Μία αποκαλυπτική συνέντευξη σε περιοδικό έδωσε η τραγουδίστρια Νάσια Κονιτοπούλου σχετικά με την απώλεια της μητέρας της και το διαζύγιο της.
Η γνωστή τραγουδίστρια, Νάσια Κονιτοπούλου, σε συνέντευξή της μίλησε για το διαζύγιό της, αλλά και την απώλεια της μητέρας της.
Η συνέντευξη έγινε στο περιοδικό «Λοιπόν» και τη Μαρία Σοφιανού.
Περάσατε όμως και άλλες μεγάλες δυσκολίες τα προηγούμενα χρόνια. Χωρίσατε μετά από πολλά χρόνια γάμου και χάσατε και τη μητέρα σας. Βυθιστήκατε στο σκοτάδι;
Πριν από 7 χρόνια χώρισα και πριν 2 χρόνια έχασα τη μητέρα μου. Σε συνδυασμό και με την καραντίνα, έπεσα πολύ ψυχολογικά. Ζορίστηκα πάρα πολύ. Παρόλο που την περιμέναμε να «φύγει» η μητέρα μου, πάντα διατηρούσαμε μια ελπίδα ότι κάτι θα γινόταν και θα σωζόταν η κατάσταση. Ζούσαμε και στο ίδιο σπίτι, οπότε καταλαβαίνεις. Ακόμα και στο σήμερα μου λείπει πολύ. Δεν ξεπερνιέται ποτέ η απώλεια μιας μητέρας, ίσως μαλακώνει λίγο με τον χρόνο, αλλά δεν ξεπερνιέται. Καθημερινά την φέρνω στο μυαλό μου και νιώθω σαν να είναι ακόμα εδώ και της μιλάω.
Το διαζύγιο δεν ήταν κάτι που το θέλατε εσείς;
Παρόλο που τα τελευταία χρόνια δεν περνούσα καθόλου καλά, επειδή είχαμε περάσει μαζί 23 χρόνια, δεν ήθελα να πάνε χαμένα. Ήθελα να το προσπαθήσουμε και να βρούμε μια λύση, ίσως και με κάποιον ειδικό. Ωστόσο, δεν το ήθελε αυτό η άλλη πλευρά, είχε τάσεις φυγής και πίστευε ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Με πλήγωσε πολύ η διάλυση της οικογένειάς μου. Έχω μεγαλώσει σε μια αγαπημένη οικογένεια, όπου ήταν μέχρι το τέλος μαζί και δεν είχα φανταστεί να μου συμβεί ένας χωρισμός. Ωστόσο, επειδή αυτό που ήθελα ήταν να είμαστε μαζί με τον άντρα μου αγαπημένοι και ενωμένοι μαζί με το παιδί κι αυτό δεν συνέβαινε τα τελευταία χρόνια, τελικά ήταν το καλύτερο που μπορούσε να γίνει το διαζύγιο.
Σας φόβισε η μοναξιά; Σας φοβίζει ακόμα;
Ναι, η αλήθεια είναι αυτή. Νιώθω πάρα πολύ μόνη. Παρόλο που έχω γύρω μου ανθρώπους που με νοιάζονται, νιώθω πολύ μόνη. Έχω προσπαθήσει να μπω σε άλλες σχέσεις, αλλά δεν ήταν επιτυχημένες. Δεν κράτησαν. Θέλω πολύ να ερωτευτώ και μου στοιχίζει που είμαι τόσο καιρό μόνη.