παράλληλα να ενισχύσει οικονομικά την οικογένεια του.
Δημοσιογράφοι των τοπικών media δημιούργησαν ολόκληρες νουβέλες πάνω στη ζωή του, υποστηρίζοντας πώς πάνω από τον άτυχο βετεράνο είχαν πέσει συγγενείς που του έκρυβαν τα ψυχοτρόπα και παυσίπονα φάρμακα τα οποία τον βοηθούσαν στο να λαμβάνει αποφάσεις, ενώ και η πρώην ομάδα και ο ατζέντης του Καμπάνιας, φημολογούνταν πως αρνούνταν με κάθε τρόπο να του καταβάλλουν χρωστούμενες αμοιβές.
Η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική: Ο Καμπάνιας διατηρεί καλές σχέσεις με την μητέρα των παιδιών και με τους γονείς του. Παράλληλα με την Ακουινταμπάν, ο Καμπάνιας έχει συνεργαστεί και με την ομάδα Α’ κατηγορίας Ντεπορτίβο Τσαπιάτα, ενώ σήμερα έχει στην ιδιοκτησία του και εγκαταστάσεις ποδοσφαιρικών γηπέδων στην περιοχή της Ασουνσιόν. Ενίοτε αγωνίζεται σε φιλανθρωπικούς αγώνες, αλλά μόνο εντός της Παραγουάης. Προτιμά να συμβουλεύει τον 17χρονο γιο του Σαντιάγκο, για τις σωστές τοποθετήσεις ενός επιθετικού στον αγωνιστικό χώρο.
Έξω από το γήπεδο, η ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο κλείνει, σχεδόν ακαριαία. Ακόμα και αγώνες ζωής και θανάτου για το Μεξικάνικο πρωτάθλημα, όπως το ντέρμπι Αμέρικα-Τσίβας, δεν τον αφορούν. “Βλέπω ελάχιστα μεξικάνικο ποδόσφαιρο πια. Σχεδόν καθόλου”. Λογικό.