Πρίγκιπας του σκότους: Σε κάθε άκουσμα του Βλαντ, ακολουθούσε η ανατριχίλα. Όλοι τον γνωρίζουν ως Δράκουλα. Για τους Τούρκους αποτέλεσε έναν εφιάλτη. Ο Βλαντ Τσέπες ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος παλούκωνε Τούρκους.
Τα κατορθώματά του έχουν φτάσει στην σφαίρα της φαντασίας. Ο μύθος και η αλήθεια για τον Βλαντ Τσέπες χωρίζονται από μια λεπτή γραμμή. Ο Δράκουλας των Καρπαθίων, δεν ήταν παρά ένας αιμοσταγής πρίγκιπας. Ο ίδιος υπερασπιζόταν το λαό τους απέναντι στους Τούρκους.
Πρίγκιπας του σκότους: Η γέννηση του «σκοτεινού πρίγκιπα»
Ο Βλαντ Γ΄ ήταν βοεβόδας (ή πρίγκιπας) της Βλαχίας τρεις φορές μεταξύ του 1448 και του θανάτου του. Ο μύθος που τον ακολουθεί αιώνες τωρα, ειναι αυτος του ότι για να διατηρηθεί νέος, επινε το αίμα παρθένων κοριτσιών. Στην πορεια των ετών δημιούργησαν το μυστήριο του κομη Δράκουλα. Ήταν ο δεύτερος γιος του Βλαντ Ντράκουλ. Αυτός έγινε ηγεμόνας της Βλαχίας το 1436.
Ο Βλαντ και ο μικρότερος αδελφός του, Ράντου, κρατήθηκαν ως όμηροι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από το 1442 για να εξασφαλίσουν τη νομιμοφροσύνη προς αυτή του πατέρα τους. Ο πατέρας και ο μεγαλύτερος αδελφός του Βλαντ, Μιρτσέα, δολοφονήθηκαν όταν ο Ιωάννης Ουνυάδης, Αντιβασιλέας-Κυβερνήτης της Ουγγαρίας, εισέβαλε στη Βλαχία το 1447. Ο Ουνυάδης εγκατέστησε το δεύτερο ξάδερφο του Βλάντ, Βλάντισλαβ Β΄, ως νέο βοεβόδα.
Ο Ουνυάδης ξεκίνησε μια στρατιωτική εκστρατεία εναντίον των Οθωμανών το φθινόπωρο του 1448 και τον συνόδεψε ο Βλάντισλαβ. Ο Βλάντ εισέβαλεε στη Βλαχία με Οθωμανική υποστήριξη τον Οκτώβριο, αλλά ο Βλάντισλαβ επέστρεψε και ο Βλαντ προσπάθησε να καταφύγει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία πριν από το τέλος του έτους. Ο Βλαντ πήγε στη Μολδαβία το 1449 ή το 1450 και αργότερα στην Ουγγαρία. Εισέβαλε στη Βλαχία με υποστήριξη της Ουγγαρίας το 1456.
Ο Βλάντισλαβ σκοτώθηκε πολεμώντας εναντίον του και ο Βλαντ ξεκίνησε μια εκκαθάριση μεταξύ των Βλάχων βογιάρων για να ενισχύσει τη θέση του. Ήρθε σε σύγκρουση με τους Σάξονες της Τρανσυλβανίας, που υποστήριζαν τους αντιπάλους του Νταν και Bασάραβα Λαϊότα (που ήταν αδελφοί του Βλάντισλαβ) και τον εξώγαμο ετεροθαλή αδελφό του, Βλαντ το Μοναχό. Ο Βλαντ λεηλάτησε τα χωριά των Σαξόνων, παίρνοντας τους αιχμαλώτους στη Βλαχία, όπου τους παλούκωνε (εξ ου και το προσωνύμιό του). Η ειρήνη αποκαταστάθηκε το 1460.
Πρίγκιπας του σκότους: Εφιάλτης για τους Τούρκους
Αφού ο Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’, ζήτησε από τον Βλαντ να τον προσκυνήσει ο ίδιος, ο Τσέπες αντέδρασε. Παλούκωσε τους δυο απεσταλμένους των Οθωμάνων και από τη στιγμή εκείνη ο μύθος άρχισε να «χτίζεται».
Σύμφωνα με τον μύθο, όταν είχε συνάντηση με τους δυο απεσταλμένους των Οθωμανών, οι διπλωμάτες αρνήθηκαν να βγάλουν τα καπέλα τους , αναφέροντας ότι είναι θρησκευτικό έθιμο . Επαινώντας τους για θρησκευτική ευλάβεια τους , ο Βλαντ τους βεβαίωσε ότι τα καπέλα τους θα παραμείνει για πάντα στο κεφάλι τους και τελικά τους παλούκωσε αφήνοντας τα καπέλα καρφωμένα στα κρανία τους.
