Η κακοποίηση δύο κοριτσιών που υιοθετήθηκαν από ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, ήρθε στο φως της δημοσιότητας από τον φωτογράφοςBrandon Stanton, στο πλαίσιο ενός φιλόδοξου πρότζεκτ για να φωτογραφήσει 10.000 πρόσωπα στη Νέα Υόρκη και να μάθει λίγες λεπτομέρειες από τη ζωή τους.
Το πρότζεκτ οδήγησε σε ένα βιβλίο που έγινε best seller, ενώ επεκτάθηκε και σε άλλες πόλεις με νέα βιβλία να ακολουθούν. Ωστόσο, η ιστορία που ξεχώρισε και σόκαρε τους Αμερικανούς είναι η ιστορία δύο κοριτσιών από τη Λουιζιάνα, που υιοθετήθηκαν από ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, το οποίο έκανες τη ζωή τους κόλαση, ενώ πριν καταλήξουν εκεί, πέρασαν δύο χρόνια σε ανάδοχες οικογένειες που κρίθηκαν ακατάλληλες για να μεγαλώσουν παιδιά.
Το σπίτι του ηλικιωμένου ζευγαριού ήταν απομονωμένο, χωρίς να υπάρχει κάποιο άλλο σπίτι σε ακτίνα χιλιομέτρων. Το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να χωρίσουν τις δύο αδερφές σε διαφορετικά δωμάτια, προκειμένου να μην επικοινωνούν πολλές φορές μέσα στην ημέρα.
Για χρόνια η κακοποίηση περιελάμβανε μεταξύ άλλων ξυλοδαρμούς και καθημερινή ψυχολογική βία. Η ψυχολόγος του σχολείου που πήγαιναν τα κορίτσια κατάλαβε κάτι δέκα χρόνια αργότερα και όταν επικοινώνησε με το ζευγάρι ηλικιωμένων, τότε ξεκίνησε η πραγματική κόλαση, καθώς τα δύο 24ωρα μετά το τηλεφώνημα κύλησαν σαν αιώνας για τα κορίτσια, τα οποία κατάφεραν να ξεφύγουν από το μοναδικό παράθυρο που βρήκαν ξεκλείδωτο.
Πήδηξαν από αρκετά μεγάλο ύψος και ξεκίνησαν να τρέχουν μακριά από το σπίτι και τους σαδιστές θετούς γονείς. Ο άντρας του ζευγαριού τα κυνήγησε με το αυτοκίνητο, αλλά τα παιδιά εκμεταλλεύτηκαν την πυκνή βλάστηση και βρέθηκαν στη πόλη, όπου ζήτησαν βοήθεια.
«Θυμάμαι να κοιτάω πίσω μου και να βλέπω το φορτηγάκι του να επιταχύνει στο χωματόδρομο. Ξέραμε ότι δεν θα υπήρχε επιστροφή. Δεν ξαναείδαμε ποτέ το σπίτι όπου είχαμε μεγαλώσει», δήλωσε χαρακτηριστικά το ένα από τα δύο κορίτσια.