Το θαύμα της Παναγίας που έζησε ο Ιωάννης Αθανασόπουλος
Αρχικά ο ηθοποιός ανέφερε: «Είχα ένα σοβαρό ατύχημα στα 6 μου, ήμουν πολύ καιρό στην Εντατική και ξύπνησα εκεί γύρω στον Δεκαπενταύγουστο. Από τότε έχω μεγάλη πίστη μέσα μου. Ένας λόγος που δεν τα παρατάω είναι η πίστη μέσα μου ότι θα τα καταφέρω.
Ο πατέρας μου κάθε φορά μου λέει “έχω επέτειο”. Μου φτιάξανε ένα εικόνισμα και το βλέπω όταν πηγαίνω στο χωριό.Εγώ θυμάμαι το μετά»
«Πριν από τις Μέλισσες είχα σκεφτεί να τα παρατήσω γιατί δεν έρχονταν πράγματα που ήθελα. Αισθάνομαι πολύ περήφανος και με κάνει να προχωράω.
Είναι η μόνη από τις δύο τρεις φορές στη ζωή μου που θυμάμαι να μην έχω άγχος η συμμετοχή μου στη σειρά.
Επειδή είμαι πολύ αγχώδης και χρειάστηκε να το λύσω με γιατρό. Είχα ξυπνήσει γεμάτος σημάδια και έπρεπε να πάω σε ειδικό. Κάποτε ήταν ταμπού ο ψυχολόγος, τώρα είναι σαν να πίνεις νερό».
«Να περιμένετε από μένα ένα γκεστ στον Άγιο Παΐσιο»
«Στα 6 μου ήμουν στην εντατική και ξύπνησα τον Δεκαπενταύγουστο»
Ιωάννης Αθανασόπουλος: Το μπούλινγκ για τα κιλά του, η απελπισία, το ατύχημα και το “θαύμα” που έζησε
Ο Ιωάννης Αθανασόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Ίασμος.
Της: Έπη Τρίμη
Έχει πάρει μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και έχει κερδίσει βραβείο Queer theater awards Τrans Ορατότητα για τον ρόλο του στην παράσταση «Το κάλεσμα της Λορίν».
Είχα κουραστεί να πηγαίνω σε οντισιόν και να με απορρίπτουν
Ο ρόλος του τρελού του χωριού, στις «Άγριες Μέλισσες» ήταν ο λόγος να μην απαρνηθεί το όνειρό του ο Ιωάννης Αθανασόπουλος. Ο ηθοποιός λέει χαρακτηριστικά: «Από μικρός είχα το μικρόβιο, στο χωριό πήγαινα και έκανα δικές μου παραστάσεις. Στο πανεπιστήμιο ήμουν στην ερασιτεχνική ομάδα, αλλά ο μπαμπάς μου μου είπε ότι πρέπει να τελειώσω πρώτα το πανεπιστήμιο και μετά να κάνω ό,τι θέλω. Οπότε τέλειωσα το τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνία στην ΑΣΟΕ και μετά πήγα στην δραματική σχολή. Ταυτόχρονα όμως για να πληρώνω την σχολή μου έκανα πολλές δουλειές: σε τηλεφωνικό κέντρο εξυπηρέτηση πελατών και σε αρκετά μπαράκια και κλαμπ» .
Σκεφτόμουν να τα παρατήσω
Ο Ιωάννης Αθανασόπουλος λέει για την υποκριτική: «Ήμουν σε μια φάση μετά το Πάσχα, που λέω θα τα παρατήσω όλα, σταματάω, τέλος… γιατί είχα κουραστεί πάρα πολύ. Μου έλλειπε το κάτι παραπάνω για να με μάθει ο κόσμος, να μάθει τη δουλειά μου, πώς είμαι σαν ηθοποιός» μας λέει και περιγράφει πως βρέθηκε όλα αυτά τα χρόνια σε δεκάδες οντισιόν και παρότι αναγνώριζαν το ταλέντο του, πάντα την τελευταία στιγμή έμενε εκτός. «Είχα κουραστεί να πηγαίνω σε οντισιόν, να με απορρίπτουν, να μου λένε ότι φτάνω στην τελευταία φάση και να μην με παίρνουν και να απογοητεύομαι. Οπότε επειδή έχω σπουδάσει στο πανεπιστήμιο στην ΑΣΟΕ, είπα μήπως είναι καιρός να τα παρατήσω και να ασχοληθώ με αυτό;» συμπληρώνει.
Η τελευταία ευκαιρία
Ο Ιωάννης Αθανασόπουλος έδωσε μια τελευταία ευκαιρία στο μεγάλο του πάθος, την υποκριτική, και η τύχη του έκλεισε το μάτι. Βρέθηκε στις οντισιόν για τις «Άγριες Μέλισσες», ενέπνευσε από το πρώτο λεπτό τον Γιάννο στον σκηνοθέτη της σειράς Λευτέρη Χαρίτο και η συνέχεια είναι τηλεοπτική ιστορία. «Είχαν αποφασίσει να μην έχουν γνωστό όνομα, ήθελαν έναν νέο ηθοποιό τον οποίο όμως να μπορούν να εμπιστευτούν» μας εξηγεί και περιγράφει πως πέρασε από σειρά δοκιμαστικών πριν πάρει τελικά τον ρόλο του Γιάννου.
