Έσβησε στα 29 της χρόνια, η Μικαέλα Ντε Πρινς, ένα από τα ορφανά του πολέμου της Σιέρα Λεόνε που κατάφερε να γίνει διεθνούς φήμης μπαλαρίνα.
Δεν έχει γίνει ακόμη γνωστή η αιτία θανάτου της.
«Η ζωή της ορίστηκε από χάρη, σκοπό και δύναμη», έγραφε η λεζάντα. «Η ακλόνητη δέσμευσή της στην τέχνη της, οι ανθρωπιστικές της προσπάθειες και το θάρρος της να ξεπεράσει ασύλληπτες προκλήσεις θα μας εμπνέουν για πάντα. Στάθηκε ως φάρος ελπίδας για πολλούς, δείχνοντας ότι ανεξάρτητα από τα εμπόδια, η ομορφιά και το μεγαλείο μπορούν να αναδυθούν από τα πιο σκοτεινά μέρη».
Η οικογένειά της εξέδωσε δήλωση μετά την ανακοίνωση του θανάτου της. «Είμαι πραγματικά σε κατάσταση σοκ και βαθιάς θλίψης. Η όμορφη αδερφή μου δεν είναι πια εδώ», έγραψε η Mία Ντε Πρινς. «Από την αρχή της ιστορίας μας στην Αφρική, κοιμόμασταν σε ένα κοινό στρώμα στο ορφανοτροφείο, η Mικαέλα και εγώ φτιάχναμε τα δικά μας μουσικά θεατρικά έργα και τα παίζαμε. Δημιουργήσαμε τα δικά μας μπαλέτα… Όταν μας υιοθέτησαν, οι γονείς μας στήριξαν γρήγορα τα όνειρά μας και ανέδειξαν αυτή την όμορφη, χαριτωμένα δυνατή μπαλαρίνα που τόσοι πολλοί από εσάς γνωρίζατε όπως σήμερα. Ήταν έμπνευση».
Γεννημένη ως Μαμπίντι Μπανγκούρα Mabinty στη Σιέρα Λεόνε, η Ντε Πρινς βρέθηκε σε ένα ορφανοτροφείο σε ηλικία τριών ετών, αφού και οι δύο γονείς της πέθαναν στον εμφύλιο πόλεμο της χώρας. Στο ορφανοτροφείο, βίωσε κακομεταχείριση και υποσιτισμό, είχε εξομολογηθεί στο Associated Press το 2012.
«Έχασα και τους δύο γονείς μου, οπότε ήμουν εκεί [στο ορφανοτροφείο] για περίπου ένα χρόνο και δεν μου φέρθηκαν πολύ καλά επειδή είχα λεύκη», είπε εκείνη την εποχή. «Μας έδιναν νούμερα και το νούμερο 27 ήταν το λιγότερο αγαπημένο και αυτός ήταν ο αριθμός μου, έτσι έπαιρνα τη λιγότερη ποσότητα φαγητού, τη λιγότερη ποσότητα ρούχων και οτιδήποτε άλλο».
Αφού έμαθε ότι το ορφανοτροφείο θα βομβαρδιστεί, η Ντε Πρινς περιέγραψε ότι περπατούσε χωρίς παπούτσια για μίλια για να φτάσει σε έναν καταυλισμό προσφύγων. Η μητέρα της, η οποία υιοθέτησε τη Ντε Πρινς και δύο άλλα κορίτσια, συμπεριλαμβανομένης της Μία, από το ορφανοτροφείο αφού τα συνάντησε στην Γκάνα το 1999, είπε ότι η Mικαέλα ήταν «άρρωστη και τραυματισμένη από τον πόλεμο», με αμυγδαλίτιδα, πυρετό, μονοπυρήνωση και πρησμένες αρθρώσεις. Ήταν τεσσάρων όταν υιοθετήθηκε και μετακόμισε στις ΗΠΑ.
Το πάθος της για το μπαλέτο ξεκίνησε ως νεαρή κοπέλα στη Σιέρα Λεόνε αφού είδε μια φωτογραφία μιας μπαλαρίνας. Όμως, παρά το γεγονός ότι άρχισε να εκπαιδεύεται στο μπαλέτο στα πέντε της χρόνια, η Ντε Πρινς εξακολουθούσε να βιώνει δοκιμασίες. Στα οκτώ της είπαν ότι οι ΗΠΑ δεν ήταν έτοιμες για μια μαύρη μπαλαρίνα, παρόλο που είχε επιλεγεί για να παίξει το ρόλο της Μαρί στον Καρυοθραύστη. Όταν ήταν εννέα ετών, μια δασκάλα είπε στη μητέρα της ότι δεν αξίζει κανείς να επενδύσει χρήματα στα μαύρα κορίτσια.
Η Ντε Πρινς φοίτησε τελικά στη σχολή Rock School for Dance Education, μια αριστοκρατική σχολή μπαλέτου. Στα 17 της, εμφανίστηκε στο First Position, ένα ντοκιμαντέρ που ακολουθεί έξι χορευτές καθώς προετοιμάζονται για το Youth America Grand Prix. Έλαβε υποτροφία για σπουδές στη Σχολή Μπαλέτου Ζακλίν Κένεντι Ωνάση του Αμερικανικού Θεάτρου Μπαλέτου. Μετά την αποφοίτησή της από το γυμνάσιο, εργάστηκε στο Dance Theatre του Χάρλεμ και έγινε η νεότερη βασική χορεύτρια στην ιστορία του θεάτρου.