Άντζελα Δημητρίου: Το «ποια θυσία» είναι ένα από τα πιο ωραία τραγούδια της Λαίδης του Ελληνικού τραγουδιού. Όμως, κρύβει πίσω μια τραγική ιστορία…
Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει ένα τραγούδι και είστε βέβαιοι πως μιλάει για κάποια μεγάλη αγάπη; Για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα; Ή που θεωρείται πως μιλάει για κάτι συνηθισμένο, καθημερινό αλλά τελικά οι στίχοι του μιλούν για κάτι σπουδαίο και μοναδικό;
Οι δημιουργοί των τραγουδιών πολλές φορές αποπροσανατολίζουν το μυαλό των ακροατών προκειμένου να πουν μια ιστορία ανείπωτη. Να τοποθετήσουν ένα μεγάλο μυστικό μέσα στους στίχους με τέτοιο τρόπο που ακόμα κι αν κάποιος το τραγουδά να νομίζει πως μιλάει για κάτι άλλο.
Έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν και είναι δεδομένο πως θα γίνει άλλες τόσες στο μέλλον. Κάθε φορά, ωστόσο, που οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους γράφτηκε ένα τραγούδι θα έρχονται στο φως της δημοσιότητας, οι άνθρωποι θα σοκάρονται. Και θα είναι τέτοιο το σοκ που όσο κι αν είχαν συνδέσει ένα τραγούδι με συγκεκριμένο νόημα ή συναίσθημα, στο εξής δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο και σίγουρα κάθε φορά που θα το ακούνε θα θυμούνται την ιστορία πίσω από αυτό.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το τραγούδι «ποια θυσία» της Άντζελας Δημητρίου. Για δεκαετίες η Λαίδη του Ελληνικού λαϊκού τραγουδιού κρατούσε κρυφή την ιστορία πίσω από τους στίχους. Για πρώτη φορά είχε πει την αλήθεια πριν μερικά χρόνια (την οποία επανέλαβε πριν από μερικές ημέρες) και από τότε η φύση του τραγουδιού άλλαξε οριστικά…
Στις 14 Αυγούστου του 1954 γεννήθηκε στο Περιστέρι της Αττικής η Αγγελική Κιουρτσάκη. Παιδί μιας πολλή φτωχής οικογένειας, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο της για να πιάσει δουλειά και να βοηθήσει τους δικούς της ανθρώπους.
Μια από τις πρώτες της δουλειές ήταν σε μια μεγάλη κλωστοϋφαντουργία της εποχής. Όταν ήταν ακόμα σε μικρή ηλικία ανακαλύπτει πως έχει ωραία φωνή και πριν προλάβει να το συνειδητοποιήσει, μόλις στα 14 της, ανεβαίνει για πρώτη φορά στο πάλκο. Σαν σε ελληνική ταινία, την ακούει ένας ατζέντης και κάπως έτσι τα πράγματα αρχίζουν και παίρνουν τον δρόμο τους.
Η καριέρα της ουσιαστικά ξεκίνησε το 1970 όταν άρχισε τις εμφανίσεις στο κέντρο διασκέδασης «Βήτα Βήτα». Δυο χρόνια αργότερα «αφήνει» πίσω της την Αγγελική Κιουρτσάκη και γίνεται η Άντζελα Δημητρίου.
Το 1974 συνεργάζεται με τους Στράτο Διονυσίου, Πόλυ Πάνου, Ρίτα Σακελλαρίου, Λίτσα Διαμάντη, Μανώλη Αγγελόπουλο και άλλους.
Ο πρώτος που πραγματικά πιστεύει στο ταλέντο και τη λαϊκή της φωνή είναι ο σπουδαίος Βασίλης Τσιτσάνης, με τον οποίο συνεργάστηκε το 1976 και 1977 στο μαγαζί «Χάραμα».
Το 1976 γνωρίζει την Κατερίνα Στανίση με την οποία και συνεργάστηκε και το 1978 ενώ βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη ο διευθυντής μιας δισκογραφικής εταιρείας της προτείνει να κάνει την πρώτη της δισκογραφική δουλειά η οποία παίρνει «σάρκα και οστά» το 1979 και έχει σαν τίτλο το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο.
Το 1980 κάνει τον πρώτο της χρυσό δίσκο (Γιατί να ‘ρθεις αργά), το 1985 κάνει τον πρώτο της πλατινένιο (Ποια θυσία) και το 1992 κάνει τον πρώτο της διπλό πλατινένιο (Φωτιά στα Σαββατόβραδα: 1982–1992 Δέκα χρόνια τραγούδι)!
Η πορεία της στο τραγούδι συνεχίζεται έως σήμερα, έχοντας ήδη συνεργαστεί με συνθέτες όπως ο Χρήστος Νικολόπουλος, o Σταμάτης Σπανουδάκης, o Λάκης Παπαδόπουλος, o Φοίβος και άλλοι. Έχει τραγουδήσει μαζί με την Άννα Βίσση, την Κατερίνα Στανίση, την Ρίτα Σακελλαρίου, τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Βασίλη Καρρά, τον Γιώργο Μαργαρίτη, τον Σταμάτη Γονίδη, τον Ζαφείρη Μελά, τον Λευτέρη Πανταζή και άλλους. Στην διάρκεια της καριέρας της έχει αναδείξει μεγάλα ονόματα της μουσικής σκηνής όπως ο Νότης Σφακιανάκης, η Κατερίνα Κούκα, ο Γιώργος Αλκαίος, ο Βαλάντης και άλλοι.
