Oι αρχαιολόγοι από το κρατικό γραφείο της Βαυαρίας έμειναν έκπληκτοι με το εύρημα στην πόλη Νόρτιλγκεν, ανακάλυψαν ένα καλοδιατηρημένο ξίφος της εποχής του χαλκού το οποίο και λάμπει ακόμα, ενώ όλα δείχνουν πως επρόκειτο για ένα πολύ σημαντικό ξίφος το οποίο και πιθανότατα χρησιμοποιούνταν για τελετουργικούς σκοπούς.
Οι ειδικοί που έφεραν στο φως αυτό το αρχαίο σπαθί, έμειναν άναυδοι με το γεγονός ότι ακόμα διατηρούσε τη γυαλάδα στη λάμα του, παρά τα χιλιάδες χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την κατασκευή του αλλά και από το γεγονός ότι ήταν θαμμένο στο χώμα.
Τα περισσότερα κατάλοιπα της εποχής του χαλκού γύρω από το Nördlingen ανήκουν στον πολιτισμό Urnfield (συχνά χωρίζεται σε διάφορους τοπικούς πολιτισμούς στο πλαίσιο μιας ευρύτερης παράδοσης Urnfield), ο οποίος εμφανίστηκε γύρω στο 1300 π.Χ. Ο πολιτισμός Urnfield αναπτύχθηκε από τον προηγούμενο πολιτισμό Tumulus και ανέπτυξε προηγμένες δεξιότητες επεξεργασίας μετάλλων σε όπλα και πανοπλίες από χαλκό.
Το σπαθί βρέθηκε ανάμεσα σε αποθέματα κτερισμάτων και οπλισμού, μαζί με τα λείψανα ενός άνδρα, μιας γυναίκας και ενός παιδιού. Η ανακάλυψη είναι εξαιρετικά σπάνια για αυτό το τμήμα της Γερμανίας, καθώς οι περισσότεροι τύμβοι ταφής έχουν προ πολλού λεηλατηθεί κατά την αρχαιότητα ή έχουν ανοιχτεί κατά τον 19ο αιώνα.
Το σπαθί είναι παρόμοιο με τα χάλκινα σπαθιά τύπου D Rixheim, καθώς χρησιμοποιεί μια συμπαγή λαβή που κατασκευάζεται με χύτευση της λαβής πάνω από τη λεπίδα, αν και ο τύπος του σπαθιού έχει περιγραφεί ως “οκταγωνικός”.
Η λαβή είναι περίτεχνα διακοσμημένη, ενώ η λεπίδα δεν παρουσιάζει ενδείξεις σημάτων κρούσης. Αυτό υποδηλώνει ότι το σπαθί είχε τελετουργική λειτουργία ή αποτελούσε σύμβολο υψηλού κύρους. Ωστόσο, σύμφωνα με τους ερευνητές, θα εξακολουθούσε να χρησιμεύει ως αποτελεσματικό όπλο, καθώς το κέντρο βάρους στο μπροστινό μέρος της λεπίδας υποδεικνύει ότι θα χρησιμοποιούνταν κυρίως για κοψίματα.
Ο Mathias Pfeil, επικεφαλής της κρατικής υπηρεσίας της Βαυαρίας για τη διατήρηση των μνημείων, δήλωσε: “Το σπαθί και η ταφή πρέπει ακόμη να εξεταστούν ώστε οι αρχαιολόγοι μας να μπορέσουν να ταξινομήσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια το εύρημα αυτό. Αλλά μπορεί ήδη να ειπωθεί: η κατάσταση είναι εξαιρετική! Ένα τέτοιο εύρημα είναι πολύ σπάνιο!”
Το αν το σπαθί ήταν τοπικής κατασκευής ή αν εισήχθη, ερευνάται επί του παρόντος. Υπάρχουν τρία κύρια κέντρα διανομής κατά την εποχή του χαλκού για τα οκταγωνικά σπαθιά αυτού του τύπου, ένα στη Νότια Γερμανία και τα άλλα στη Βόρεια Γερμανία και τη Δανία.
Η σύγκριση των τεχνικών χύτευσης και της διακόσμησης δείχνει ότι ορισμένα από τα οκταγωνικά σπαθιά του Βορρά είναι προφανώς αντίγραφα νοτιογερμανικών μορφών, ενώ άλλα κομμάτια θα μπορούσαν να είναι γνήσιες εισαγωγές ή προϊόν “περιπλανώμενων τεχνιτών”.