Ο Μωάμεθ ξεκίνησε μια εκστρατεία εναντίον της Βλαχίας για να αντικαταστήσει το Βλαντ με το μικρότερο αδελφό του, Ράντου. Ο Βλαντ, προσπάθησε να συλλάβει το σουλτάνο στο Τιργκόβιστε τη νύχτα 16-17 Ιουνίου 1462. Ο σουλτάνος και ο κύριος Οθωμανικός στρατός εγκατέλειψαν την Βλαχία, αλλά όλο και περισσότεροι Βλάχοι λιποτακτούσαν προς στον Ράντου.
Η πρακτική του να παλουκώνει τους εχθρούς του κυκλοφορούσε πια στα πέρατα της Ευρώπης, καθώς ο Γουτεμβέργιος είχε ανακαλύψει εντωμεταξύ την τυπογραφία και οι προφορικές μαρτυρίες έβρισκαν πια τον δρόμο τους για μπροσούρες και φυλλάδια. Η δεκαετία 1460-1470 θα τον καθιέρωνε ως Βλαντ τον Παλουκωτή.
Πρίγκιπας του σκότους: Τι άλλο έκανε
Αν όμως μιλάμε για τον Βλαντ, τότε μπορεί το παλούκωμα να ήταν η αγαπημένη του τακτική, ωστόσο είχε μια ποικιλία στο πως σκότωνε κάθε εχθρό του. Απολάμβανε να αποκεφαλίζει, να βράζει ζωντανούς, να καίει στην πυρά, να γδέρνει τις σάρκες των αιχμαλώτων και να ακρωτηριάζει τους εχθρούς του. Τα κατορθώματά του τον είχαν μετατρέψει στις συνειδήσεις Ευρωπαίων, Ρώσων και Οθωμανών σε πραγματικό τέρας.
Πρίγκιπας του σκότους: Το δάσος, με τους παλουκωμένους
Αναμφίβολα η πιο ενδιαφέρουσα και φρικιαστική ιστορία του Βλαντ ήταν το δάσος με τους παλουκωμένους εχθρούς του. Το 1462, ο Μωάμεθ Β’ συγκέντρωσε μια στρατιά πάνω από 150.000 άντρες, δεύτερη σε μέγεθος μόνο μετά τον στρατό που κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη, όπως μας καταμαρτυρεί ο Έλληνας ιστορικός της εποχής, Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, και εισέβαλε στη Βλαχία.
Ο σουλτάνος έφτασε ως την πρωτεύουσα της Βλαχίας, το Τιργκόβιστε, το οποίο όμως ήταν έρημο. Το μόνο που βρήκε ήταν τα αποσυντεθειμένα σώματα των στρατιωτών του, τους οποίους είχε συλλάβει ο Βλαντ. Ήταν παλουκωμένα κατά μήκος της κεντρικής οδού, «στολίζοντάς» την με αυτό τον φρικιαστικό τρόπο. Ο αριθμός των θυμάτων ήταν πάνω από 15.000.
«Υπήρχαν μεγάλοι πάσσαλοι στους οποίους, όπως ειπώθηκε, περίπου είκοσι χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά είχαν σουβλιστεί, φοβερό θέαμα για τους Τούρκους και τον ίδιο το σουλτάνο … Οι υπόλοιποι Τούρκοι έμειναν εμβρόντητοι όταν είδαν το πλήθος των ανθρώπων στους πασσάλους. Υπήρχαν βρέφη τελείως προσκολλημένα στις μητέρες τους στους πασσάλους και πουλιά είχαν κάνει τις φωλιές τους στα σπλάχνα τους», ανέφερε στα γραπτά του ο Χαλκοκονδύλης με γλαφυρό τρόπο.
Ο μύθος θέλει επίσης τον Βλαντ, να οργανώνει μια καταδρομική επίθεση στο στρατόπεδο των Τούρκων με ένα τέχνασμα που προκαλεί ανατριχίλα. Ο Δράκουλας έντυσε τους δικούς του στρατιώτες με οθωμανικές στολές, τι οποίες προφανώς είχε κλέψει από τους αιχμαλώτους του. Αποστολή του τάγματος αυτοκτονίας, μόνο μια: Η δολοφονία του σουλτάνου. Οι στρατιώτες του Βλαντ δεν τα κατάφεραν, ωστόσο προκάλεσαν τέτοιο τρόμο στους Οθωμανούς, που σκότωναν ο ένας τον άλλον, μη μπορώντας να καταλάβουν ποιος είναι ποιος!
