Τραγικός θάνατος: Η συγκεκριμένη ιστορία είναι μία αληθινή ιστορία και έχει να κάνει με την Άμπερ Χάγκερμαν. Πρόκειται για ένα κορίτσι ηλικίας 9 ετών, το οποίο ζούσε μαζί με τη μητέρα και τον αδερφό της. Η περιοχή όπου ζούσαν δεν ήταν άλλη από το Άρλινγκτον του Τέξας. Η ίδια λάτρευε τους προσκόπους και να κάνει ποδήλατο παρέα με τον αδερφό της.
Στις 13 Ιανουαρίου του 1996 οδήγησε για τελευταία φορά το αγαπημένο της ποδήλατο. Έκανε μία από τις καθιερωμένες της βόλτες μετά το φαγητό. Εκείνη και ο αδερφός της είχαν επισκεφτεί το σπίτι της γιαγιάς και του παππού. Αυτό έγινε λίγες ημέρες μετά τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς. Οι δυο τους ανέβηκαν στα ποδήλατά τους και οδηγήθηκαν προς ένα εγκαταλελλειμμένο σούπερ μάρκετ. Εκείνο βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση από το σπίτι. Λίγο αργότερα ο 5χρονος επέστρεψε μόνος του στο σπίτι. Άφησε πίσω την αδερφή του να κάνει λίγο ακόμη ποδήλατο. Η μικρή δεν επέστρεψε ποτέ.
Μοναδικός μάρτυρας της αρπαγής της Άμπερ ένας ηλικιωμένος γείτονας του σούπερ μάρκετ που άκουσε τις εκκλήσεις της μικρής για βοήθεια. Με την όρασή του να μην τον βοηθάει ιδιαιτέρως, θα δήλωνε λίγο αργότερα στις τοπικές αρχές ότι «ένας άντρας βγήκε από ένα σκουρόχρωμο φορτηγάκι, κατέβασε βίαια την Άμπερ από το ποδήλατό της και την πέταξε στην καμπίνα του φορτηγού, ενώ το κορίτσι κλωτσούσε και φώναζε για βοήθεια». Ο ίδιος κάλεσε την αστυνομία αμέσως μετά. Ωστόσο, η έρευνα δεν είχε κανένα θετικό αποτέλεσμα.
Παρά το γεγονός ότι κινητοποιήθηκαν περισσότεροι από 50 αστυνομικοί και ομοσπονδιακοί πράκτορες, δεν κατάφεραν ποτέ να βρούνε την μικρή Άμπερ ζωντανή. Πέντε ημέρες αργότερα ένας περαστικός βρήκε το σώμα ενός μικρού κοριτσιού σε ένα χαντάκι κάτω από λάσπες, κλαδιά και φύλλα λίγα μόλις χιλιόμετρα από το εγκαταλελλειμένο χώρο όπου είχε βρεθεί για τελευταία φορά ζωντανή η Άμπερ. Η σωρός ανήκε στην Άμπερ.
Με εμφανή τα σημάδια της κακοποίησης στο σώμα της, η ιατροδικαστική εξέταση έδειξε ότι το μικρό κορίτσι είχε μείνει ζωντανό για δύο ημέρες μετά την αρπαγή του. Επιπλέον, είχε κακοποιηθεί και σεξουαλικά. Το κοινό του Άρλιγκτον, το Τέξας αλλά και ολόκληρη η Αμερική πάγωσαν από τα μακάβρια ευρήματα. Μέχρι σήμερα ο δολοφόνος της μικρής Άμπερ κυκλοφορεί ελεύθερος.
Το γεγονός ότι μόνο ένα άτομο είδε τι πραγματικά συνέβη, σε συνδυασμό με την έλλειψη πληροφοριών και άλλων μαρτύρων μετά την απαγωγή κατά πάσα πιθανότητα επιβραδύνανε την οποιαδήποτε πρόοδο μπορούσε να έχει η έρευνα για τον εντοπισμό της άτυχης Άμπερ.
Λίγες ημέρες μετά την κηδεία της Άμπερ, η Νταϊάν Σιμόν, μητέρα και η ίδια, κάλεσε τον τοπικό σταθμό του Ντάλας, έχοντας μια απορία. Εφόσον οι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί έστελναν ειδοποιήσεις για την αλλαγή του καιρού, γιατί να μην μπορούν να ειδοποιούν τους ακροατές και τους θεατές τους και για την εξαφάνιση κάποιου παιδιού; Η ιδέα της Σιμόν βρήκε μεγάλη απήχηση στο κοινό. Οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί στην περιοχή του Ντάλας Φορτ – Γουόρθ συνεργάστηκαν με τις τοπικές αρχές. Σκοπός ήταν να ειδοποιούν το κοινό αναφορικά με εξαφανισμένα παιδιά. Ξεκινώντας τοπικά, αρχικά, ως Dallas Amber Alert, η υπηρεσία έγινε εν συνεχεία πολιτειακή και κατόπιν εθνική.
