Η Εριέττα Κούρκουλου με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της με τίτλο «Είμαι η Εριέττα», το οποίο έχει μια τρυφερή και εξομολογητική διάσταση αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές της ζωής της, μίλησε με τον δημοσιογράφο Νίκο Κωστούρο και παραχώρησε μια εκτενή συνέντευξη στην εφημερίδα «Κ».
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, η Εριέττα Κούρκουλου συζητά για το «βάρος» που αισθάνθηκε λόγω των επωνύμων των γονιών της, τις κρίσεις πανικού που βίωσε, την έκτρωση που υπεβλήθη σε ηλικία 15 ετών, καθώς και τον παράξενο τρόπο με τον οποίο ενημερώθηκε για τον θάνατο του πατέρα της.
Αρχικά ανέφερε: «Και τα δύο επίθετα φέρουν βαριά ιστορία. Ωστόσο, η αντίληψη του κόσμου γύρω από αυτά διαφέρει σημαντικά. Ο πατέρας μου ήταν το παιδί του λαού, ένας άνθρωπος ιδιαίτερα αγαπητός, που είχε τον θαυμασμό όλου του κόσμου. Από την άλλη πλευρά, το όνομα Λάτση έφερε επίσης ένα στοιχείο θαυμασμού εξαιτίας του τεράστιου φιλανθρωπικού έργου του παππού και της μητέρας μου.
«H μητέρα μου με στήριξε απίστευτα, δεν με έκανε να νιώσω ενοχές»
Ωστόσο, υπήρχαν και κριτικές σχετικά με τον πλούτο. Υπήρχε η πεποίθηση ότι όσοι διαθέτουν χρήματα είναι αυτομάτως ανήθικοι, άπληστοι κτλ. Δε λέω αν αυτό είναι σωστό ή λάθος. Ένα μεγάλο μέρος αυτής της άποψης είναι αληθινό, ακόμα και για μένα που βρίσκομαι κοντά σε αυτή τη ζωή. Σίγουρα, όμως, δεν ισχύει σε όλες περιπτώσεις» πρόσθεσε η Εριέττα Κούρκουλου.
«Η έκτρωση, ας πούμε, που έκανα όταν ήμουν 15 ετών είναι ένα από τα “τζιζ” θέματα στα οποία αναφέρομαι στο βιβλίο μου. Είναι ένα πολύ προσωπικό βίωμα, το οποίο επέλεξα να μοιραστώ δημόσια για πρώτη φορά, ακριβώς γιατί παραμένει ταμπού, είτε λόγω της θρησκείας μας είτε λόγω άλλων κοινωνικών προκαταλήψεων. Ένα κορίτσι σε αυτή την ηλικία δεν είναι έτοιμο να γίνει μητέρα, και είναι σημαντικό να ανοίγουμε την συζήτηση, γιατί μόνο έτσι θα απομυθοποιηθούν τέτοια θέματα.
Όταν μοιράζεσαι την εμπειρία σου, βοηθάς κι άλλους να μιλήσουν και τότε συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι μόνος. Η μητέρα μου με στήριξε απίστευτα, δεν με έκανε να νιώσω ενοχές, και αυτό με βοήθησε πολύ. Μου πήρε καιρό να το μοιραστώ, αλλά το θεωρώ σημαντικό για τα νέα κορίτσια να ξέρουν ότι έχουν αυτό το δικαίωμα»
Ενώ στην συνέχεια εξομολογήθηκε τον τρόπο με τον οποίο έμαθε για τον θάνατο του πατέρα της, Νίκου Κούρκουλου: «Έμαθα για τον θάνατο του πατέρα μου από την τηλεόραση. Εκείνο το πρωί είχαμε αργία λόγω των Τριών Ιεραρχών, δεν είχα πάει σχολείο και μόλις είχα ξυπνήσει. Χωρίς να προλάβει κάποιος να το πει, άνοιξε την τηλεόραση και ήταν η πρώτη είδηση της ημέρας. Δεν είχα μιλήσει καν με τη μητέρα μου.
