Ζωζώ Σαπουντζάκη: Η γνωστή τραγουδίστρια και ηθοποιός δάκρυσε στη θέα από το σπίτι της. Η ίδια ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Προσωπικά» βρέθηκε η Ζωζώ Σαπουντζάκη, η οποία ξεφύλλισε τα άλμπουμ της ζωής της, έδειξε φωτογραφίες, μίλησε για τα αγαπημένα της πρόσωπα και θυμήθηκε ξεχωριστές στιγμές. «Είμαι ένα κοριτσάκι, απλή πολύ, δεν βάφομαι όταν βγαίνω. Περπατάω στην Διονυσίου Αεροπαγίτου και φτάνω μέχρι το εκκλησάκι, εκεί που παντρεύτηκα τον Αντρέα» τόνισε η ίδια.
Ζ. Σαπουντζάκη: Τι είπε στην αρχή
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη περιέγραψε τις εκδηλώσεις λατρείας και θαυμασμού που ζούσε καθημερινά με τους εκατοντάδες θεατές, όρθιους, να την αποθεώνουν ενόσω εκείνη γελαστή, πάντα με νάζι και μπρίο, έκτιζε τον μύθο της «βασίλισσας της νύχτας». Το όνομά της αποτελούσε πάντοτε εγγύηση για την επιτυχία που θα είχε μία παράσταση. Ήταν εμπορική και τη θεωρούσαν τυχερή. Ήταν προληπτική, αλλά παράλληλα πολύ θρήσκα. Συνεργάστηκε με τον Μάνο Χατζιδάκι και τραγούδησε, σε πρώτη εκτέλεση, τη μεγάλη επιτυχία «Ο μήνας έχει 13», που για εκείνη, αντίθετα με ό,τι πιστεύεται, είναι γουρλίδικη ημερομηνία.
Θυμήθηκε τη Σμυρνιά μητέρα της, τις αντιρρήσεις που είχε αρχικά να ασχοληθούν τα παιδιά της με τον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά και πόσο πολύ τη στήριξε στη συνέχεια σε κάθε της βήμα: «Όταν πέθανε ο αδερφός μου, θυμάμαι, δούλευα σ’ ένα κέντρο και μου είπαν ότι έπρεπε οπωσδήποτε να πάω. Η μάνα μου τι είχε κάνει; Κάθισε σε μια καρέκλα, χωρίς να κλαίει, αν και λάτρευε τον αδερφό μου, και κοίταγε εμένα που τραγουδούσα. Και μου έδινε κουράγιο».
Ζ. Σαπουντζάκη: Όσα είπε στη συνέχεια
Για τον μύθο της μοιραίας γυναίκας που την ακολουθούσε, η ίδια υποστήριξε ότι δεν είχε καμιά σχέση με τον χαρακτήρα της: «Νομίζω ότι όλα τα πράγματα που έκανα, έβγαιναν από μέσα μου. Πετούσα τα παπούτσια μου ξαφνικά και χόρευα ξυπόλυτη. Έτσι μου ερχόταν. Έκανα πράγματα σαν Ζωζώ, αλλά ήταν όμορφα. Ήταν με αξιοπρέπεια ό,τι έκανα». Μιλώντας για τη μοναξιά και τον ρόλο που παίζουν οι άνδρες στη ζωή της, η Ζωζώ Σαπουντζάκη εξομολογείται: «Από μικρή ήμουν αδύναμη. Ο χαρακτήρας μου ήταν έτσι. Κάποτε είχα τη μάνα μου συντροφιά. Τα ξεπερνούσα όλα, γιατί αισθανόμουν σιγουριά. Θέλω ένα σύντροφο, θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου. Όχι για τα χρήματα. Για τα χρήματα δεν φοβάμαι».
Στη συνέχεια, θυμήθηκε τις αξέχαστες στιγμές από ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής της, που χάθηκε στην καταστροφική πυρκαγιά του 2018. «Σηκωνόμουν 9:00 το πρωί στην Αθήνα και πήγαινα στην Κινέτα. Καθόμουν με τις ώρες με τον μηχανικό κι έφτιαχνα πράγματα. Είχα φέρει κι ένα πανάκριβο χαλί. Θα ήθελα να ξαναζήσω ένα από τα πάρτι μου».