Το ακρωνύμιο Amber, αν και προέρχεται από το «America’s Missing Broadcast Emergency Response» είναι αφιερωμένο στη μνήμη της μικρής Άμπερ. Εκείνη μπορεί και να είχε σωθεί αν την εποχή που εξαφανίστηκε λειτουργούσε ένα τέτοιο σύστημα.
Η μητέρα της άτυχης Άμπερ, Ντόνα Γουίλιαμς, 20 χρόνια μετά τον άδικο χαμό της κόρης της δήλωσε ότι το συγκεκριμένο σύστημα που αναφέρεται στη μνήμη της κόρης της είναι γλυκόπικρο. «Πάντα θα αναρωτιέμαι μέσα μου τι θα συνέβαινε αν και στην περίπτωση της Άμπερ εκδίδαμε Amber Alert. Θα καταφέρναμε να την βρούμε ζωντανή και να την έχουμε πάλι κοντά μας;».
Από την πλευρά της, η εμπνεύστρια του συστήματος Νταϊάν Σιμόν, το 2016 στην ηλικία των 70 πια, δήλωσε ότι η έλλειψη πληροφοριών έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην τραγική κατάληξη στην περίπτωση της Άμπερ. Σύμφωνα με τις στατιστικές οι ειδικοί οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι ο μεγαλύτερος εχθρός σε περιστατικά απαγωγής ανηλίκων είναι ο χρόνος. Παράλληλα, η Σιμόν έκανε έκκληση στους συμπολίτες της να μην αγνοούν ποτέ τέτοιου είδους ειδοποιήσεις. Αυτό, διότι μέσω αυτών μπορεί να σωθεί μια αθώα ζωή που βρίσκεται σε κίνδυνο.
Σήμερα οι ειδοποιήσεις Amber Alert μεταδίδονται υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, σε ψηφιακούς πίνακες διαφημίσεων, σε ηλεκτρονικές ταμπέλες εθνικών οδών, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή κοινωνικών μέσων δικτύωσης. Σε κάποιες χώρες, φτάνουν ακόμη και με την μορφή μηνυμάτων σε κινητά τηλέφωνα.
Για να επιβληθεί Amber Alert οι αρχές θα πρέπει να έχουν ενδείξεις ότι πρόκειται για αρπαγή ή απαγωγή παιδιού. Επιπλέον, ότι η ζωή του ή η υγεία του βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Η ενεργοποίηση του συστήματος θα βοηθήσει στον εντοπισμό του και όχι να θέσει σε κίνδυνο το παιδί και η ηλικία του να είναι κάτω των 18 χρόνων.
Το 2006, δέκα χρόνια μετά την άγρια δολοφονία της Άμπερ η μητέρα της με δάκρυα στα μάτια ανακοίνωνε ότι μέσω του Amber Alert υπολογιζόταν τότε ότι έχουν εντοπισθεί και σωθεί περίπου 700 παιδιά που είχαν πέσει θύματα απαγωγής -η απόλυτη δικαίωση για τον τραγικό θάνατο της κόρης της.
Σήμερα είναι ενεργό σε 17 χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Βέλγιο, Βουλγαρία, Κύπρο, Τσεχία, Γαλλία, Γερμανία, Ιρλανδία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Ισπανία, Αγγλία και Ελλάδα φυσικά. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση εκδίδει μέσω του Amber Alert Europe διακρατικά ανακοινωθέντα και έχει επιβάλει την ίδρυση παραρτημάτων και στα 28 κράτη-μέλη της.
Στην Ελλάδα το Amber Alert, το Εθνικό Συντονιστικό Πρόγραμμα έγκαιρης και έγκυρης ειδοποίησης των πολιτών σε περιστατικά εξαφάνισης/απαγωγής ανηλίκων, το οποίο ενεργοποιείται από τον Οργανισμό «Το Χαμόγελο Του Παιδιού» με την έγκριση της Ελληνικής Αστυνομίας, πρωτολειτούργησε το 2007.
Στην επίτευξη του στόχου του Προγράμματος συμβάλλει πλήθος φορέων -61 διαφορετικοί φορείς της χώρας- κρατικών, ιδιωτικών και εθελοντικών, με τον καθένα από αυτούς να επικοινωνεί τα στοιχεία του αγνούμενου παιδιού και κάποιες άλλες απαραίτητες πληροφορίες μέσα από τα μέσα που διαθέτει ξεχωριστά (τηλεοπιτκά και ραδιοφωνικά στπο, αναρτήσεις σες κοινωνικά μέσα δικτύωσης, απστολή μηνημάτων στο κινητό, αναρτήσεις σε πίνακες αεροδρομίων κ.α.).