Ιστορία αναγνώστριας: Πρόκειται για μία πέρα για πέρα αληθινή ιστορία. Η αναγνώστρια της σελίδας θέλησε να τη μοιραστεί με τους αναγνώστες, μιλώντας για τον τρόπο που έφυγε από μία βίαιη σχέση. Αναλυτικότερα τα όσα ανέφερε για την ιστορία της:
Ιστορία αναγνώστριας: Πώς ξεκινά
«Την 1η Φεβρουαρίου 1992 έφυγα από μια βίαιη σχέση.
Η φωτογραφία που βλέπετε τραβήχτηκε τη νύχτα πριν φύγω. Δεν ξέρω πώς επέζησα αυτή τη νύχτα. Εκείνος τράβηξε τη φωτογραφία γιατί, όπως είπε, θα ήταν το τελευταίο βράδυ που θα ήμουν ζωντανή και τα αγόpια έπρεπε να έχουν μια ανάμνηση από τη μητέρα τους. Δεν ήταν ακόμα καλά-καλά 4 και 2 ετών. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έφυγα για μένα, ήμουν εξουθενωμένη για να κάνω το οτιδήποτε για τον εαυτό μου. Το έκανα για τους γιους μου.
Πίστευα ότι δεν υπήρχε ελπίδα ούτε μέλλον για εμάς και νόμιζα ότι δεν θα τα καταφέρω. Αλλά έπρεπε να το κάνω για τ’ αγόpια. Έπρεπε να κάνω τα πάντα για μείνουν ασφαλή και για να τα κρατήσω μακριά απ’ το κακό. Τις πρώτες μέρες, προσπαθούσα να βρω τα βασικά, όπως φαγητό και για τον Tim, που έχει αυτισμό, προσπαθούσα να τον βοηθήσω να βρει την ευτυχία κάθε μέρα, προσπαθούσα απλώς να επιβιώσουμε. Τότε έφτιαξα κάποιους κανόνες, που ακολουθώ ακόμα και σήμερα».
Ιστορία αναγνώστριας: Πώς συνεχίζεται
«Όσο δύσκολο κι αν είναι να ζητάς ό,τι χρειάζεσαι, οι περισσότεροι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να σε βοηθήσουν. Δεν μπορούν να διαβάσουν το μυαλό σου, μίλησέ τους. Αλλά να τους ζητάς ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό. Πάντα να είσαι ευγνώμων για κάθε μικρή πράξη καλοσύνης. Σας ευχαριστώ. Το να είσαι μόνος σου δεν είναι εύκολο αλλά στο κρεβάτι παίρνεις όλα τα σκεπάσματα. Και είσαι το αφεντικό», τόνισε στη συνέχεια για την ιστορία της και συνέχισε:
«Ο άντρας μιας φίλης μου είπε ότι κάθε μέρα, τα πράγματα θα βελτιώνονται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Δεν τον πίστεψα. Δεν πίστεψα ότι κάτι τέτοιο ήταν πιθανό. Αλλά έκανα ό,τι μου είπε και έτσι κάθε μέρα άρχισα να γράφω κάτι καλό. Μου είπε να μην σκέφτομαι τι πήγε στραβά, τι δεν είχα κάνει, πού είχα αποτύχει, αλλά να βρίσκω ένα καλό πράγμα. Κάποιες μέρες αυτό έμοιαζε απίθανο αλλά πάντα υπήρχε κάτι. Πρέπει να ψάξεις να το βρεις. Οι μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους είναι αμέτρητες και το κάνουν ανέκαθεν. Είμαι δυνατή, ανίκητη και μπορώ να κάνω τα πάντα. Είμαι γυναίκα. Είμαι μητέρα».
Το τέλος:
«Αν είστε στην ίδια κατάσταση στην οποία ήμουν εγώ για τόσα χρόνια, κάντε ένα βήμα, μιλήστε σε κάποιον, ζητήστε βοήθεια. Αν δεν μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας, κάντε το για τα παιδιά σας. Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι αποδεκτή, μην περιμένετε να σταματήσει, δεν θα σταματήσει. Αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι τόσα χρόνια μετά, θα είχα μια υπέροχη ζωή, δύο υγιείς χαρούμενους, ευγενικούς γιους, δύο σκύλους, καλούς φίλους, ένα σπίτι, και έναν κήπο και ότι θα ήμουν τόσο ικανοποιημένη και ευτυχισμένη. Μίλησα και στην TEDx στο Σίδνει. Ήμουν κεντρικός ομιλητής, είμαι συγγραφέας και παραγωγός. Είμαι ο εαυτός μου. Οι πληγές δεν φεύγουν αλλά δεν χρειάζεται να τις βλέπω κάθε μέρα. Σας εύχομαι να βρείτε την ίδια ευτυχία, να με πιστέψετε. Κάντε αυτό το βήμα», ανέφερε καταλήγοντας για την ιστορία της.