Η προδοσία
Μη μπορώντας να κρατήσει για καιρό τους Οθωμανούς μακριά από την Μολδοβλαχία, ο Βλαντ στράφηκε σε βοήθεια προς τον Ματθαίο Κορβίνο, βασιλιά της Ουγγαρίας. Όμως ο Κορβίνος δεν ήθελε να συνεχιστεί η διαμάχη με τους Τούρκους και έτσι φυλάκισε τον Βλαντ. Με διαταγή του βασιλιά, ο Τσέχος μισθοφόρος διοικητής του, Γιαν Τζίσκρα του Μπράντι, συνέλαβε το Βλαντ κοντά στο Ρουτσίρ στη Βλαχία.
Για να δώσει μια εξήγηση για τη φυλάκιση του Βλαντ στον Πάπα Πίο Β΄ και στους Βενετούς (που είχαν στείλει χρήματα για να χρηματοδοτήσουν μια εκστρατεία εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), ο Κορβίνος παρουσίασε τρεις επιστολές που φέρεται να έγραψε ο Βλαντ στις 7 Νοεμβρίου 1462 στο Μωάμεθ Β΄, το Μαχμούτ Πασά και το Στέφανο της Μολδαβίας.
Σύμφωνα με τις επιστολές, ο Βλαντ πρότεινε να ενώσει τις δυνάμεις του με το στρατό του σουλτάνου ενάντια στην Ουγγαρία αν ο σουλτάνος τον αποκαθιστούσε στο θρόνο του. Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι τα έγγραφα ήταν χαλκευμένα για να δικαιολογήσουν τη φυλάκιση του Βλαντ.
Ο θρυλικός Δράκουλας πέρασε τα επόμενα 13 χρόνια της ζωής του φυλακισμένος ανάμεσα σε Ουγγαρία και Σερβία. Όμως το 1975 πέθανε ο αδερφός του Βλαντ, Ράντου και έτσι επέστρεψε ξανά το 1475 στην ηγεμονία. Αναγνωρισμένο και από τον Κορβίνο, ο Βλαντ ξεκίνησε την 3η ηγεμονία του, ωστόσο γνώριζε και εκείνος πως το τέλος του ήταν πιο κοντά από ποτέ…
Πρίγκιπας του σκότους: Το φρικτό τέλος
Στις 10 Ιανουαρίου 1477, ο Στέφανος Γ΄ της Μολδαβίας ανέφερε ότι η ακολουθία Μολδαβών του Βλαντ είχε επίσης σφαγιαστεί. Το ποιος δολοφόνησε δεν έγινε ποτέ γνωστό. Ο θρύλος αναφέρει πως έπεσε σε ενέδρα προύχοντα της Βλαχία. Εκείνος προφανώς ενεργούσε για λογαριασμό των Τούρκων. Το πτώμα του παραδόθηκε στους Τούρκους. Εκείνοι το τεμάχισαν και έστειλαν το κεφάλι στον σουλτάνο, όπως επιβεβαίωσαν ευρωπαίοι διπλωμάτες της Υψηλής Πύλης.
Το κεφάλι του Βλαντ του Παλουκωτή έκανε τον γύρο της Κωνσταντινούπολης. Τελικά, παλουκώθηκε στην κεντρική πύλη. Ο τόπος της ταφής του είναι άγνωστος. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση (σ.σ. που καταγράφηκε για πρώτη φορά στα τέλη του 19ου αιώνα), ο Βλαντ ετάφη στη Μονή Σναγκόβ. Οι ανασκαφές που πραγματοποίησε ο Ντίνου Β. Ροζέτι το 1933 έδειξαν ότι δεν υπήρχε τάφος κάτω από την υποτιθέμενη «ανεπίγραφη επιτύμβια στήλη» του Βλαντ στην εκκλησία της μονής. Κανείς δεν έμαθε ποτέ τι απέγινε η σωρός.
Η σύνδεση με τα βαμπίρ
Στην λαογραφία από τη Ρουμανία (σ.σ. όπως και σε όλων των Βαλκανικών χωρών) υπήρχε πάντα διαδεδομένη η ύπαρξη των βαμπίρ. Δηλαδή, των πλασμάτων που έμεναν ζωντανά πίνοντας αίμα ανθρώπων. Ένας από τους χιλιάδες (!) μύθους που ακολουθούν τον Βλαντ, ήταν πως έπινε το αίμα των εχθρών του. Αυτό το έκανε για να διατηρεί τη δύναμή του. Μύθος ο οποίος φυσικά ήταν και η αφορμή να στηριχθεί η ιστορία του Δράκουλα που ξέρουμε εμείς μέχρι σήμερα και φυσικά βλέπουμε πλέον στις ταινίες του Χόλιγουντ.
