12χρονη Αφγανή πρόσφυγας, από τη Μόρια και το 6ο Γυμνάσιο Μυτιλήνης, ετοιμάζεται να ταξιδέψει στις ΗΠΑ, όπου έγινε δεκτή με υποτροφία στο Διεθνές Σχολείο της Βοστόνης.
Τον Ιούνιο του 2020 και μετά την αποφοίτησή της από τη ΣΤ’ τάξη του 15ου Δημοτικού Σχολείου Μυτιλήνης, η Αρεζού είχε συγκινήσει με την ευχαριστήρια επιστολή προς τους δασκάλους της για την υποστήριξη που της παρείχαν.
Όπως υπογράμμισε: «Αγαπητό μου σχολείο, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τη δυνατότητα που μου δώσατε αυτή τη σχολική χρονιά να μάθω μαζί με Έλληνες μαθητές και να ενταχθώ στη σχολική κοινότητα. Είμαι τόσο χαρούμενη που είχα την ευκαιρία όχι μόνο να γνωρίσω το σχολείο, αλλά επίσης να προσαρμοστώ σε ένα νέο περιβάλλον παρά τα γλωσσικά εμπόδια».
Παράλληλα, η νεαρή μαθήτρια έκανε ειδική αναφορά στην υποστήριξη που είχε από τους δασκάλους του σχολείου της, με τη βοήθεια των οποίων κατάφερε μόλις σε λίγους μήνες να μάθει ελληνικά. «Η υποστήριξη των δασκάλων είναι πραγματικά αυτό που έκανε την εμπειρία μου τόσο μοναδική, γιατί οι δάσκαλοί μου, μού έδωσαν ξεχωριστό μάθημα για να μάθω τη γλώσσα», πρόσθεσε η 12χρονη Αφγανή πρόσφυγας.
Όπως εξηγεί σήμερα η Αρεζού, η οποία ετοιμάζει ξανά βαλίτσες, αλλά για την Αμερική, «έγραψα αυτό το γράμμα για να δείξω την αγάπη μου για την Ελλάδα και τους ανθρώπους, την εμπειρία μου, πώς ένα κορίτσι από άλλη χώρα ήρθε εδώ. Δεν ήταν πολύ εύκολο να έρχεσαι σε άλλη χώρα, να γνωρίζεις άλλους ανθρώπους, άλλη γλώσσα, άλλη κουλτούρα. Πρέπει να το κάνεις όμως».
Η Αρεζού στα 6 της αναγκάστηκε με την οικογένειά της να εγκαταλείψει την πατρίδα της, το Αφγανιστάν, για να μεταναστεύσουν. Η εκπαίδευσή της διακόπηκε, όμως, αρχή των γονιών της ήταν ότι δεν πρέπει να διακόψει τα μαθήματά της, με αποτέλεσμα να τη διδάσκουν οι ίδιοι ακόμα και στο σπίτι.
Έπειτα από τρία χρόνια παραμονής στην Τουρκία, η οικογένεια έφτασε στη Λέσβο, τον Ιανουάριο του 2019, όπου διέμεινε αρχικά στο ΚΥΤ της Μόριας και έπειτα σε διαμέρισμα, με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Όπως σημειώνει η μητέρα της, Μαριάμ «ήταν πολύ δύσκολα στη Μόρια. Απογοητεύτηκα όταν συνειδητοποίησα ότι τα ελληνικά σχολεία δεν δέχονται εύκολα πρόσφυγες και αναρωτιόμουν τι θα γίνει με τα παιδιά μου». Ωστόσο, εννιά μήνες μετά, η Αρεζού κατάφερε να εγγραφεί σε δημοτικό σχολείο της Μυτιλήνης, όπου πολύ γρήγορα διακρίθηκε για τη φιλομάθειά της.
Την αγάπη για τη μάθηση μετέδωσε στην Αρεζού η μητέρα της, η οποία δούλευε στο Αφγανιστάν για 15 χρόνια ως σύμβουλος εκπαίδευσης, ενώ σήμερα στην Ελλάδα συνεργάζεται με μη κερδοσκοπικές οργανώσεις ως διερμηνέας και πολιτισμική διαμεσολαβήτρια.
