Αφανής πρόεδρος: Το 1975 Τζέρι Στάνεκι επισκέφθηκε τον Τζίμι Χόφα για να του πάρει μια συνέντευξη. Ο Χόφα έμοιαζε να μην νοιάζεται για το τι μπορεί να πιστεύει κανείς για αυτόν αλλά το τι μπορεί να αποδειχθεί. Κυρίως νοιαζόταν να κάνει μια επίδειξη δύναμης στους αντιπάλους του. Ακριβώς σαν ένας μαφιόζος.
1. Κάποιοι ακόμα και σήμερα, τον θεωρούν έναν μεγάλο συνδικαλιστή. Έναν υπέρμαχο των εργατικών δικαιωμάτων που κυνηγήθηκε επειδή φόβισε την εξουσία μέχρι εκεί που δεν πήγαινε.
2. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως το συνδικάτο ήταν πάντα για τον Χόφα ένα μέσο προσωπικού πλουτισμού. Δηλαδή, μια μπίζνα που εμπλεκόταν και με τη μαφία.
3. Κάποιοι άλλοι θεωρούν πως ναι μεν ο Χόφα δεν ήταν κάποιος άγιος, πως έκανε βρωμοδουλειές αλλά τελικά, όλα αυτά τα έκανε για το καλό των εργαζομένων που εκπροσωπούσε.
1. Στο «Hoffa» του 1992, την ταινία του Ντάνι Ντε Βίτο όπου ο Χόφα «ζωντανεύει» από τον Τζακ Νίκολσον, αυτή η θρυλική φιγούρα της αμερικάνικης ιστορίας του 20ου αιώνα, παρουσιάζεται, πρώτα και πάνω απ’ όλα, ως αγωνιστής της εργατικής τάξης και ας έχει τον ρεαλισμό να συμμαχεί καμιά φορά με τη μαφία για να να διευκολύνεται το έργο του.
2. Στον «Ιρλανδό» από την άλλη, την ταινία του Σκορτσέζε που συζητιέται όσο καμία άλλη τις τελευταίες μέρες, ο Χόφα, παρουσιάζεται ως κανονικός μαφιόζος, ως ένας businessman που αντιλαμβάνεται το συνδικάτο ως προσωπικό του μαγαζί.
Ο Χόφα εκμεταλλεύτηκε όσο κανένας άλλος την παραδοσιακή στρατηγική του οργανωμένου εγκλήματος να βάζει πόδι στα συνδικάτα προκειμένου να πιέζει καταστάσεις. Κατάφερε στα 26 του να θεωρείται ένα από τα πρωτοκλασάτα στελέχη των Teamsters. Στα 31 του ήταν πρόεδρος της Τοπικής Ένωσης του σωματείου του και επί της ουσίας ο άτυπος εθνικός πρόεδρος του.
Για τον Χόφα, οι σχέσεις με την μαφία ήταν, με έναν ιδιότυπο τρόπο, το ταυτόχρονο διαβατήριό του για την αυτονόμησή του από αυτή, για την αντιστροφή των ρόλων: η μαφία έφτασε σε ένα σημείο που περισσότερο εξαρτιόταν από τον Χόφα και λιγότερο το ανάποδο.
Ο εισαγγελέας Μπόμπι Κένεντι ήταν και ο μοναδικός άνθρωπος που νίκησε τον Χόφα, παρά το γεγονός ότι μετά τη μυστηριώδη δολοφονία του αδερφού του και προέδρου των ΗΠΑ φαινόταν πως ο πανίσχυρος συνδικαλιστής είχε ξεπεράσει άλλον ένα σκόπελο.
Η επιμονή του Ρόμπερτ Κένεντι να φυλακίσει τον Χόφα έγινε ευκαιρία για την μαφία. Ο άλλοτε εντυπωσιακά διορατικός Τζίμι Χόφα απέτυχε να δει πως η φυλάκισή του υπήρξε το τέλος της παντοδυναμίας του. Χρηματοδότησε την εκλογή του Νίξον, κατάφερε να πετύχει την πρόωρη αποφυλάκισή του, αναίρεσε με παρασκηνιακές μεθόδους την ποινή της απαγόρευσης για ενασχόληση με το συνδικαλιστικό κίνημα για δέκα χρόνια και το 1975, κόντρα στην γενική γραμμή της μαφίας, επιχείρησε να ξαναπάρει τον έλεγχο των Teamsters.
Ένα μήνα μετά την θρυλική του συνέντευξη στο «Playboy», ο Χόφα εξαφανίστηκε από προσώπου Γης. Χάθηκε για πάντα, κανείς δεν τον ξαναείδε ποτέ. Η εξαφάνιση του ήταν η επίδειξη δύναμης της μαφίας. Αν και μερικά χρόνια αργότερα δηλώθηκε και επίσημα νεκρός, το πτώμα του δεν βρέθηκε ποτέ.