Η Άντζελα Δημητρίου έχει πουλήσει πάνω από 2.500.000 δίσκους στο εξωτερικό, ενώ στην Ελλάδα και Κύπρο οι πωλήσεις δίσκων έχουν φτάσει στο 1.300.000. Έχει διακριθεί ως μία από τις πιο εμπορικές τραγουδίστριες των τελευταίων 50 χρόνων.
Όπως ήδη αναφέρθηκε παραπάνω το 1985 κάνει τον πρώτο της πλατινένιο δίσκο. Μέσα σε αυτόν υπάρχει και το τραγούδι «ποια θυσία»! Από τη στιγμή που πρωτοακούστηκε το συγκεκριμένο τραγούδι θεωρήθηκε ο «απόλυτος ύμνος της γυναικείας καψούρας».
Όταν η νύχτα προχωρά, σε συλλογίζομαι.
Μόλις εσένανε σκεφτώ παραλογίζομαι.
[…]
Όταν η νύχτα προχωρά, εσένα σκέφτομαι.
Ξέρω πως η άλλη σε κρατά, κι εγώ τρελαίνομαι.
[…]
Και θέλω νά ‘ρθω να σ’ αρπάξω από την άλλη
να την ρωτήσω με τα μάτια δακρυσμένα
με ποιο δικαίωμα σε πήρε από μένα
και ποια θυσία, ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα.
Σίγουρα, όταν το ακούσει κάποιος το μυαλό του θα πάει πιθανότατα σε κάποια ιστορία απιστίας με το αρσενικό της υπόθεσης να παίζει σε… διπλό ταμπλό. Οι στίχοι, άλλωστε, βοηθάνε στο να καταλήξει κανείς σε αυτό το συμπέρασμά. Ή μήπως όχι;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Το τραγούδι αυτό δεν είναι ένα ερωτικό τραγούδι, ούτε μνημονεύει κάποια ιστορία απιστίας. Μπορεί μέχρι και σήμερα να παραμένει ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια του ρεπερτορίου της Λαίδης αλλά η αλήθεια είναι πιο σκληρή. Το τραγούδι (του οποίου ο συνθέτης είναι ο Μάνος Κουφιανάκης και συνθέτης ο Χάρης Καλούδης που έφυγε από τη ζωή το 2015) μιλάει για την απελπισμένη αγάπη μιας μάνας για το παιδί της, συγκεκριμένα της Αντζελας για τον γιο της, Βαγγέλη, ο οποίος δεν μεγάλωσε κοντά της.
«Το γράψαμε μαζί με τον Μάνο Κουφιανάκη και τον Χάρη Καλούδη στο σπίτι του Χάρη στις 7 το πρωί, πίνοντας πάρα πολύ κρασί. Εγώ έλεγα την ιστορία μου κι ότι ήθελα να είχα τον γιο μου κοντά μου. Όλοι στην αρχή πίστευαν ότι είναι κομμάτι ερωτικό, αλλά αυτό το τραγούδι είναι γραμμένο για το γιο μου, τον Βαγγέλη. Έπρεπε να ρωτήσω αυτή τη γυναίκα «με ποιο δικαίωμα παίρνεις το δικό μου το παιδί, ενώ εγώ το είχα εννέα μήνες στην κοιλιά μου» είχε αποκαλύψει στο παρελθόν η ίδια η Δημητρίου σε συνέντευξή της, λέγοντας πως αναγκάστηκε να δώσει το παιδί της όταν ήταν μόλις 8 ημερών σε μια θεία της η οποία ανέλαβε να το μεγαλώσει.
«Με τον γιο μου περάσαμε πολλά στάδια που δεν ήμασταν καλά και σε αυτό είχε δίκιο. Μάνα δεν είναι αυτή που γεννάει. Μάνα είναι αυτή που μεγαλώνει. Η θεία μου η συγχωρημένη το δικαιούται το παιδί. Αυτή τον μεγάλωσε και τον γαλούχησε. Μέχρι 24-25 χρονών. Μέχρι τότε ήξερε ότι ήμουν πρώτη του ξαδέρφη. Του το είπα σαν παραμύθι. Σαν παραμύθι: ”Του λέω μία φορά και έναν καιρό, πριν από πολλά χρόνια, ήταν ένα κοριτσάκι αδύνατο, που έμεινε έγκυος. Πήγε και δούλεψε στην Κρήτη. Μάζεψε λεφτά. Γύρισε και γέννησε ένα αγοράκι. Το αγοράκι αυτό δεν γινόταν να το πάρει μαζί της γιατί είχε πρόβλημα λόγω του πατέρα. Το κοριτσάκι αυτό το λένε Αγγελική”.
Λέω θα μου μείνει τώρα ή θα μου ρίξει κανένα χαστούκι. Του είπα αγόρι μου η μάνα σου δεν πέθανε. Η μάνα σου ζει και είμαι εγώ. Μου ζήτησε να κάνουμε τεστ DNA, να έχει τα ακριβή στοιχεία και να του πω ποιος είναι ο πατέρας. Του λέω βεβαίως: ”Ο πατέρας σου λέγεται Αντώνης Κυριακού. Είναι πρώην τραγουδιστής. Πάρ΄τον τηλέφωνο. Και τον παίρνουμε τηλέφωνο. Μιλάει μαζί του και πήγε και τον βρήκε».