Δέκα ημέρες μετά τον θάνατο του Νίκου Φλωρινιώτη, η αδελφή του, Αννούλα, μίλησε στην εκπομπή “Super Κατερίνα” και μοιράστηκε τις δύσκολες στιγμές που περνάει. Η Αννούλα Φλωρινιώτη είχε μεγάλη αδυναμία στον αδελφό της και τις τελευταίες ημέρες που ήταν στο νοσοκομείο, δεν έλειψε ούτε στιγμή από το πλευρό του.
Αρχικά και εμφανώς συναισθηματικά φορτισμένη ανέφερε «Έχω μεγάλο πόνο και μόνο εγώ μπορώ να καταλάβω. Δεν μπορεί κανείς να μπει στη θέση μου, να καταλάβει πώς είναι δύο άνθρωποι που λάτρευα στη ζωή μου και στηριζόμουν πάνω τους, ότι δεν θα τους έχω πια στη ζωή. Δεν μπορώ ούτε εγώ να το καταλάβω ακόμα. Έχω άρνηση μεγάλη. Δεν ήθελα ποτέ να κάνω οικογένεια γιατί έλεγα παντού ότι έχω την οικογένειά μου. Μέχρι και πριν από δύο εβδομάδες ο αδερφός μου μου έλεγε “εγώ είμαι εδώ, δίπλα σου, ό,τι και να γίνει είμαι στήριγμά σου δεν θα φοβάσαι τίποτα”»
Άννα Φλωρινιώτη: «Όλη μέρα παίρνω ηρεμιστικά και το βράδυ πίνω, κρεμάστε με»
Ενώ στη συνέχεια πρόσθεσε «Όταν με σταματάνε στον δρόμο και μου λένε Θεός σχωρέστον, τρελαίνομαι, είναι σαν να με τινάζει ρεύμα, θέλω να τους σκοτώσω, δεν το δέχομαι αυτό το πράγμα που μου έχει συμβεί. Και δεν μπορώ να πάω σπίτι μου, συγχωρέστε με, σκοτώστε με, τι να σας πω; Να ζητήσω συγγνώμη από όλους αλλά δεν μπορώ να το διαχειριστώ διαφορετικά. Όλη μέρα παίρνω ηρεμιστικά και το βράδυ πίνω. Δουλεύω όλη μέρα. Μια μέρα μετά την κηδεία ήρθα στη δουλειά, αυτά τα εξτρά τα είχα κλείσει ένα μήνα πριν. Είμαι αρχηγός του γκρουπ, το γκρουπ μου αποτελείται από 5 άτομα, δεν μπορώ να αφήσω γιορτές, 5 οικογένειες, χωρίς δουλειά. Κι έχω και ανάγκη από λεφτά. Τι θα κάνω; Μόνη μου είμαι»
«Ήταν τόσο τραγικό που είπα ένα χρόνια πολλά στην κουμπάρα μου και χαμογέλασα και έπεσαν όλοι να με φάνε; Ότι διασκεδάζω και χαμογελάω… Τώρα είμαι μόνη μου και λέω πάει, η αυλαία του Φλωρινιώτης family έπεσε. Δεν το κατάλαβα οπώς έφυγε, τίποτα, σαν αγγελούδι έφυγε. Να ζητήσω ένα δημόσιο συγγνώμη αν δεν πενθώ με τον τρόπο που θέλουν οι άλλοι, τι να σας πω, κρεμάστε με» είπε κλείνοντας Αννούλα Φλωρινιώτη.
Α. Φλωρινιώτη: «Να ζητήσω ένα δημόσιο συγγνώμη αν δεν πενθώ με τον τρόπο που θέλουν οι άλλοι, τι να σας πω»
