Μία αποκαλυπτική συνέντευξη έδωσε η γνωστή youtuber Σούπερ Κική στο περιοδικό ΟΚ! μιλώντας για τη ζωή της και τις δουλειές της.
Η ιστορία της γνωστή… Η Σούπερ Κική, από τη Χίο και τα δύσκολα χρόνια που πέρασε με τους γονείς της ουσιαστικά απόντες, έχοντας ζήσει σκηνές ενδοοικογενειακής βίας, τη συμμετοχή σε συμμορία ανηλίκων, τη χρήση και διακίνηση ναρκωτικών και δύο χρόνια παραμονή στις Φυλακές Θήβας σε πτέρυγα ανηλίκων, πλέον ζει το ονειρό της και δεν ντρέπεται για το παρελθόν της, το οποίο χρησιμοποιεί ως πηγή δύναμης και θάρρους για άλλους ανθρώπους που μπορεί να έχουν βρεθεί ή να βρίσκονται στην ίδια θέση που είχε βρεθεί εκείνη.
Η Κική Λιτσάκη, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, υποδέχτηκε τη Φανή Πλατσατούρα και το περιοδικό OK! που κυκλόφορεί με «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» στο σπίτι της και μίλησε για το πρώτα της χρόνια στην Αθήνα, τις ημέρες πείνας αλλά και τον πρόσφατο χωρισμό της.
Ούτε χρόνο δεν έχω κλείσει. Το πρώτο σου σπίτι στην Αθήνα θυμάσαι πώς ήταν; Ήταν ένα υπόγειο στα Εξάρχεια. Μέναμε μαζί με τον ξάδελφό μου. Το είχα με νοικιάσει για 130 ευρώ. Έδωσα στον ιδιοκτήτη το πρώτο ενοίκιο και έκτοτε δεν ξαναπλήρωσα. Έμεινα εκεί για έναν χρόνο, ήταν τύπου αποθήκη. Θυμάμαι ότι μια μέρα κλειδώθηκα απέξω, παραβίασα μόνη μου την πόρτα για να μπω και χάλασα την κλειδαριά. Μετά όμως δεν είχα χρήματα να τη φτιάξω και έμεινε για μήνες έτσι. Τα βράδια που θέλαμε να μπούμε με τον ξάδελφό μέσα χτυπάγαμε την πόρτα και λέγαμε «συγγνώμη, είναι κανείς μέσα;». Τσακωνόμασταν ποιος δεν θα μπει πρώτος!
Άδειο! Το πρώτο αντικείμενο που πήρα ήταν ένα κρεβάτι από το ΙΚΕΑ με 80 ευρώ. Χωρίς στρώμα και αντί για τάβλες είχε σίδερα. «Δεν πειράζει» είπα «μια χαρά είναι να κοιμάμαι για λίγο καιρό εδώ». Την επόμενη μέρα βγήκα να κάνω μια βόλτα στην περιοχή και βλέπω έναν δικηγόρο να πετά ένα στρώμα που ταίριαζε ιδανικά με το κρεβάτι μου. Τυλιγμένο κιόλας, δεν είχε ανοίξει το νάιλον. Του λέω «καλέ, πού το πάτε; Το θέλω!». Και το έφερε με το αμάξι του, μου το κατέβασε κιόλας μέχρι τις σκάλες. Μετά βρήκα και κάτι
τεράστια κουτιά από φελιζόλ και επειδή δεν είχα έπιπλα, τα είχα ζωγραφίσει απ’ όλες τις πλευρές και τα ‘χα στολισμένα μέσα στο σπίτι. Όπως είχα ζωγραφίσει και τους τοίχους. Επίσης, δεν είχα ψυγείο και κουζίνα. Είναι αυτό που λένε πως «τασκουπίδια κάποιου είναι ο θησαυρός κάποιου άλλου».
Δούλευα στο Χαλάνδρι τότε σε ένα μαγαζί με καφέδες. Ήταν οικογενειακή επιχείρηση. Δούλευα 11 ώρες και έπαιρνα, θυμάμαι, 20 ευρώ. Καμιά φορά όταν η αδελφή της αφεντικίνας μου είχε τις καλές της, μου έλεγε «πάρε 22 ευρώ». Δεν θα το ξεχάσω αυτό! Μπορεί να μου τα έδινε και σε χάλκινα… Και έτσι ζούσα, μέχρι που μια μέρα τσακώθηκα πάρα πολύ με το αφεντικό –να σκεφτείς, από τα νεύρα μου πήρα όλη την Κηφισίας με τα πόδια– και έμεινα για καιρό άνεργη. Δεν έτρωγα όμως και πολύ τότε. Βολευόμουν με ένα σουβλάκι ή το φαλάφελ που είχε απέναντι από το σπίτι μου με ένα ευρώ. Είχε τύχει να ανοίξω και ένα σακουλάκι με ρεβίθιπου μου ‘χε στείλει η μάνα μου από τη Χίο, να τα βράσω και να τα μοιραστώ με τον Τάσο (σ.σ.τον σκύλο της). Έχει ζήσει πείνα ο Τάσος, μην τον βλέπεις τώρα έτσι χοντρό!
