Ίνγκβαρ Κάμπραντ: Πρόκειται για τον πολυμήχανο ιδρυτή της ΙΚΕΑ. Ο ίδιος έφερε τρομερές αλλαγές στα σπίτια των ανθρώπων. Ο ίδιος ήταν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους και επιχειρηματίες του κόσμου. Η περιουσία του ξεπέρασε τα 39.500.000.000 δολάρια. Όμως, αυτό δεν τον απέτρεψε από το να τρώει στο εστιατόριο του τοπικού καταστήματος ΙΚΕΑ. Επίσης, ο ίδιος οδηγούσε το Volvo που είχε την τελευταία 15ετία.
Ταξίδευε πάντα economy class, αγόραζε ρούχα από τα καλάθια και έμενε από το 1970 στην Ελβετία, φυσικά για τις φοροελαφρύνσεις. Και ναι, όλο του το σπίτι είχε μόνο έπιπλα ΙΚΕΑ που τα είχε στήσει μόνος του. Τι έλεγε ο ίδιος για αυτό το θέμα; «Είναι στη φύση μας να είμαστε λιτοί εμείς» αναφερόμενος στην αγροτική καταγωγή του. Γεννημένος στις 30 Μαρτίου του 1926, στο Έλμχαλτ της Σουηδίας μεγάλωσε σε μία φάρμα, κοντά σε ένα μικρό χωριό, το Αγκουνάριντ.
Η μητέρα του, Μπέρτα Λινέα Ματίλντα Νίλσον, ήταν σουηδικής καταγωγής, ενώ ο πατέρας του, Φρανς Φιοντορ Κάμπραντ, γεννήθηκε στη Γερμανία και ήρθε στη Σουηδία σε ηλικία ενός χρόνου με τους γονείς του. Το επώνυμο Κάμπραντ (Kamprad) ήταν μια παραλλαγή του «Comrade»(σύντροφος) και χρονολογείται από τον 14ο αιώνα. Ο Κάμπραντ δεν καταγόταν από φτωχή οικογένεια αφού ήδη τον 19ο αιώνα τα μέλη της οικογένειας του είχαν γίνει πλούσιοι ιδιοκτήτες ακινήτων στη Θουριγγία.
Σε ηλικία μόλις 5 ετών έστησε την πρώτη του «επιχείρηση». Ο μικρός Ίνγκβαρ είχε την ιδέα να πουλάει σπίρτα στους γείτονές του και έτσι να βγάζει το χαρτζιλίκι του. Μεγαλώνοντας επεκτάθηκε στις γύρω περιοχές κάνοντας παραδόσεις με το ποδήλατό του, όπως επίσης άρχισε να προμηθεύεται μεμονωμένα σπίρτα σε τιμή χονδρικής από τη Στοκχόλμη ώστε να του απομένει μεγαλύτερο κέρδος. Η πρωτόλεια «επιχείρηση» άρχισε να επεκτείνεται πουλώντας όχι μόνο σπίρτα αλλά και ψάρια, χριστουγεννιάτικα δέντρα, σπόρους, μολύβια και στυλό. Όταν σε ηλικία 17 ετών ο πατέρας του Κάμπραντ τού έδωσε χρήματα για να συνεχίσει τις σπουδές του, ήταν προφανές ότι θα αποτελούσε το κεφάλαιο με το οποίο θα χρηματοδοτούσε την νέα του επιχειρηματική ιδέα.
Το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Ινγκβαρ Κάμπραντ τον οδήγησε στην ίδρυση της εταιρείας ΙΚΕΑ που παρά οι ομοιότητες που έχει το όνομα με την ελληνική λέξη «οικία» είναι καθαρά συμπτωματικές. Το όνομά της προήλθε από τα αρχικά Ι (Ingvar) K (Kamprad) E (Ε lmtaryd, το αγρόκτημα που μεγάλωσε) και το Α προσδιορίζει το χωριό που μεγάλωσε, το Agunnaryd, στο Σάμλαντ στη Νότιο Σουηδία. Στην αρχή το ΙΚΕΑ απλά πουλούσε αντίγραφα από το τραπέζι κουζίνας του θείου του ενώ αργότερα το 1948 πρόσθεσε κι άλλα έπιπλα. Στην αρχή η επιχείρηση λειτουργούσε με ταχυδρομικές παραγγελίες.
