Ναταλία Γερμανού: Η Εριέττα Μαρούδη είναι η μητέρα της Ναταλίας. Η γνωστή παρουσιάστρια αποφάσισε να αναρτήσει μία φωτογραφία της μαμάς της, με αφορμή τα γενέθλιά της. Η μαμά της Ναταλίας είναι όμορφη και κομψή. Μάλιστα, η ίδια κρατά και την τούρτα, με τα κεράκια της.
Στις παλιές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες με τον γάμο της με τον Φρέντυ Γερμανό η Εριέττα Μαυρούδη, σχεδόν μικρό κορίτσι, φοράει ένα σακάκι Chanel. Απολαμβάνει την παρέα της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Παρόλο όμως που έγινε μητέρα μόλις σε ηλικία είκοσι ετών, έχτισε μια εντυπωσιακή καριέρα.
Η μητέρα από τη Ναταλία Γερμανού σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο περιοδικό «Γυναίκα». Όμως, τελικά την κέρδισε ο χώρος της διαφήμισης. Δούλεψε, σύμφωνα με παλαιότερο αφιέρωμα του «Βήματος», ως κειμενογράφος στη διαφημιστική εταιρεία Ergon, μετά πήγε στην BBDO και άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας φτάνοντας, την εποχή της δημοσίευσης του άρθρου (2008), στη θέση της αντιπροέδρου. Έσπασε, έτσι, κατά κάποιον τρόπο τη «γυάλινη οροφή», όπως ονομάζονται τα εμπόδια που συχνά συναντούν οι γυναίκες στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην κορυφή της ιεραρχίας.
Η Ναταλία Γερμανού, ωστόσο, φαίνεται πως δεν έζησε αρκετά τους πολυάσχολους γονείς της, εκφράζοντας τα παράπονά της σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο Hello: «Μεγάλωσα με την γιαγιά μου, την μητέρα του μπαμπά μου. Παρατηρούσα όμως ότι κι άλλα παιδιά που είχαν χωρίσει οι γονείς τους μεγάλωναν με την μαμά τους ή με τον μπαμπά τους. Κάποια στιγμή στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού αναρωτήθηκα γιατί συμβαίνει αυτό και το είπα ανοιχτά στους δικούς μου. Στην αρχή τα μάσησαν, μετά από την επιμονή μου κατάλαβαν ότι είχαν να κάνουν με ένα ζόρικο παιδί».
Στη συνέχεια, η Ναταλία Γερμανού ανέφερε: «Τότε λοιπόν μου είπαν ότι δούλευαν και οι δύο πολλές ώρες και δεν μπορούσαν να αφοσιωθούν σε εμένα. Μου είπαν ότι είχαν τις δουλειές τους και ότι η γιαγιά μου προθυμοποιήθηκε και ζήτησε να με μεγαλώσει για να μου δώσει όλη την αγάπη που μου άξιζε. Σε εκείνη την ηλικία, ήρθα για πρώτη φορά αντιμέτωπη, με μια αλήθεια. Ότι δεν ήμουν εγώ η προτεραιότητα τους. Σκληρό, αλλά όχι απαραίτητα καταστροφικό. Προτεραιότητα τους ήταν η δουλειά τους. Και της μαμάς και του μπαμπά και με αυτή την πραγματικότητα έπρεπε να πορευτώ σε όλη μου τη ζωή».