Κοίτα, να γυρίσω στο υπόγειο δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου. Ναι, μπορεί να τελειώσει, να μην είμαι πια της μόδας αλλά επειδή είμαι και survivor, δεν θα επιτρέψω ποτέ να πάω στο υπόγειο. Μέχρι ενός σημείου ο φόβος μου ήταν να μην ξαναγίνω σερβιτόρα. Τώρα είναι πολύ πιθανό να μείνω ξανά άφραγκη αλλά δεν με νοιά ζει γιατί είναι κάτι που έχω ζήσει χιλιάδες φορές στη ζωή μου. Συν ότι έχω δώσει τόσο πολλά λεφτά σε κόσμο που νομίζω ότι κάποιος θα με βοηθήσει.
Η Σούπερ Κική μίλησε και για το νησί της, τη Χίο. Η ίδια αποκάλυψε ότι οι χειρότεροί της εφιάλτης είναι από τότε που ζούσε εκεί και ήταν μπλεγμένη με τη συμμορία.
Όχι, καθόλου. Όλοι μου οι εφιάλτες είναι στη Χίο. Δεν είναι ποτέ σε άλλο μέρος. Δεν μου έδειξε ποτέ και εκείνο αγάπη… Δεν το απαιτώ κιόλας.
Αμέ! Και κάποιοι είναι επιθετικοί. Γιατί σου λέει «περάσαμε τα ίδια. Αυτή βγάζει λεφτά από την κοινή μας ιστορία και εγώ ντρέπομαι ακόμη να την πω». Και ισχύει αυτό. Η αγωνία τους ήταν να μην μπουν τα αληθινά τους ονόματα μέσα στο βιβλίο. Μεγάλη αγωνία και απειλές. Θυμάμαι και με τα παιδιά από το ΚΕΘΕΑ, όταν βγαίναμε καμιά φορά, εγώ έλεγα «γεια σας, είμαστε από το ΚΕΘΕΑ» και εκείνοι μου έλεγαν «τι λες, πας καλά;». Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ντρέπονται.
Στη συνέχεια η Σούπερ Κική αναφέρθηκε στη σχέση της και το ρόλο που έπαιξε το Instagram ώστε να τελειώσει αυτή η σχέση. Η ίδια δεν δίσταζε να μιλάει δημόσια για αυτό το άτομο κάτι που όπως φαίνεται τώρα το μετανιώνει.
Όχι, έχω χωρίσει.
Μου έστειλαν screenshot τις συνομιλίες του με άλλες και χώρισα. Και του ‘xα πει από την αρχή «Πρόσεξε το Instagram επειδή είναι η δουλειά μου. Για ποιο λόγο να λέει η καθεμιά “Α, μιλάω με τον γκόμενο της Super Κικής”;». Γιατί δεν θα πουν ποτέ το όνομά σου…
Έξι μήνες. Τον περίμενα να τελειώσει τον στρατό. (σ.σ. ήταν φαντάρος στην Κύπρο.) Δεν με στενoχώρησε που το έκανε αυτό, με στενoχώρησε που είναι έτσι όλοι οι άντρες. Και κάποιες γυναίκες. Το προσωπικό μου κομμάτι έχει γίνει πάρα πολύ δύσκολο τα τελευταία δύο χρόνια γιατί βλέπω τρεις κατηγορίες αντρών: Ο «θέλω να γίνω και εγώ γνωστός» –δηλαδή με το που σηκώσεις κάμερα κινητού θα έρθει να καθίσει δίπλα σου–, ο «βρήκαμε να φάμε» και ο «νιώθω μηδέν και για εκδίκηση και μόνο θα μιλήσω με δέκα κοπέλες» – η περίπτωση που είχα τώρα. Για όλους αυτούς δεν έχω καλύτερο από να δώσουν μια μέρα 12 ευρώ.
Να πληρώσουν ένα εισιτήριο σε παράστασή μου. Πόσο χάρηκα που στην τελευταία παράσταση ήταν ένας πρώην μου, με τον οποίο τα είχαμε δυο χρόνια και με το που έγινα γνωστή τρελάθηκε. Μου ‘χε πει «στη ζωή σου δεν θα καταφέρεις τίποτα, θα γίνεις παντού ρεζίλι με τις βλακείες που λες στα stories». Τώρα ήρθε να με δει και πλήρωσε και εισιτήριο! Το ίδιο είπα και στον Βίκτωρα. «Εύχομαι μια μέρα να πληρώσεις 12 ευρώ! Τίποτα άλλο».
Τέλος αναφέρθηκε και στη φετινή συμμετοχή της στο J2US αλλά και στη συνεργασία της με το Γρηγόρη Αρναούτογλου. Η Σούπερ Κική εξομολογήθηκε ότι στην εκπομπή του Γρηγόρη είπε αμέσως το ναι αλλά ότι έπαιρνε πολύ λίγα χρήματα.
Έγιναν χιλιάδες συζητήσεις και μίτινγκ. Κοίταξα και ποιοι θα είναι εκεί οι συμπαίκτες –είμαι πολύ ψείρας με αυτά!–, δεν θα πήγαινα όπου και όπου. Στον Αρναούτογλου είχα πει κατευθείαν το «ναι». Πήγα με σκυμμένο το κεφάλι και έπαιρνα πιο λίγα χρήματα από τότε που ήμουν σερβιτόρα, αλλά φέτος το J2US το πέρασα από κόσκινο. Όταν όμως έφυγα, στενoχωρήθηκα πολύ γιατί είναι κουραστικά, αλλά είναι και ωραία. Πλέον έχουμε γίνει με όλους μια παρέα. Επίσης, είναι το μόνο σόου που δεν υπάρχει ανταγωνισμός.
Σίγουρη δεν ήμουν, διότι άλλοι ήταν ικανοί να πουλήσουν μια περιουσία για να ψηφιστούν.