Το πρώτο κατάστημα άνοιξε και λειτούργησε στη Στοκχόλμη. Ακολούθησαν τα υποκαταστήματα σε Νορβηγία, Ελβετία και Γερμανία. Αυτή ήταν μία γεύση για την πορεία που θα ακολουθούσε η εταιρεία η οποία εξαπλώθηκε σε 40 χώρες σε Ευρώπη, Αμερική, Μέση Ανατολή και Καραϊβική.
Η μεγάλη ανάπτυξη της εταιρείας έρχεται το 1956, όταν έφερε στην αγορά την πρωτοπορία των επίπλων επίπεδης συσκευασίας. Η ιδέα ήρθε στον Κάμπραντ καθώς παρακολουθούσε έναν εργαζόμενο να αφαιρεί τα πόδια από ένα τραπέζι για να το χωρέσει μέσα στο αυτοκίνητο ενός πελάτη και συνειδητοποίησε ότι η εξοικονόμηση χώρου σημαίνει εξοικονόμηση χρημάτων.
Ο Ινγκβαρ Κάμπραντ άφησε το διοικητικό συμβούλιο της Inter IKEA Holding SA όταν ήταν 87 χρονών! Αφού παραιτήθηκε από το διοικητικό συμβούλιο πρόεδρος της εταιρείας ανέλαβε ο νεότερος γιος του Ματίας Κάμπραντ. Ο ιδρυτής του ΙΚΕΑ αποσυρόμενος από την εταιρεία δήλωσε:
Τον Ιούνιο του 2015, ο Κάμπραντ κατατάχθηκε ως το όγδοο πλουσιότερο άτομο στον κόσμο στον Δείκτη Bloomberg Billionaires. Το περιοδικό Forbes ανέφερε ότι η περιουσία του Κάμπραντ από τον Φεβρουάριο του 2016 είναι 3,4 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όλος ο κόσμος σκέφτεται πώς θα ξόδευε τα χρήματά του αν είχε την ευκαιρία να ζήσει έστω και για μία μέρα μέσα στα πλούτη. Από την άλλη πλευρά, ο ιδρυτής του IΚΕΑ παρά το γεγονός ότι έζησε μία ολόκληρη ζωή μέσα στη χλιδή προτιμούσε να είναι «οικονόμος»… κοινώς τσιγκούνης. Μπορεί να μην ήξερε τι είχε από χρήματα και περιουσία, αλλά ταξίδευε πάντα στην οικονομική θέση, χρησιμοποιούσε ένα Volvo 15ετίας για τις μετακινήσεις του, ψώνιζε ρούχα από τις λαϊκή αγορά και πήγαινε για φαγητό σε φθηνά εστιατόρια Μάλιστα ανακύκλωνε ακόμη και τα ανοιγμένα φακελάκια με αλάτι και πιπέρι που δίνουν στα εστιατόρια, συνήθεια που καμία σχέση δεν είχε με οικολογικά κίνητρα.
Τη φιλοσοφία του για τη λιτότητα θέλησε να μοιραστεί μέσα από το βιβλίο που έγραψε το 1976 με τίτλο η «Διαθήκη ενός πωλητή επίπλων». Εκεί μιλώντας για την «απλότητα» έγραφε:
«Δεν χρειαζόμαστε πολυτελή αυτοκίνητα, εντυπωσιακούς τίτλους, ακριβό ντύσιμο ή οτιδήποτε άλλο, διότι βασιζόμαστε στις δυνάμεις και την θέληση μας».
Πέθανε στις 27 Ιανουαρίου 2018, έχοντας συμπληρώσει 91 χρόνια ζωής και έχοντας αποκτήσει μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες επίπλου παγκοσμίως.