Όταν τηλεφώνησα στη μητέρα μου και την ρώτησα αν πέθανε ο μπαμπάς, μου απάντησε “όχι ακριβώς”. Το θυμόμαστε, και το συζητάμε με ένα είδος χιούμορ, αν και είναι μια πολύ δύσκολη στιγμή. Η μητέρα μου εκείνη την ώρα δεν είχε προλάβει καν να σκεφτεί πως θα μιλήσει στα παιδιά της για τον θάνατο του πατέρα τους. Ήταν επικεντρωμένη στο να φροντίσει να μην τραβήξουν τα κανάλια την έξοδο του πατέρα μου από το νοσοκομείο.
Σε τόσο προσωπικές και οδυνηρές στιγμές, ως δημόσιο πρόσωπο, δεν έχεις την πολυτέλεια να θρηνήσεις ιδιωτικά. Μέχρι και τα παιδιά σου μπορεί να μάθουν από την τηλεόραση ότι πέθανε ο πατέρας του. Είναι δύσκολο να μην μπορείς να διαχειριστείς τέτοιες βασικές ανθρώπινες στιγμές».
«Πέρασα αρκετά χρόνια της ζωής μου ούσα σε μία μουδιασμένη κατάσταση χωρίς έντονα θετικά ή αρνητικά συναισθήματα. Έδειχνα άτρωτη ενώ δεν ήμουν, και αυτό κάποια στιγμή ξέσπασε μέσα μου, με αποτέλεσμα τις κρίσης πανικού»
Η Εριέττα Κούρκουλου προχώρησε σε μία συγκινητική ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο instagram, σήμερα, Τρίτη, το απόγευμα για την αποβολή που είχε.
Ειδικότερα, η κόρη του Νίκου Κούρκουλου και της Μαριάννας Λάτση, που είχε μια αποβολή, τον περασμένο Απρίλιο, αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά για την εν λόγω απώλεια.
Η εγκυμονούσα δημοσίευσε ένα βίντεο με τον υπέρηχο που είχε κάνει τότε και το συνόδευσε με το εξής κείμενο: «Αυτή ήταν η καρδούλα του μωρού μας. Μιας μικρούλας που δεν καταφέραμε ποτέ να γνωρίσουμε. Μιας μικρούλας που θα κρατούσαμε τώρα στην αγκαλιά μας εάν η μοίρα τα είχε φέρει αλλιώς.
“Είσαι μικρή, θα μείνεις πάλι έγκυος”, “ευτυχώς έχεις άλλο ένα παιδάκι”, “το σώμα μας ξέρει καλύτερᨔ – αυτές ήταν μόνο μερικές από τις φράσεις που άκουσα από ανθρώπους με τους οποίους μοιράστηκα την απώλεια μας.
Ξέρω ότι προσπαθούσαν να με κάνουν να νιώσω καλύτερα. Αναγνωρίζω ότι τελικά όλες αυτές οι φράσεις βγήκαν αληθινές, όμως δεν ήταν εκείνες που είχα ανάγκη να ακούσω!
“Λυπάμαι”, “αυτό που βιώνεις πονάει πολύ”, “ήρθα να σε πάρω να πάμε να πιούμε ένα κρασάκι!” – αυτό είχα ανάγκη.
Υπάρχουν πολύ πιο δύσκολες περιπτώσεις από τη δική μας. Έχω φίλες που έχασαν τα μωρά τους στον πέμπτο και στον έκτο μήνα, όπως έχω φίλες που έχασαν τα μωρά τους μετά τη γέννησή τους.
Το ότι “υπάρχουν και χειρότερα” ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως αυτό δεν αναιρεί τον πόνο που βιώνει ένας άνθρωπος. Ας σταματήσουμε να δημιουργούμε λοιπόν ενοχές στα ζευγάρια που θρηνούν την απώλεια ενός μωρού που έφυγε στον τρίτο μήνα, στην πέμπτη εβδομάδα, μόλις λίγα λεπτά μετά την εμβρυομεταφορά! Η απώλεια είναι απώλεια και η ενσυναίσθηση δεν θα έπρεπε να εξαρτάται από την προσωπική μας ζυγαριά!
Σε όλες τις γυναίκες αλλά και τους άνδρες που έχουν βιώσει αυτό τον πόνο, σας στέλνω μια αγκαλιά και σας διαβεβαιώνω ότι αυτό που περάσατε είναι δύσκολο και ότι έχετε το δικαίωμα να στενοχωρηθείτε. Στα αγγελούδια που έφυγαν νωρίς, θα είσαστε πάντα μέρος της ιστορίας μας”.