Ο Κωστής Σαββιδάκης που μπαίνει καθημερινά στα σπίτια μας μέσα από το ρόλο του ως παπάς στις “Άγριες Μέλισσες” μίλησε στο περιοδικό «Λοιπόν».
Σε συνέντευξη που έδωσε στη Μαρία Σοφιανού, ο Κωστής Σαββιδάκης μίλησε για τις Άγριες Μέλισσες και εξομολογήθηκε την πιο συγκινητική στιγμή που έχει ζήσει στη σειρά.
Άγριες Μέλισσες για τρίτη σεζόν. Τι να περιμένουμε από τον αγαπημένο μας παπά;
Έχετε να δείτε πολλά, κι όχι μόνο από τον παπά-Γρηγόρη, αλλά κι απ’ όλους τους ήρωες του χωριού που αγαπήσατε, συν τους νέους, που έρχονται για να ταράξουν ακόμη περισσότερο τα ήδη ταραγμένα νερά της εποχής.
Κωστής Σαββιδάκης: Νιώθω ευλογημένος για τις Άγριες Μέλισσες
Πώς νιώθετε γι’ αυτή τη δουλειά; Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που την φέρνει στην κορυφή της προτίμησης των τηλεθεατών;
Νιώθω ευλογημένος για τις Άγριες Μέλισσες! Με αυτήν τη σειρά, η ελληνική τηλεόραση εμπιστεύτηκε ξανά τη μυθοπλασία – βλέπουμε εφέτος πόσα σίριαλ μυθοπλασίας ετοιμάζονται! Αυτό που φέρνει στην κορυφή αυτή την δουλειά, είναι, ίσως, η αγάπη που της έχουμε δώσει όλοι μας από το πρώτο λεπτό, κι αυτό οι θεατές το αντιλαμβάνονται, το νιώθουν. Είναι, μάλλον, το χωριό, το «Διαφάνι», τόσο ρεαλιστικό, μας θυμίζει το ελληνικό χωριό που όλοι ξέρουμε, την Ελλάδα που ξέραμε (και που την είχαμε ίσως λίγο ξεχάσει), όλα αυτά που κυκλοφορούν στο DNA μας και τα οποία δεν θα σβήσουν ποτέ. Ναι, νιώθω ευλογημένος!
Θα συνεχίζατε για όσες σεζόν κι αν παιζόταν;
Αυτή τη στιγμή, θα σας απαντούσα, χωρίς καν να το σκεφτώ, ότι ναι, θα συνέχιζα, για όσα χρόνια το σενάριο, η ιστορία, η ζωή του χωριού εξακολουθεί να περιλαμβάνει τον ρόλο του παπά- Γρηγόρη.
Πείτε μου ποια κοινά χαρακτηριστικά έχετε με τον ρόλο σας;
Πιστεύω ότι είμαι δίκαιος, όπως κι αυτός. Αν δω το στραβό, και το άδικο θα το πω! Είμαστε και οι δυο καλοφαγάδες, μας αρέσει η καλή παρέα, τα τσίπουρα, και άλλα πολλά, που θα τα κρατήσουμε όμως για τους δυο μας – γιατί είναι… μυστικά!
Μέχρι σήμερα, ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή που έχετε ζήσει σε αυτή τη σειρά;
Είναι πάρα πολλές, αλλά θα μοιραστώ μία μαζί σας. Ήταν όταν ανακοινώσαμε στον Μιλτιάδη τον θάνατο του Γιάννου. Συγκλονιστική σκηνή.