Η 12χρονη Αφγανή πρόσφυγας θα ολοκληρώσει εκεί τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή της με υποτροφία
Βλέποντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα προσφυγόπουλα στη φοίτησή τους στα ελληνικά σχολεία, η Μαριάμ έστειλε μια επιστολή σε ξένες πρεσβείες στην Ελλάδα και ζητούσε πληροφορίες για τις δυνατότητες φοίτησης της κόρης της σε άλλες χώρες και έλαβε απάντηση από την αμερικανική πρεσβεία με μία λίστα σχολείων, στα οποία θα μπορούσε να κάνει αίτηση. Έπειτα από γραπτές εξετάσεις και συνέντευξη, η 12χρονη Αφγανή πρόσφυγας έγινε δεκτή στο Διεθνές Σχολείο της Βοστόνης και έλαβε υποτροφία για πέντε χρόνια, μέχρι την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσής της.
Σημειώνεται ότι σε πρόσφατη έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, μόλις το 34% των παιδιών προσφύγων σχολικής ηλικίας στον κόσμο είναι εγγεγραμμένα σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Το International School of Boston είναι ένα δίγλωσσο (αγγλικά-γαλλικά) μη κερδοσκοπικό σχολείο, με 530 μαθητές από περισσότερες από 43 χώρες. Η Αρεζού γνωρίζει ήδη πέντε γλώσσες (φαρσί, νταρί, ελληνικά, τουρκικά και αγγλικά).
«Μ’ αρέσει να μαθαίνω ξένες γλώσσες. Όσες γλώσσες ξέρεις, τόσο περισσότερο γνωρίζεις τη χώρα που βρίσκεσαι», τονίζει και συμπληρώνει ότι εκτός «αν δεν ξέρεις άλλες γλώσσες, υπάρχει η γλώσσα της καρδιάς και μπορείς να μιλήσεις με την καρδιά σου. Όλοι ξέρουμε τη γλώσσα της καρδιάς. Και εγώ όταν πήγα στην Τουρκία ή την Ελλάδα πρώτα χρησιμοποίησα τη γλώσσα της καρδιάς».
Αυτό το διάστημα, ολοκληρώνονται οι διοικητικές διαδικασίες για να πάρει η Αρεζού τη σπουδαστική βίζα για τις ΗΠΑ, όμως, για να μην χάσει την επαφή της με το σχολείο, φοιτά στη Β’ Γυμνασίου του 6ο Γυμνασίου Μυτιλήνης.
Η Αρεζού εξομολογείται ότι το μεγαλύτερο όνειρό της είναι να γίνει γιατρός, για να βοηθήσει τους ανθρώπους και στη συνέχεια να φτιάξει ένα νοσοκομείο, όπου θα παρέχεται δωρεάν περίθαλψη και γι’ αυτό το λόγο, η Μαριάμ έδωσε έμφαση να λάβει η Αρεζού εκπαίδευση και σε ελληνικό σχολείο, καθώς η ελληνική γλώσσα είναι σημαντική για την ιατρική επιστήμη.
Η Αρεζού εκφράζει τον ενθουσιασμό της που θα ζήσει στις ΗΠΑ, αν και θα της λείψουν η οικογένειά της, αλλά και η φύση και οι άνθρωποι της Ελλάδας. Στη Βοστόνη θα φιλοξενηθεί από μια οικογένεια, με την οποία οι γονείς της Αρεζού γνωρίστηκαν με τη βοήθεια του σχολείου.
Η μητέρα της εξομολογείται πόσο δύσκολο είναι ότι η Αρεζού θα φύγει, αναγνωρίζοντας ότι είναι μια μεγάλη ευκαιρία για εκείνη και ελπίζει τον ίδιο δρόμο να ακολουθήσει και η μικρότερη κόρη της.
