Η Βίκυ Βανίτα, η ηθοποιός με τα πιο εκφραστικά μάτια του ελληνικού κινηματογράφου, ήταν γνωστή για τη γλυκύτητα αλλά και τη μελαγχολία που αποτύπωνε στον φακό. Μια γυναίκα με εξαιρετική ευαισθησία, που εκτιμούσε τη μοναδική ζωή.
Η Βίκυ Βανίτα, που καταγόταν από το Ηράκλειο Κρήτης, άφησε την τελευταία της πνοή τον Μάρτιο του 2007, νικημένη από καρκίνο.
Παρά τη σοβαρότητα της κατάστασής της, κράτησε την ασθένεια μυστική, ακόμη και από τα πιο κοντινά της πρόσωπα. Οι δύο μεγάλες της αγάπες ήταν η υποκριτική και η δημοσιογραφία.
Η καριέρα της στον κινηματογράφο
Η Βίκυ Βανίτα, που σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, έκανε το ντεμπούτο της στον ελληνικό κινηματογράφο το 1968 με την ταινία «Θύελλα στο σπίτι των ανέμων». Στη δημοσιογραφία, η συνεισφορά της ήταν κυρίως μέσω του περιοδικού Τύπου.
Στη διάρκεια της καριέρας της, η Βίκυ Βανίτα συμμετείχε σε 16 ταινίες.
Ο πιο αξιοσημείωτος ρόλος της ήταν αυτός της Ενζενί στην ταινία «Ο Τρελοπενηντάρης», όπου συμπρωταγωνίστησε με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Η τελευταία της εμφάνιση στον ελληνικό κινηματογράφο έγινε το 1984 με την ταινία «Εδώ είναι Βαλκάνια».
Ο ρόλος μέσα από τον οποίο την αγαπήσαμε
Μετά τη συμμετοχή της στον κινηματογράφο, η Βίκυ Βανίτα συνέχισε την καριέρα της με αξιόλογες εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές. Ανάμεσα στις πιο γνωστές της συμμετοχές είναι το «Παρά Πέντε», το «Ρετιρέ», όπου ενσάρκωνε τη διευθύντρια, και το «Είσαι το ταίρι μου», στον οποίο υποδύθηκε την τυφλή θεία Αιμιλία. Παρακάτω μπορείτε να δείτε ένα σχετικό απόσπασμα από το εν λόγω επεισόδιο.
Η προσωπική της ζωή και ο μοναχικός θάνατος
Η Βίκυ Βανίτα βίωσε τον μεγάλο έρωτα στο πλευρό του Βαγγέλη Σειληνού, αλλά η σχέση τους δεν είχε ευτυχή κατάληξη. Παρά τις πολλές ερωτικές απογοητεύσεις, η ηθοποιός διατηρούσε πολλές φιλίες, ενώ απέφευγε να αποκαλύπτει την ασθένειά της, κάτι που έκανε και η μητέρα της.
Η Βίκυ πάλεψε σθεναρά με την ασθένεια, αλλά τελικά ηττήθηκε. Άφησε την τελευταία της πνοή μόνη της, με τη μητέρα της να την ανακαλύπτει νεκρή στο σπίτι της στο Νέο Κόσμο.
Η ημερομηνία ήταν 8 Μαρτίου 2007, και η Βίκυ Βανίτα ξεκινούσε το τελευταίο της ταξίδι.
Δεν είναι μόνο η Βίκυ Βανίτα: Οι ηθοποιοί που έπαιξαν στο «Είσαι το ταίρι μου» και λίγοι ξέρουν ότι έχουν πεθάvει
Το “Είσαι το ταίρι μου” είναι μία σειρά που αγαπήθηκε όσο καμία άλλη, στις αρχές των 00s όταν ξεκίνησε να προβάλλεται στο Mega, όπως και οι ηθοποιοί της.
Ωστόσο, κάποιοι από τους πρωταγωνιστές της σειράς έφυγαν από τη ζωή, μέσα σε μία δεκαετία, μάλιστα, από την πρώτη της προβολή.
Οι τρεις ηθοποιοί της σειράς “Είσαι το ταίρι μου” που δε ζουν πια
Βίκυ Βανίτα
Η Βίκυ Βανίτα πέθανε στις 08 Μαρτίου του 2007. Η ηθοποιός ήταν γνωστή από τη δεκαετία του 1970, παίζοντας στη μεγάλη οθόνη στο πλευρό ιερών τεράτων όπως ο Λάμπρος Κωνσταντάρας.
Στην τηλεόραση άφησε το στίγμα της σε μεγάλες επιτυχίες όπως το «Ρετιρέ στα 90s, στον ρόλο της κας Ζαχαροπούλου, διευθύντριας της εταιρείας «Κόσμος». Στο «Παρά 5» είχε ένα μικρό ρόλο, αυτό της Φωτεινής Κουτσιουμάρη, όμως ο πιο χαρακτηριστικός της ρόλος τη δεκαετία των 00s ήταν στο «Είσαι το ταίρι μου», υποδυόμενη την τυφλή θεία Αμαλία, που μπορεί να μην έβλεπε τα είχε καταλάβει όμως όλα.
Δημήτρης Καμπερίδης
Ο Δημήτρης Καμπερίδης έφυγε από την ζωή στις 12 Σεπτεμβρίου του 2010. Εμφανίστηκε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές και πολλές κινηματογραφικές ταινίες των Θόδωρου Αγγελόπουλου, Παντελή Βούλγαρη, Λάκη Παπαστάθη, Νίκου Σμαραγδή κ.α. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό από τις τηλεοπτικές σειρές Λόγω Τιμής και Στο κάμπινγκ. Στο «Είσαι το ταίρι μου» έπαιξε τον Λυκούργο, πατέρα του Νίκου, της Αννέτας και του Σωτήρη.
Βασίλης Ανδρεόπουλος
Ο σπουδαίος πρωταγωνιστής του θεάτρου και της τηλεόρασης έπαιζε τον ρόλο του παππού της οικογένειας στο «Είσαι το ταίρι μου», έναν παππού που σαν ρόλος αγαπήθηκε όσο λίγοι, με καυστικές ατάκες που ακόμα ξεχωρίζουν από τις πιο αστείες της σειράς. Έφυγε από τη ζωή στις 16 Αυγούστου 2011.
Κανείς δεν τους ξέχασε: Παπαχρόνης, Νάτσης και άλλοι Έλληνες ηθοποιοί που «έφυγαν» από τη ζωή πολύ νωρίς
Οι Έλληνες ηθοποιοί που έφυγαν από τη ζωή σε μικρή ηλικία, πάντα μένουν ανεξίτηλοι στη μνήμη μας μέσα από τους ρόλους τους.
Ο θάνατος είναι πάντοτε επώδυνος. Ακόμα κι αν γνωρίζουμε από πολύ μικρή ηλικία ότι στο τέλος της διαδρομής μας στη Γη αυτός μας συνοδεύει, δεν μπορούμε εύκολα να συμφιλιωθούμε με αυτό. Ο φόβος του αγνώστου και η ανησυχία μήπως πονέσουμε είναι ίσως κάποιες σκέψεις που συνδέονται με τον θάνατο.
Όλα, όμως, είναι καλύτερα όταν σκεφτόμαστε ότι αυτό είναι το τέλος για όλους και πως αν έχουμε ζήσει τη ζωή μας έτσι όπως την έχουμε ονειρευτεί, μπορούμε να φύγουμε από αυτόν τον κόσμο γεμάτοι ευγνωμοσύνη.
Πόσος χρόνος, όμως, χρειάζεται για να «ζήσουμε τη ζωή που ονειρευτήκαμε»; Φτάνουν 25 χρόνια; 31; 43;
Τόσο μικροί ήταν ορισμένοι Έλληνες ηθοποιοί, όταν έφυγαν από τη ζωή τόσο απροσδόκητα, είτε εξαιτίας ενός τροχαίου δυστυχήματος είτε εξαιτίας άλλων απρόσμενων καταστάσεων.
