Ένας άνδρας αγόρασε από την πόλη της Ιντιανάπολις ένα γήπεδο μπέιζμπολ μόλις 1 δολάριο και κατάφερε στην πορεία να το μετατρέψει σε πολυτελή διαμερίσματα.
Ένας άνδρας κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα από τα όνειρά του, καθώς μετέτρεψε σε πολυτελή διαμερίσματα ένα γήπεδο μπέιζμπολ που αγόρασε μόλις για 1 δολάριο.
Απίστευτο κι όμως αληθινό: Ένας άνδρας αγόρασε γήπεδο μπέιζμπολ και το μετέτρεψε σε πολυτελή διαμερίσματα
Ο συγκεκριμένος άνδρας αγόρασε για μόλις 1 δολάριο το γήπεδο μπέιζμπολ και το μετέτρεψε σε πολύτελη διαμερίσματα. Το ανακαινισμένο συγκρότημα περιλαμβάνει 95 γκαρσονιέρες, 26 διαμερίσματα με δύο δωμάτια και 17 λόφτ, και τα ενοίκια ξεκινάνε από 900 έως 1700 δολάρια το μήνα.
Μια ομάδα αναπτυξιακών εταιρειών κατάφερε να μετατρέψει ένα στάδιο μπέιζμπολ σε πολυτελή διαμερίσματα αφού το αγόρασε για 1 δολάριο από την πόλη της Ιντιανάπολις.
Ένα συγκρότημα με διαμερίσματα στην Ινδιανάπολη της Ιντιάνα έγινε viral όταν μια εταιρεία ακινήτων μοιράστηκε μια ανάρτηση στο X για μια «μοναδική μετατροπή κατοικιών».
Αυτό το συγκρότημα διαμερισμάτων είναι το «Stadium Lofts», ένα πρώην γήπεδο μπέιζμπολ που μετατράπηκε σε 138 διαμερίσματα από την «Core Redevelopment», έναν όμιλο κατασκευαστών από τις μεσοδυτικές πολιτείες. Το ακίνητο ανήκει στον Michael Cox, τον John Watson και τους δύο γιους του.
«Αρχικά, ο κόσμος νόμιζε ότι ήμασταν τρελοί» επειδή «θέλαμε να μετατρέψουμε ένα εγκαταλελειμμένο γήπεδο μπέιζμπολ σε διαμερίσματα», λέει στο CNBC Make It ο Cox, επικεφαλής της Core Redevelopment.
Το Bush Stadium ήταν το σπίτι των Ιντιανάπολις από το 1931 έως το 1996. Όταν εγκαταλείφθηκε από την ομάδα χρησιμοποιήθηκε ως στίβος για αρκετά χρόνια και τελικά ως χώρος αποθήκευσης αυτοκινήτων ενώ τελευταία δεν έχει κάποια χρήση.
Το 2011, ο Γουότσον ήταν πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Indiana Landmarks, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού ιστορικής διατήρησης στην πολιτεία, όταν τους ζητήθηκε να σκεφτούν ιδέες για τη διάσωση του Bush Stadium.
Ο Γουότσον λέει ότι το στάδιο είχε εγκαταλειφθεί για αρκετά χρόνια και κινδύνευε να κατεδαφιστεί εντελώς. Ορισμένες από τις ιδέες που είχε ο ίδιος και ο οργανισμός Indiana Landmarks για το στάδιο περιλάμβαναν τη μετατροπή του σε διαμερίσματα ή την ανακαίνισή του και τη χρήση του ξανά για ποδόσφαιρο και μπέιζμπολ, αλλά το τελευταίο σχέδιο δεν προχώρησε λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.
«Περίπου εννέα μήνες αργότερα, [η πόλη] με πλησίασε ξανά και μου είπε: ‘Αν δεν υλοποιήσεις την ιδέα να το μετατρέψεις σε διαμερίσματα, θα χαθεί. Θα το γκρεμίσουν’. Έτσι, συγκροτήσαμε μια ομάδα και διερευνήσαμε αν ήταν δυνατόν ή όχι να το κάνουμε», λέει ο Watson.
Το 2011, ο Cox, ο Watson και οι δύο γιοι τους ανέλαβαν την ιδιοκτησία του σταδίου, σύμφωνα με έγγραφα που εξέτασε το CNBC Make It. Η πόλη της Ινδιανάπολης μεταβίβασε το συμβόλαιο του ακινήτου στην Indiana Landmarks για 10 δολλάρια και ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός το παρέδωσε στους εταίρους για 1 δολάριο.
«Συχνά οι πόλεις διαθέτουν ακίνητα σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς», λέει ο Watson. «Αυτό συνέβη εδώ».
Και 144 διαμερίσματα έξω από το στάδιο
Στο πλαίσιο της συμφωνίας με την πόλη της Ινδιανάπολης για την απόκτηση του σταδίου, η Core Redevelopment υποχρεώθηκε να κατασκευάσει επιπλέον 144 διαμερίσματα έξω από το στάδιο σε τέσσερα γειτονικά κτίρια, τα οποία ονόμασε Stadium Flats.
Η προσθήκη των Stadium Flats ολοκληρώθηκε περίπου ένα χρόνο μετά την έναρξη λειτουργίας των Stadium Lofts. Όταν το Stadium Flats άνοιξε τον Ιούλιο του 2014, όλα τα διαμερίσματα είχαν μισθωθεί με τα ενοίκια να κυμαίνονται από 1.067 έως 1.470 δολάρια.
Η ανακαίνιση ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2011 και ολοκληρώθηκε σε κάτι λιγότερο από δύο χρόνια
Οι νέοι ιδιοκτήτες του σταδίου είχαν προϋπολογισμό 14 εκατομμυρίων δολαρίων και ξόδεψαν περίπου 13,8 εκατομμύρια δολάρια για τα διαμερίσματα.
Το ποσό αυτό περιλαμβάνει ένα εκατομμύριο δολάρια από τον Cox, τον Watson και τον καθένα από τους γιους τους, υποθήκη ύψους 6,5 εκατομμυρίων δολαρίων, επιχορηγήσεις ύψους 5,3 εκατομμυρίων δολαρίων από την πόλη της Ινδιανάπολης συν το κόστος εξαγοράς ύψους 1 εκατομμυρίου δολαρίων.
Η ανακαίνιση του σταδίου ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2011 και ολοκληρώθηκε σε κάτι λιγότερο από δύο χρόνια. Όταν άνοιξε τον Ιούλιο του 2013, και τα 138 διαμερίσματα είχαν μισθωθεί.
