Η Ωραία Κοιμωμένη της Σικελίας είναι η μικρή Ροζαλία, που πέθανε από πνευμονία, ως αποτέλεσμα της ισπανικής γρίπης, μία εβδομάδα πριν γίνει δύο χρόνων και έγινε μούμια.
Ο πατέρας της, Μάριο Λομπάρντο, δεν μπορούσε να αντέξει το θάνατό της κόρης του και ζήτησε από τον ταριχευτή Αλφρέντο Σαλάφια να διατηρήσει το σώμα της.
Το σώμα της ήταν ένα από τα τελευταία που έγιναν δεκτά στις κατακόμβες των Καπουτσίνων του Παλέρμο στη Σικελία.
Χάρη στις τεχνικές ταρίχευσης που χρησιμοποίησε ο Σαλάφια, το σώμα της Ροζαλία διατηρήθηκε πολύ καλά, με τις ακτινογραφίες του σώματος να δείχνουν ότι όλα τα όργανα είναι εντυπωσιακά άθικτα.
Το σώμα της φυλάσσεται σε ένα μικρό παρεκκλήσι στο τέλος της περιήγησης της κατακόμβης και είναι μέσα σε γυάλινο καλυμμένο φέρετρο, τοποθετημένο σε ξύλινο βάθρο.
Από μια φωτογραφία που δημοσίευσε το National Geographic το 2009, φαίνεται ότι το σώμα αρχίζει να δείχνει σημάδια αποσύνθεσης, κυρίως αποχρωματισμό.
Προκειμένου να αντιμετωπιστούν αυτά τα θέματα, η μούμια μεταφέρθηκε σε ένα πιο στεγνό σημείο στις κατακόμβες και το αρχικό της φέρετρο τοποθετήθηκε σε ερμητικά σφραγισμένο γυάλινο περίβλημα, με αέριο άζωτο, ώστε να αποφευχθεί η αποσύνθεση.
Η μούμια παραμένει ένα από τα καλύτερα διατηρημένα σώματα στις κατακόμβες. Τον ίδιο χρόνο, ο επιμελητής των κατακομβών των Καπουτσίνων Dario Piombino-Mascali ανακάλυψε ένα χειρόγραφο γραμμένο από τον Σαλάφια, στο οποίο απαριθμεί τα συστατικά που χρησιμοποιήθηκαν για τη μουμιοποίηση της Ροζαλία.
Η φόρμουλα ταρίχευσης περιγράφεται ως “ένα μέρος γλυκερίνης, ένα μέρος φορμαλδεΰδης κορεσμένο με θειικό ψευδάργυρο και χλωριούχο ψευδάργυρο και ένα μέρος διαλύματος αλκοόλης κορεσμένου με σαλικυλικό οξύ” και εισήχθη στο σώμα μέσω ένεσης ενός σημείου, πιθανότατα στη μηριαία αρτηρία.
Όπως ανέφερε η Ροσέλα Λορέντζι του Discovery News, η φορμαλδεΰδη χρησιμοποιήθηκε για να σκοτώσει τα βακτήρια, η γλυκερίνη για να αποτρέψει την αποξήρανση και το σαλικυλικό οξύ για την εξάλειψη τυχόν μυκήτων στη σάρκα.
Καταλυτικοί παράγοντες στην τέλεια διατήρηση του σώματος της Ροζαλία, ήταν το ιδιαίτερα ξηρό κλίμα των κατακομβών.
Απαντώντας στις φήμες για τα κινούμενα βλέφαρά της Ροζαλία, ο Piombino-Mascali δήλωσε ότι «είναι μια οπτική ψευδαίσθηση που προκαλείται από το φως που φιλτράρει μέσα από τα πλαϊνά παράθυρα, το οποίο κατά τη διάρκεια της ημέρας υπόκειται σε αλλαγές, ενώ τα μάτια της δεν είναι εντελώς κλειστά και πράγματι δεν υπήρξαν ποτέ».