Η Βανέσα Τσαντοπούλου είναι η τραγουδίστρια που ο Θεός της έδωσε μία δεύτερη ευκαιρία να ζήσει, μετά από σκληρή μάχη που έδωσε με τον καρκίνο, γι’ αυτό κάθε χρόνο, στις 9 Απριλίου, γιορτάζει τα δεύτερα γενέθλιά της.
«Η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου ήταν στο χειρουργείο μου και “καθοδηγούσε” το χέρι του γιατρού» αποκάλυψε η τραγουδίστρια στην «Espresso» και στον Ηλία Μαραβέγια, κάνοντας μια συγκλονιστική εξομολόγηση για τη μάχη που έδωσε και για το «σημάδι» που της έστειλε η προστάτιδά της στο δωμάτιο του νοσοκομείου.
Μέχρι τις αρχές Μαρτίου του 2019 η ζωή της Βανέσσας κυλούσε ομαλά, καθώς τραγουδούσε σε νυχτερινό μαγαζί στη Λάρισα, όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει μέχρι σήμερα και ταυτόχρονα έκανε δισκογραφικά σχέδια και τον ελεύθερο χρόνο της τον αφιέρωνε στους δικούς της ανθρώπους και ειδικά στον γιο της.
«Το πρόβλημά μου ήταν γυναικολογικό. Τον Μάρτιο του 2019 έπιασα κάτι στο σημείο του εντέρου, ένα εξόγκωμα. Δεν είχα άλλο σύμπτωμα και πήγα στον γιατρό μου πιστεύοντας ότι επρόκειτο για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου. Τελικά ήταν μια κύστη στην ωοθήκη που έκρυβε κακοήθεια. Από εκεί άρχισε ο γολγοθάς μου» περιγράφει η Βανέσα Τσαντοπούλου.
«Οταν άκουσα “καρκίνος”, έχασα τον κόσμο. Κι αυτό γιατί σκέφτηκα πρώτα απ’ όλα το παιδάκι μου, τον Χρυσοβαλάντη, που είναι σήμερα 5,5 χρόνων. Καλώς ή κακώς, στο άκουσμα αυτής της λέξης η πρώτη σκέψη είναι: καρκίνος ίσον θάνατος. Δεν ισχύει αυτό πλέον. Πραγματικά υπάρχουν μορφές καρκίνου που θεραπεύονται, η πρόληψη σώζει ζωές» πρόσθεσε.
«Περνώντας ο καιρός, ανακάλυψα πως είχα τόση δύναμη μέσα μου, που δεν το πίστευα ούτε κι εγώ η ίδια. Ο καρκίνος ήταν κάτι που φοβόμουν από μικρή. Έβλεπα γυναίκες που είχαν χάσει τα μαλλιά τους και πίστευα υποσυνείδητα πως κάποια στιγμή θα το περνούσα κι εγώ. Η μητέρα μου μού έχει πει ότι από 15 χρονών έλεγα αυτό το πράγμα, σαν να είχα διαίσθηση. Μετά τη διάγνωση, προγραμμάτισα το χειρουργείο μου, που έγινε 9 Απριλίου, μια ημερομηνία που γιορτάζω κιόλας ως τα γενέθλια της δεύτερης ευκαιρίας που μου έδωσε ο Θεός. Οι γιατροί που με χειρούργησαν βρέθηκαν μπροστά σε ένα απρόσμενο αποτέλεσμα, όπως μου είπαν. Κι αυτό διότι, ενώ η κύστη που μου αφαίρεσαν ήταν 15 εκατοστά και περίμεναν ότι θα ήμουν στο τρίτο ή τέταρτο στάδιο της αρρώστιας, εγώ τελικά ήμουν στο πρώτο. Ο καρκίνος ήταν σε ένα σημείο της κύστης, όχι σε όλη», επεσήμανε η Βανέσα Τσαντοπούλου.
«Πιστεύω πραγματικά πως η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, στην οποία έχω τάξει και τον γιο μου, ήταν εκεί, μέσα στην αίθουσα του χειρουργείου και ‘‘καθοδηγούσε’’ το χέρι του γιατρού. Το πιστεύω γιατί ένιωσα την παρουσία της μέσα από ένα περιστατικό που προηγήθηκε. Είχα μαζί μου μια ξύλινη εικόνας της σε σχήμα μήλου, η οποία είναι πολύ ιδιαίτερη και την είχα πάρει από το μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στη Λυκόβρυση. Όταν πήγα στο νοσοκομείο, υπήρχε η ίδια εικόνα πάνω από το κεφάλι μου! Αρχικά νόμισα πως ήταν η δική μου και την είχε βάλει η μητέρα μου πάνω από το κεφάλι μου. Όταν όμως άνοιξα την τσάντα μου για να πάρω μια χτένα, διαπίστωσα πως η δική μου εικόνα ήταν μέσα. Είδα ταυτόχρονα δύο ίδιες εικόνες και έπαθα σοκ. Από κει και πέρα είπα: “Αφήνομαι σε σένα, ξέρεις εσύ τι θα κάνεις για τον γιο μου, που έχει το όνομά σου. Σίγουρα δεν θα τον αφήσεις χωρίς μαμά”. Ήμουν πολύ σίγουρη πως θα έκανε το θαύμα της. Και το έκανε, γιατί όλοι οι γιατροί μού είπαν πως δεν περίμεναν ότι θα ήταν σε αυτό το στάδιο ο καρκίνος» πρόσθεσε η Βανέσα Τσαντοπούλου.
