Παρά την απουσία της εδώ και χρόνια, τα μέσα ενημέρωσης δεν έχουν σταματήσει ποτέ να αναζητούν και να αποκαλύπτουν τα μυστικά της ζωής της εθνικής μας σταρ, Αλίκης Βουγιουκλάκη.
Σε αυτήν την περίπτωση, οι δημοσιογράφοι αποκάλυψαν την πραγματική της ηλικία, η οποία πάντοτε προσέλκυε το ενδιαφέρον τους κατά τη διάρκεια της ενεργής της πορείας και της λαμπρής καριέρας της.
Η ταυτότητα της γνωστής εθνικής μας σταρ εκδόθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1963 και έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον της δημοσιότητας.
Όπως φαίνεται στη φωτογραφία, η ταυτότητα αναφέρει ότι η Αλίκη Βουγιουκλάκη γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1937, ενώ η πραγματική της ηλικία αναφέρεται στο έτος γέννησής της το 1934.
Η τοποθεσία της γέννησής της ήταν το Μαρούσι Αττικής και κατοικούσε στην οδό Δημητρίου Σούτσου 7.
Η Ρίκα Διαλυνά, που ζει το τελευταίο διάστημα στην ιδιαίτερη πατρίδα της, το Ηράκλειο, στην Κρήτη, ξενάγησε την κάμερα της εκπομπής “Αλήθειες με τη Ζήνα” στα μέρη που μεγάλωσε, ενώ έκανε αποκαλύψεις για την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Όπως υπογράμμισε η ηθοποιός «φροντίζω τον εαυτό μου πάρα πολύ. Δεν θα κοιμηθώ ποτέ χωρίς να καθαρίσω το πρόσωπό μου. Είναι το πιο απλό και εύκολο. Δεν θέλω να αλλάξω φυσιογνωμία. Τις ρυτίδες γιατί να τις κρύψω; Το όνειρό μου ήταν να πάω στην Αμερική και το όνομά μου ήταν από εκεί. Δεν μου άρεσε το Ειρήνη και είπα στη μαμά μου να με φωνάζει Άννα Ρίκα και αποφάσισε να με φωνάζει Ρίκα. Είχα την τύχη να παίξω με σπουδαίους ηθοποιούς και εκεί δεν πηγαίνεις εσύ, έχεις τον μάνατζέρ σου. Δεν έχεις φόβο ότι κάτι στραβό θα συμβεί. Δεν με ζήλεψαν στην Αμερική καθόλου. Στην Ελλάδα με ζήλευαν!».
Για την Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Ρίκα Διαλυνά επεσήμανε «η Βουγιουκλάκη αφού είχε γίνει η ιστορία στις Κάννες, εγώ είχα αηδιάσει από όλα αποφάσισα να ανοίξω μια μπουτίκ. Μου τηλεφωνάει και μου είπε να ξεχάσω το παρελθόν και είμαστε φιλενάδες και θέλω να παίξεις έναν εντυπωσιακό ρόλο. Με “πίεσε” λίγο. Και πράγματι ήταν ένας ρόλος εντυπωσιακός στην τελευταία πράξη. Αλλά ήθελα να υπογράψουμε συμβόλαιο ότι το όνομά μου θα ήταν στο τέλος με την ίδια γραμματοσειρά με τη δική της. Βλέπω κάτι ψιλά, δεν λέω τίποτα. Την άλλη μέρα της πάω μια ανθοδέσμη και της γράφω “Αν δεν τηρηθούν οι όροι που είπαμε δεν μπορώ να σχολάσω την παράσταση”. Δεν τόλμησε να μου πει τίποτα. Της είχα δώσει κάτι μπότες και όταν της τις ζήτησα, μου έδωσε τη μία».