Οι ταινίες με μολυσματικούς ιούς είναι επίκαιρες όσο ποτέ, λόγω της ραγδαίας εξάπλωσης του κορονοϊού σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η απομόνωση για ένα χρονικό διάστημα στο σπίτι μας αποτελεί μονόδρομο. Θα πρέπει να φροντίσουμε να γεμίσουμε τον χρόνο μας όσο πιο ευχάριστα γίνεται.
Με αφορμή την εξάπλωση αυτού του ιού, είναι η κατάλληλη ευκαιρία να θυμηθούμε όλες τις ταινίες που έχουν πραγματευτεί αυτό το θέμα.
Έκπληξη η ταινία, έκπληξη κι ο Brad Pitt σε αυτό το είδος. Εκείνος, ένας πρώην υπάλληλος των Ηνωμένων Εθνών που προσπαθεί να σώσει την οικογένειά του μέσα σε έναν πλανήτη που έχει κατακλυστεί από ψυχωτικά zombie, με την τρέλα και τον πανικό να κυκλοφορούν διάχυτα γύρω τους. Αν ψάχνεις μία apocalyptic παραγωγή που να μην είναι μόνο εφέ και σπλατεριές, αλλά να διακρίνεται κι από ποιότητα, το World War Z σίγουρα θα δικαιώσει κάθε λεπτό που θα του αφιερώσεις.
Δεν είναι λίγες οι φορές που μία παγκόσμια επιδημία συνδυάζεται με τη συνωμοσιολογία κι αν μία ταινία ξέρει πώς να το κάνει καλά, μάλλον είναι αυτή. Κάπως έτσι, βρισκόμαστε στο 1967, όταν ο ιός Motaba ανακαλύπτεται στην Αφρικανική ζούγκλα κι ο στρατός της Αμερικής εξαφανίζει κάθε ίχνος των μολυσμένων νεκρών στρατιωτών για να μη μαθευτεί. 20 χρόνια μετά, ένας συνταγματάρχης με έναν επιδημιολόγο πάνε για να διερευνήσουν ένα ξέσπασμα -καθόλου τυχαίο- στο Zaire. Καταλαβαίνεις πώς θα πάει η συνέχεια…
Εδώ πάμε το θέμα κάποια levels πάνω. Δε μιλάμε απλώς για ιό που μετατρέπει ανθρώπους σε zombie, αλλά έναν που τους τροποποιεί γενετικά και τους αφήνει και κάποια νοημοσύνη, λες το πρώτο μόνο του δεν ήταν αρκετό. Το άλλο twist της υπόθεσης είναι ότι η συγκεκριμένη πανδημία δημιουργήθηκε αρχικά για θεραπεία του καρκίνου, αλλά κατέληξε να μετατρέψει το 9.8% της ανθρωπότητας που δε σκοτώθηκε σε κανιβαλιστικά βαμπίρ και να αφήσει το 0.2% με ανοσία.
Σε τέτοιες ταινίες ξεκινάμε από τα βασικά, δηλαδή Cillian Murphy, Naomie Harris και Brendan Gleeson μαζί σε ένα καστ που ακολουθεί το τέλος του κόσμου μετά την κατά λάθος εξαπόλυση ενός ιού στην ανθρωπότητα. Φοβερά ατμοσφαιρικό, επικά εστιασμένο στην καταστροφή και με πρωταγωνιστές που απέδωσαν την προσπάθεια των εναπομεινάντων για επιβίωση καλύτερα από τον οποιονδήποτε.
Το sequel της ταινίας συνέχισε με Rose Byrne, Idris Elba, Jeremy Renner και Robert Carlyle κι από εμάς είναι ένα τεράστιο ναι.
Ο ίδιος ο παραγωγός του Contagion είπε ότι έδωσε τεράστια προσοχή στο να αποδώσει όσο πιο ρεαλιστικά γινόταν την εξάπλωση ενός ιού στον κόσμο. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, ότι τέτοιες ταινίες δεν πέρασαν καθόλου επιφανειακά την κατάσταση, χωρίς, όμως, να σε αφήσουν χωρίς την ελπίδα ότι μπροστά σε τέτοιο μέγεθος καταστροφής δεν μπορεί να υπάρχει λύση. Βάλε ότι στα ηνία βρίσκεται η Marion Cotillard, o Matt Damon, η Gwyneth Paltrow, η Kate Winslet, ο Jude Law κι ο Laurence Fishburne και δε χρειάζεσαι κάτι άλλο για να το δεις.
Μπορεί από το 2002 που κυκλοφόρησε η πρώτη ταινία να έχουν φτάσει άλλες 5 στον κινηματογράφο, όμως, η πρώτη ήταν μακράν η καλύτερη. Ίσως ακριβώς επειδή παρουσίασε εκείνο το σημείο Χ, από το οποίο ξεκίνησαν όλα και δεν υπήρχαν τόσες υπερβολές με τα εφέ. Σε κάθε περίπτωση, η Milla Jovovich Allie και η Allie έγιναν ο χειρότερος εφιάλτης του T-Virus και μόνο γι’ αυτό αξίζει να ξεκινήσεις το universe.
Ξεκάθαρα μία από ταινίες που θυμάσαι. Και να θες να κάνεις διαφορετικά, δηλαδή, δε γίνεται. Αποτελεί μία από τις φορές που ο Ισπανικός κινηματογράφος κοντράρει τίμια τον Αμερικανικό και το αποτέλεσμα είναι 78 λεπτά αγωνίας, ανατριχίλας και -θα το πούμε, ναι- σφιξίματος της ψυχούλας μας.
Το να είσαι παγιδευμένος σε ένα κτίριο με μολυσμένους από άγνωστης ταυτότητας ιό και λυσσασμένους ανθρώπους δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό στο οποίο θέλουμε να φανταζόμαστε τον εαυτό μας. #no σ’ αυτό #yes στην ταινία.