«Χρειάστηκε να κάνω έξι προληπτικά, καθώς αυτό ορίζει το πρωτόκολλο από τη στιγμή που επρόκειτο για κακοήθεια. Έκανα την πρώτη μου χημειοθεραπεία στις 26 Ιουνίου 2019, λίγες ημέρες πριν από τα γενέθλιά μου, που είναι στις 5 Ιουλίου. Ανήμερα των γενεθλίων μου μού έπεσε η πρώτη τούφα στα χέρια. Έπεφτα για ύπνο και, όταν ξυπνούσα, μάζευα τα μαλλιά από το μαξιλάρι μου. Έτσι αποφάσισα να τα ξυρίσω. Ούτε αυτό ήταν εύκολο. Έπαθα σοκ όταν άνοιξα την ξυριστική μηχανή, το παραδέχομαι. Έπειτα βρήκα μια περούκα, η οποία ήταν μόνιμη στο κεφάλι μου και την ανανέωνα κάθε μήνα λόγω του παιδιού, δεν ήθελα να καταλάβει. Εντάξει, το πρώτο μου μέλημα ήταν να είμαι καλά. Έλεγα “θα βγουν τα μαλλιά”. Αυτό ήταν και το παρήγορο που ισορροπούσε λίγο το μέσα μου και δεν άφηνε να με πάρει από κάτω. Δεν σταμάτησα να δουλεύω εκείνη την περίοδο, ήταν κάτι που βοηθούσε πολύ την ψυχολογία μου, γιατί ένιωθα ότι μπορούσα να κάνω ό,τι έκανα και πριν. Βέβαια το να τραγουδάς για να διασκεδάσεις τον κόσμο είναι δύσκολο, πρέπει να είσαι κι εσύ καλά για να το περάσεις αυτό στον κόσμο. Γενικά ήμουν καλά και είχα και τη στήριξη των συναδέλφων μου. Υπήρξαν, φυσικά, και στιγμές που πήγαινα στο αμάξι μου κι έκλαιγα. Γενικά πάντως το τραγούδι λειτούργησε ως το γιατρικό της ψυχής μου σε αυτή την ιστορία», τόνισε η Βανέσα Τσαντροπούλου αναφορικά με τις χημειοθεραπείες.
Όταν βγήκε νικήτρια στη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο, ταξίδεψε στην Αθήνα για να βρεθεί στο μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου. «Από το πάρκινγκ μέχρι την εικόνα της πήγα γονατιστή, έχω κρατήσει και τα παπούτσια μου που χάλασαν από το σύρσιμο. Προσκύνησα στη χάρη της και την ευχαρίστησαν γιατί ξέρω πως ήταν εκεί. Φοράω ακόμη -και θα τη φοράω όσο ζω- τη ζώνη από το μοναστήρι που με βοήθησε να πιάσω και το παιδί μου τότε, γιατί δυσκολεύτηκα να γίνω μητέρα. Είναι μια ζώνη, κάτι σαν σπάγκος ουσιαστικά, που τη βάζουν οι γυναίκες που θέλουν να πιάσουν παιδί. Εγώ είχα πάει στο μοναστήρι 1η Νοεμβρίου και στις 25 του ίδιου μήνα έμαθα πως ήμουν έγκυος. Μάλιστα ήταν μια μοναχή εκεί τότε και μου λέει: “Τι θες, κορίτσι μου, εδώ;” Της απαντώ: “Ήρθα γιατί έχω ακούσει ότι βοηθάει σε άτεκνα ζευγάρια η Αγία Ειρήνη”. Είχε εκεί ένα καλαθάκι με μπλε και ροζ κορδελάκια και μου λέει “θα πας στην εικόνα της να κρεμάσεις ένα τάμα”. Κοίταξε αλλού, έβαλε το χέρι της στο καλαθάκι, έτυχε να πιάσει ένα ταματάκι με μπλε κορδέλα και μου λέει “αγόρι θα κάνεις”. Πράγματι, γέννησα τον Χρυσοβαλάντη μου και μάλιστα μια μέρα πριν από τη γιορτή της», ανέφερε η Βανέσα Τσαντοπούλου σχετικά με τη δυσκολία ν’ αποκτήσει παιδί.
Τώρα πια βλέπει με άλλο μάτι τη ζωή. «Δεν δίνω πλέον καμία σημασία στα υλικά αγαθά. Με ενδιαφέρει, φυσικά, να βιοπορίζομαι με αξιοπρέπεια, αλλά μέχρι εκεί. Με ενδιαφέρει η υγεία, με ενδιαφέρει να δίνω αγάπη στους ανθρώπους με ανιδιοτέλεια, γιατί ούτε αυτή είναι δεδομένη. Και αν διαβάσει αυτή τη συνέντευξη κάποιος που περνάει ή πέρασε την αρρώστια αυτή, ο ίδιος ή κάποιο συγγενικό του πρόσωπο, εγώ αυτό που έχω να πω είναι πως με έσωσαν η πίστη μου και η δύναμη που πήρα από το παιδί μου. Να μη χάνουμε την ελπίδα και την πίστη μας, να πιστέψουμε ότι θέλουμε να ζήσουμε και ότι ο Θεός είναι δίπλα μας και θα γίνει. Πλέον ο καρκίνος είναι ιάσιμος, η πρόληψη παίζει σημαντικό ρόλο. Αν τον προλάβεις σε αρχικό στάδιο, δεν υπάρχει περίπτωση να μη σωθείς» κατέληξε η Βανέσα Τσαντοπούλου.