Η ιστορία του λευκού αθλητή: Πέρασαν περίπου πενήντα χρόνια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μεξικό. Εκεί, έλαβε χώρα μια αληθινή ιστορία. Δύο άνδρες σήκωσαν τα χέρια τους για να διαμαρτυρηθούν για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Ονομάζεται Πίτερ Νόρμαν. Είναι Αυστραλός. Συμμετείχε σε αγώνα το 1968 και τερμάτισε δεύτερος. Πέτυχε Αυστραλιανό ρεκόρ, το οποίο δεν καταρρίφθηκε μέχρι και σήμερα. Οι Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος πήραν την πρώτη και την τρίτη θέση, αντίστοιχα. Μάλιστα, μίλησαν στο Νόρμαν γι’ αυτό που θα έκαναν. Επρόκειτο να διαμαρτυρηθούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, υψώνοντας τα χέρια τους. Ο Νόρμαν δέχθηκε να μείνει πλάι τους και να τους στηρίξει. Ήταν κίνηση αγάπης.
Οι Σμιθ και Κάρλος Θα έπαιρναν τα μετάλλιά τους ξυπόλυτοι, αντιπροσωπεύοντας την φτώχεια που αντιμετωπίζουν οι Αφροαμερικανοί. Αξίζει να σημειωθεί ότι θα φορούσαν και από ένα άσπρο γάντι. Επίσης, σε συνεννόηση με τον Νόρμαν, θα φορούσαν και οι τρις τους από μία κονκάρδα. Έτσι και έγινε.
Η τιμωρία δεν άργησε να επιβληθεί. Ο Κάρλος κι ο Σμιθ αμέσως αποβλήθηκαν από την αμερικανική ολυμπιακή ομάδα κι εκδιώχθηκαν από το ολυμπιακό χωριό. Γυρίζοντας στις ΗΠΑ, απειλήθηκαν ακόμη και για τη ζωή τους. Όμως, τελικά αναδείχθηκαν σε «πρωταθλητές» στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αντίθετα, ο Νόρμαν και η οικογένειά του απομονώθηκαν. Ο ίδιος δεν μπορούσε να βρει δουλειά, ενώ δεν στάλθηκε από τη χώρα του και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου (σ.σ. 1972). Ο Νόρμαν δεν ενέδωσε ποτέ στην προτροπή και τη δωροδοκία του κράτους του για να καταδικάσει την πράξη τον συναθλητών του.
Πέθανε τελικά από ανακοπή καρδιάς το 2006, όντας ο καλύτερος σπρίντερ όλων των εποχών στην Αυστραλία. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνει, δεν καλέστηκε ποτέ, ενώ μέχρι και το τέλος της ζωής του δεν του είχε ζητηθεί ούτε μία συγγνώμη.
Οι Σμιθ και Κάρλος τον αποχαιρέτησαν στην κηδεία του ως ήρωα, κρατώντας το φέρετρό του. Μάλιστα, ο Τζον Κάρλος είχε πει «Ο Πίτερ ήταν ένας μοναχικός στρατιώτης. Επέλεξε εσκεμμένα να θυσιαστεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν υπάρχει άλλος εκτός από αυτόν που η Αυστραλία θα έπρεπε να αναγνωρίζει και να τιμά. Πλήρωσε το αντίτιμο της επιλογής του. Δεν ήταν απλά μία κίνηση για να μας βοηθήσει, ήταν ο αγώνας του. Ήταν ένας λευκός Αυστραλός ανάμεσα σε δύο έγχρωμους που στάθηκαν μαζί τη στιγμή της νίκης, ενωμένοι για τον ίδιο αγώνα».
Μόλις το 2012 το Αυστραλιανό κοινοβούλιο ζήτησε επισήμως συγγνώμη στον Νόρμαν με την ακόλουθη δήλωση: «Αυτή η Βουλή αναγνωρίζει τις εξαιρετικές αθλητικές επιδόσεις που Πίτερ Νόρμαν που κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στα 200μ. το 1968 στους Ολυμπιακούς του Μεξικού με χρόνο 20.06 το οποίο δεν έχει καταρριφθεί ακόμα στη χώρα μας. Αναγνωρίζει την γενναιότητα του Πίτερ Νόρμαν να φορέσει την κονκάρδα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο βάθρο, σε αλληλεγγύη με τους Αφροαμερικανούς αθλητές Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος που χαιρέτησαν με την γροθιά της Μαύρης Δύναμης. Ζητάει συγγνώμη από τον Πίτερ Νόρμαν για το λάθος που έγινε από την Αυστραλία με τον να μην τον στείλει το 1972 στους Ολυμπιακούς του Μονάχου αν και ήταν ικανός και αναγνωρίζει τον δυναμικό ρόλο που ο Πίτερ Νόρμαν έπαιξε στην αντιμετώπιση του ρατσισμού».