Δούκισσα της Πλακεντίας: Γεννήθηκε το 1785 στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Το πραγματικό της όνομα ήταν Σοφί Ντε Μαρμπουά (Sophie de Marbois, Duchesse de Plaisance). Απέκτησε τον τίτλο της Δούκισσας της Πλακεντίας μετά τον γάμο της με τον δούκα της Πλακεντίας Σαρλ Λεμπρέν.
Με το όνομά της έχει συνδυαστεί το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας, δίοτι στεγάζεται στο ανάκτορο επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας 22 όπου έζησε, μεταξύ άλλων στην ελληνική πρωτεύουσα. Πρόκειται για ένα από τα ομορφότερα κτίσματα που δημιουργήθηκαν στην Αθήνα, στα πρώτα χρόνια της ως πρωτεύουσας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
Η ζωή της Δούκισσας της Πλακεντίας είναι τυλιγμένη με μυστήριο. Το 1836, στη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Βηρυτό, πέθανε ξαφνικά η κόρη της Ελίζα, σε νεαρή ηλικία. Το πρώτο σπίτι της Δούκισσας στην Αθήνα, ήταν στην οδό Πειραιώς, στο ύψος της τότε πλατείας Λουδοβίκου, κοντά στο σημερινό Μεταξουργείο. Λέγεται ότι ζούσε μαζί με το ταριχευμένο πτώμα της μοναχοκόρης της.
Ένα βράδυ, τον Δεκεμβρίου του 1847, ξέσπασε μεγάλη πυρκαγιά στο αρχοντικό της και η μολύβδινη λάρνακα, όπου διατηρούσε το λείψανο της νεκρής κόρης της, αποτεφρώθηκε.
Ένα χρόνο αργότερα από την καταστροφή του σπιτιού της, η Δούκισσα της Πλακεντίας ανέθεσε στο διάσημο αρχιτέκτονα της Οθωνικής εποχής και στενό της φίλο Σταμάτιο Κλεάνθη, την ανέγερση του μεγάρου της στην τότε οδό Κηφισίας. Η Δούκισσα ονόμασε το εντυπωσιακό μέγαρο «Βίλα Ιλίσια» (Villa Ilissia), δίοτι γειτόνευε με τον Ιλισσό.
Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά αρχιτεκτονήματα της εποχής του Όθωνος και αποτελεί ένα από τα εξοχότερα έργα τέχνης του Κλεάνθη. Η Δούκισσα της Πλακεντίας έζησε στο μέγαρο μέχρι το θάνατό της, το Μάιο του 1854. Έχει ταφεί σε αρχαιοπρεπή τάφο σε σχήμα ναΐσκου, σε σχέδια του Σταμάτη Κλεάνθη, σε μικρή απόσταση από το μοναστήρι της Πεντέλης.
Και είναι το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο που συμμετέχει στον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων στις 18 και 22 Μαΐου με το ειδικό θέμα «Villa Ilissia: Το Μέγαρο της Δούκισσας της Πλακεντίας και η διαδρομή του στον χρόνο», το οποίο εντάσσεται στο γενικότερο θεματικό πλαίσιο «Μουσεία και πολιτιστικά τοπία» όπως ορίστηκε από το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων.