Η γνωστή ηθοποιός Τζένη Μπότση που ήταν από τις πρωτοπόρες στο ελληνικό #MeToo έδωσε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ!.
Η Τζένη Μπότση είναι από τις επώνυμες γυναίκες που βγήκαν και μίλησαν για την κακοποιητική συμπεριφορά που υπέστη στον χώρο του θεάτρου.
Η ηθοποιός, πιο ήρεμη αλλά και πιο δυνατή από ποτέ, μιλώντας σε συνέντευξή της, αναφέρεται στο #metoo, στην οικογένειά της και τον τρόπο που τη βοήθησε να μιλήσει δημόσια γι’ αυτό που τη βασάνιζε.
Η Τζένη Μπότση επίσης μίλησε για το “γιατί τώρα”, εξηγώντας τους λόγους που πήρε την απόφαση να πει την αλήθεια, πολλά χρόνια αφότου είχε συμβεί το περιστατικό.
Πιστεύεις πως όταν στο μέλλον η κόρη σου γκουγκλάρει το όνομά σου θα είναι περήφανη που η μητέρα της είχε το θάρρος να καταγγείλει έναν συνάδελφό της για σεξουαλική παρενόχληση;
Δεν ξέρω αν η Αλίκη θα καταλάβει πόσο τολμηρή ήμουν, γιατί θέλω να μεγαλώσει –και είμαι σίγουρη πως έτσι θα γίνει– σε μια κοινωνία που αυτό θα εννοείται, θα είναι αυτονόητος ο σεβασμός προς τον κάθε άνθρωπο. Οπότε μπορεί να μην το καταλάβει γιατί θα έχουμε προοδεύσει και αυτές οι συμπεριφορές θα είναι πολύ πίσω από την εποχή της. Και θα ήθελα να συμβεί αυτό όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Με τη γέννηση του ελληνικού #MeToo γεννήθηκε και το ερώτημα «γιατί τώρα;» Στη δική σου περίπτωση, ένας λόγος ήταν ότι δεν το είχες πει στη μητέρα σου, όπως έχεις αποκαλύψει.
Η απάντηση στο «γιατί τώρα;» είναι ότι πάντα υπήρχε στο μυαλό μου. Απλώς τώρα τα κατάφερα. Γιατί τα κατάφερα τώρα; Ξέρω κι εγώ; Δεν το ξέχασα ποτέ, δεν μου είχε περάσει. Ήταν κάτι που με πλήγωνε πάντα. Πάντα ήθελα να μιλήσω, απλά τώρα βρήκα το θάρρος.
Όταν το κατήγγειλες και αυτό πήρε δημοσιότητα, η μητέρα σου τι σου είπε;
Η μητέρα μου μου ζήτησε «συγγνώμη» και όπως έχω ξαναπεί, μου φαίνεται πολύ άδικο μια μάνα σε αυτή την ηλικία, και μια τέτοια μάνα, να ζητάει «συγγνώμη»…
Αν ερχόταν ο συγκεκριμένος συνάδελφος και σου ζητούσε «συγγνώμη», πώς θα αντιδρούσες;
Εγώ δεν είμαι Θεός για να δώσω συγχώρεση. Εμένα με ενδιαφέρει να ξεκινήσει μια αλλαγή στην κοινωνία ώστε να σταματήσει να γίνεται αυτό. Να ζητήσει βοήθεια, όχι από εμένα, αλλά από ειδικούς. Το να δώσω εγώ τη «συγγνώμη» μου δεν λέει τίποτα.
Είσαι ικανοποιημένη με την έκβαση όλης αυτής της υπόθεσης;
Ναι, είμαι, γιατί πήγε η κοινωνία παραπέρα, άλλαξαν τα πράγματα στη Δικαιοσύνη. Το ότι έχουν αυστηροποιηθεί οι ποινές για το αδίκημα του βιασμού είναι πολύ σημαντικό. Γυρίσαμε σελίδα και η κοινωνία μας το δέχτηκε.
Τι σου λένε στον δρόμο οι γυναίκες;
Οι περισσότεροι άνθρωποι μου φέρονται με σεβασμό και είναι σαν να μη θέλουν να το συζητήσουμε ώστε να μη μου το θυμίσουν. Μου έχουν πιάσει το χέρι, μου έχουν πει «ευχαριστώ» από μακριά, αλλά κουβέντα δεν θα μου ανοίξουν. Σαν να ντρέπονται που έχουν ακούσει κάτι τόσο προσωπικό μου.
Ο σύντροφός σου υπήρξε υποστηρικτικός από την αρχή;
Θέλω να σου πως ο Αλέξανδρος ήταν πάντα της άποψης «βγες και πες το!». Ήταν πολύ υποστηρικτικός, πάντα δίπλα μου, εδώ και χρόνια, από την πρώτη φορά που το συζητήσαμε. Και με παρότρυνε αμέσως στο να το αντιμετωπίσω.
Μετά από τόσα χρόνια, νιώθεις επιτέλους ότι έκλεισες την πόρτα σε αυτό το κεφάλαιο; Ή ίσως να άνοιξες μια νέα πόρτα;
Νιώθω μια μεγάλη ανακούφιση καταρχάς. Και ηρεμία γιατί αισθάνομαι πως έχω χαλαρώσει. Αλλά δεν θα το αφήσουμε εδώ… Δεν είναι προσωπική υπόθεση αυτό. Για όλους αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν μιλήσει ακόμα στέκομαι δίπλα τους. Δεν θα τους προτρέψω να βγουν να μιλήσουν, γιατί απλά πρέπει να βγει ο καθένας να μιλήσει όταν θα είναι εκείνος έτοιμος και όχι εγώ.