Σπαρακτική η ιστορία του.
Η ιστορία άγγιξε τις καρδιές όλων και οι τελευταίες λέξεις του μικρού τρίχρονου αγοριού που πάλευε με τον καρκίνο είναι γροθιά στο στομάχι.
Με τον χειρότερο φόβο κάθε γονιού ήρθε κατά πρόσωπο η Ρουθ Σκουλ, μητέρα του μικρού Νόλαν από το Μέριλαντ. Ο 2 ετών τότε γιος της δυσκολευόταν να αναρρώσει από το συνάχι που τον παίδευε, και η κατάσταση χειροτέρεψε τόσο που πλέον το παιδί ανέπνεε με εξαιρετική δυσκολία.
Η διάγνωση που έδωσε η αξονική τομογραφία ήταν ραβδομυοσάρκωμα, μια σπάνια και εξαιρετικά επιθετική μορφή καρκίνου.
Ο Νόλαν πάλεψε με γενναιότητα μέχρι το τέλος αλλά δεκαοχτώ μήνες μετά υπέκυψε μέσα στην αγκαλιά της μητέρας του.
Η ίδια θέλοντας να συμφιλιωθεί με την τραγική αυτή απώλεια αποφάσισε να μοιραστεί τα συναισθήματα της κάνοντας στο Facebook μία σπαρακτική δημοσίευση. Σε αυτήν περιέγραφε τις τελευταίες ώρες μετά από τις εξηγήσεις των γιατρών για την σοβαρότητα και μη μεταστροφή της κατάστασης του μικρού αγοριού.
«Το ραβδομυοσάρκωμα απλωνόταν σαν φωτιά. Μας είπε ότι σε αυτό το σημείο δεν πίστευε πως ο καρκίνος του ήταν θεραπεύσιμος, αφού είχε αντισταθεί σε όλες τις θεραπείες που είχαμε δοκιμάσει και το σχέδιο ήταν να τον παρηγορούμε καθώς επιδεινωνόταν πολύ γρήγορα.
Μετά από λίγο ηρέμησα και πήγα στο δωμάτιο του Νόλαν. Καθόταν στην “κόκκινη καρέκλα της μαμάς” και έβλεπε βίντεο στο YouTube από το τάμπλετ του. Κάθισα δίπλα μου, ακούμπησα το κεφάλι μου στο δικό του και κάναμε την εξής συζήτηση:
Εγώ: Πονάς όταν αναπνέεις, έτσι δεν είναι;
Νόλαν: Εεεε… ναι.
Εγώ: Πονάς πολύ, μωρό μου, έτσι δεν είναι;
Νόλαν: (κοιτάζοντας κάτω) Ναι.
Εγώ: Αυτός ο καρκίνος είναι ό,τι χειρότερο, δεν χρειάζεται να παλεύεις άλλο.
Νόλαν: (με αγνή χαρά) Δεν χρειάζεται; Αλλά θα παλέψω για σένα, μαμά!
Εγώ: Όχι! Αυτό κάνεις τόσο καιρό; Παλεύεις για την μαμά;
Νόλαν: Εεε ναι!
Εγώ: Νόλαν, ποια είναι η δουλειά της μαμάς;
Νόλαν: Να με κρατά ασφαλή! (με ένα μεγάλο χαμόγελο)
Εγώ: Γλυκέ μου… Δεν μπορώ να το κάνω πλέον. Ο μόνος τρόπος να σε κρατήσω ασφαλή είναι στον παράδεισο. (Η καρδιά μου έγινε χίλια κομμάτια)
Νόλαν: Άρα, θα πάω στον παράδεισο και θα παίζω μέχρι να έρθεις. Θα έρθεις, σωστά;
Εγώ: Εννοείται! Δεν μπορείς να ξεφορτωθείς την μαμά τόσο εύκολα!
Νόλαν: Σ’ευχαριστώ μαμά! Θα πάω να παίξω με τον Χάντερ και τον Μπρίλι και τον Χένρι!»
«Την επόμενη μέρα ξεκουραζόταν, κυρίως κοιμόταν τις επόμενες μέρες. Τα είχαμε κανονίσει όλα – δεν μπορώ να εξηγήσω πώς είναι να υπογράφεις το έγγραφο που λέει να μην επαναφέρουν τον μικρό σου άγγελο). Όταν ξύπνησε, τα είχαμε ετοιμάσει όλα και είχα τα παπούτσια στο χέρι για να γυρίσει σπίτι το βράδυ.
Θέλαμε απλά ένα ακόμα βράδυ μαζί. Αλλά όταν ξύπνησε, έβαλε απαλά το χέρι του στο δικό μου και είπε, “Μαμά, είναι εντάξει. Ας μείνουμε εδώ, εντάξει;” Ο 4χρονος ήρωας μου προσπαθούσε να βεβαιωθεί ότι εγώ ήμουν καλά…»
«Γύρω στις 9 το βράδυ ρώτησα τον Νόλαν αν μπορούσα να κάνω ένα ντουζ, αφού δεν επιτρεπόταν να τον αφήσω και έπρεπε να τον ακουμπάω συνεχώς. Μου είπε, «Εντάξει, μαμά. Πες στον θείο Κρις να έρθει να καθίσει μαζί μου και θα γυρίσω για να σε βλέπω”.
Στάθηκα στην πόρτα του μπάνιου, γύρισα στο μέρος του και είπα, “Κοίτα προς τα εδώ και θα γυρίσω σε δύο δευτερόλεπτα”. Μου χαμογέλασε. Έκλεισα την πόρτα του μπάνιου. Είπαν ότι μόλις έκλεισε η πόρτα, έκλεισε κι εκείνος τα μάτια και έπεσε σε βαθύ ύπνο, ξεκινώντας το τέλος της ζωής.»
«Όταν άνοιξα την πόρτα, η ομάδα του ήταν γύρω από το κρεβάτι και όλοι γύρισαν και με κοίταξαν με δάκρυα στα μάτια. Μου είπαν, είναι σε βαθύ ύπνο. Δεν μπορεί να νιώσει τίποτα”. Ανέπνεε με δυσκολία, ο δεξιός πνεύμονας του είχε καταρρεύσει και το οξυγόνο είχε πέσει.»
«Έτρεξα και πήδηξα στο κρεβάτι μαζί του, έβαλα το χέρι μου στην δεξιά πλευρά του προσώπου του. Τότε έγινε ένα θαύμα που δεν θα ξεχάσω ποτέ..»
«Ο άγγελος μου πήρε μια ανάσα, άνοιξε τα μάτια του, μου χαμογέλασε και είπε, “Σε αγαπάω, μαμά”, γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος μου και στις 11:54 το βράδυ πέθανε, καθώς τραγουδούσα το “You Are My Sunshine” στο αυτί του.
«Ξύπνησε από το κώμα για να μου πει ότι με αγαπάει με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο!»
Η μητέρα του μικρού Νόλαν με τόλμη μοιράστηκε τέτοιες συγκινητικές στιγμές που έζησε με το αγγελούδι της, κάτι που δείχνει την αστείρευτη αγάπη μιας μητέρας προς το παιδί της.
