Γυναίκα έπαθε εγκεφαλικό ενώ ήταν έγκυος. Αυτή την ξεχωριστή στιγμή που μια μητέρα συναντά για πρώτη φορά το μωρό της η 33χρονη Ciara Murray από τη Βόρεια Ιρλανδία δεν μπόρεσε να τη ζήσει. Καθώς εξαιτίας του εγκεφαλικού δεν γνώριζε καν ότι είχε γεννήσει.
Όπως αφηγείται στη Daily Mail, έπαθε εγκεφαλικό στην 37η εβδομάδα της κύησης. Οι γιατροί έπρεπε να επέμβουν εγκαίρως στον θρόμβο στον εγκέφαλό της. Ταυτόχρονα έπρεπε να της κάνουν καισαρική τομή για να πάρουν τον γιο της.
Ο μικρός James γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 2015. Η γυναίκα όμως έμεινε σε τεχνητό κώμα.
«Δεν μου είχαν πει πριν το χειρουργείο πως θα γεννούσα. Όταν η νοσοκόμα μού είπε πως είχα μωρό δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μου τον έφερε ο άνδρας μου, δεν μπορούσα να κουνηθώ αλλά ήταν εκεί. Πάνω στο στήθος μου, μια σταλίτσα και τέλειος» θυμάται. «Ένιωθα τόσο τυχερή που ήταν καλά και ανησυχούσα τόσο πολύ για εκείνον».
Η γυναίκα πριν την επεισοδιακή γέννα, είχε μια πολύ ήρεμη εγκυμοσύνη χωρίς κανένα πρόβλημα. Αλλά τον Οκτώβριο του 2015 άρχισε μια μέρα να μη νιώθει καλά. Όταν επιχείρησε να πάει στο κρεβάτι της να ξαπλώσει, κατέρρευσε. Ο άνδρας της έλειπε στη δουλειά κι έτσι έμεινε εκεί. Έχασε και βρήκε ξανά τις αισθήσεις της, επί επτά ώρες.
«Δεν μπορούσα να φτάσω το τηλέφωνο για να τον ειδοποιήσω. Ταυτόχρονα δεν ένιωθα καθόλου το μωρό. Ανησυχούσα πιο πολύ για τον γιο μου παρά για μένα. Είχα τρομοκρατηθεί» περιγράφει.
Μόλις ο άνδρας της επέστρεψε σπίτι ειδοποίησε ασθενοφόρο. Μετέφερε την 33χρονη στο νοσοκομείο. «Ένιωθα χάλια, ο Τζον μου είπε πως θα γίνω καλά. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι» λέει.
Η γυναίκα χρειαζόταν αποκατάσταση και το παιδί γύρισε σπίτι
Μετά την επέμβαση πατέρας και γιος γύρισαν μόνοι τους στο σπίτι καθώς η γυναίκα χρειαζόταν θεραπείες αποκατάστασης για να ανακτήσει τον έλεγχο της αριστερής της πλευράς. Πήγαινε όμως κάθε μέρα να τη δει και να περάσουν λίγο χρόνο μαζί, ως οικογένεια.
Τελικά η γυναίκα επέστρεψε σπίτι της τον Απρίλιο του 2016, έχοντας για πρώτη φορά τη φροντίδα του έξι μηνών πια παιδιού της.
«Έμαθα να αλλάζω πάνα με το ένα χέρι, ήταν δύσκολο αλλά το να τον φροντίζω ήταν το κίνητρό μου για να γίνω καλύτερα και να είμαι πιο δυνατή. Ακόμα κάνω θεραπείες, η διαδικασία είναι μακρά. Μέσα στο σπίτι κινούμαι με μπαστούνι, έξω με αμαξίδιο. Αλλά εξασκούμαι κάθε μέρα σκληρά και είμαι αποφασισμένη να επανέλθω πλήρως».
Το αγοράκι βγήκε αλώβητο από την όλη διαδικασία. «Είναι μια χαρά, είναι γεμάτος ενέργεια και έτοιμος να περπατήσει. Μάλλον θα περπατήσουμε μαζί» λέει η μητέρα του.