Με πιάνουν τα κλάματα από χαρά με τον Γιάννο από τις «Άγριες Μέλισσες»
Έρχεται κάποια στιγμή στην επαγγελματική ζωή ενός ηθοποιού, αυτό που αποκαλούμε ευτυχής συγκυρία, που όλα κουμπώνουν αρμονικά για το ιδανικό αποτέλεσμα. «Με πιάνουν τα κλάματα από χαρά, γιατί λέω ήρθε η στιγμή να κάνω κι εγώ τον Γιάννο και να προχωρήσω, να εξελιχθώ» αναφέρει ο Ιωάννης Αθανασόπουλος αδυνατώντας ακόμη να συλλάβει καλά, καλά την απήχηση του ρόλου του στις «Άγριες Μέλισσες».
Όπως εξηγεί, η δουλειά του ηθοποιού ώστε να ενσαρκώσει έναν άνθρωπο που πάσχει από σχιζοφρένεια, δεν είναι απλή υπόθεση: «Για τον ρόλο του Γιάννου σκεφτόμουν, αυτός ο χαρακτήρας πως στέκεται, πως μιλάει. Έκανα πρόβες στο σπίτι μου ή στον δρόμο, χωρίς να ντραπώ. Περπάταγα στον δρόμο – αν προσέξεις αυτός ο ήρωας έχει μια καμπούρα και πάντα είναι μαζεμένος – σκεφτόμουν πως περπατά. Ταλαιπωρήθηκα…» εκμυστηρεύεται ο Ιωάννης Αθανασόπουλος για τον ρόλο του στις «Άγριες Μέλισσες». «Αλλά είναι μαγική, μπορεί είναι είναι επώδυνη, αλλά είναι και μαγική η διαδικασία που παίρνεις έναν ήρωα από το πουθενά» και του δίνει ζωή, εξηγεί.
«Τώρα μπορώ και χαμογελάω, αν σκεφτώ πως ήμουν τον Απρίλιο που έλεγα ότι θα τα παρατήσω, ζω μια διαρκή μέθη, δηλαδή αυτή τη βδομάδα που περπατάω στο δρόμο και μου στέλνουν μηνύματα “σε αγαπάμε”, είναι λες και είμαι μεθυσμένος… και δεν περνάει αυτή η ζάλη. Αυτό νιώθω» περιγράφει ο ηθοποιός και το πρόσωπό του λάμπει από ικανοποίηση.
Η τεράστια απήχηση του Γιάννου από τις «Άγριες Μέλισσες» στα social media
Από την πρεμιέρα της σειράς «Άγριες Μέλισσες» δεκάδες χρήστες στα social media στέλνουν στον Ιωάννη Αθανασόπουλο συγχαρητήρια για τον τρόπο που ερμήνευσε τον ρόλο. Ο Γιάννος είναι ο τρελός του χωριού, όμως τόσο ο ηθοποιός, όσο και ο σκηνοθέτης δεν τον ήθελαν «καρικατούρα». Εκείνο που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση είναι η συγκίνηση και η ταύτιση που προκαλεί ο ρόλος στους τηλεθεατές.
«Τους αδύναμους ήρωες στην τηλεόραση τους αγαπάνε αρκετά, τους στηρίζουν. Αλλά δεν μπορούσα να πιστέψω ότι συμπάσχουν τόσο κάποιοι άνθρωποι μαζί του. Τον έχουν πρότυπο ευγένειας ή ηρωισμού γιατί θυσιάζει τη ζωή του για τις τρεις κοπέλες» σχολίασε αδυνατώντας να κρύψει ακόμη τον αιφνιδιασμό του από την απήχηση του ρόλου, ο ηθοποιός από τις «Άγριες Μέλισσες». Όπως λέει, από όλους του χαρακτήρες του χωριού της σειράς «ο Γιάννος είναι ο πιο δίκαιος και ο πιο αμερόληπτος ρόλος. Όλοι οι άλλοι έχουν ένα μυστικό σκοτεινό, κάτι που κρύβουν. Ο Γιάννος, το μίσος του, τον έρωτά του, τα πάθη του, όλα, τα εκδηλώνει ευθέως, δεν κρύβει τίποτα. Ίσως αρέσει κι αυτό, ότι είναι ένας τύπος στρέιτ και ευθύς».
Το ατύχημα
«Έβλεπα τους μονομάχους όταν ήμουν μικρός και πίστεψα και εγώ ότι ήμουν πολύ δυνατός και ότι μπορούσα να ισορροπήσω πάνω σε λεπτές επιφάνειες. Οπότε όταν πήγαμε στο χωρίο εγώ αποφάσισα να ισορροπήσω πάνω σε ένα πεζούλι με έναν γκρεμό από κάτω. Έπεσα και έμεινα δυο με τρεις εβδομάδες σε κώμα στο νοσοκομείο της Πάτρας με εσωτερικό αιμάτωμα. Οι γιατροί είπαν στους γονείς μας, ότι είτε θα έμενα φυτό είτε θα πέθαινα. Εγώ όμως ξύπνησα τον Δεκαπενταύγουστο και γυρνάω στην μαμά μου και την ρωτάω: ‘’Τι κάνω εγώ εδώ;’’, δεν θυμόμουν τίποτα από το περιστατικό», είπε ο Ιωάννης Αθανασόπουλος.
Το bullying
«Έχω κρατήσει ακόμα και το παντελόνι που είχα όταν ήμουν 18 χρονών και ήμουν 100 κιλά. Όταν έδινα πανελλήνιες είχα πολύ άγχος. Κάποιοι με κορόιδευαν για τα κιλά μου, αλλά δεν έδινα σημασία γιατί είχα ως στόχο να περάσω… Αλλά ήταν άσχημο να σε λένε… μπούλη» !
