Ο Άλκης Γιαννακάς: Το «Ρεμάλι» που Σαγήνευσε τον Ελληνικό Κινηματογράφο
Ο Άλκης Γιαννακάς, γνωστός για την εντυπωσιακή του παρουσία και τις ερμηνείες του, υπήρξε από τις εμβληματικές φιγούρες του κλασικού ελληνικού κινηματογράφου.
Αν και συχνά υποδυόταν «καλούς» χαρακτήρες, η ερμηνεία του ως «ρεμάλι» της Φωκίωνος Νέγρη τον καθιέρωσε ως έναν από τους πιο «γοητευτικούς κακούς» του ελληνικού σινεμά.
Γεννημένος στην Αθήνα στις 28 Μαρτίου 1945, ο Γιαννακάς ξεκίνησε την καριέρα του σε νεαρή ηλικία. Σημαντικές του συμμετοχές περιλαμβάνουν ταινίες όπως το Ένας Ντελικανής (1963) και Το Ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη (1965), που τον ανέδειξαν στο ευρύ κοινό.
Ο Άλκης Γιαννακάς δεν εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες, αλλά η παρουσία του ήταν αρκετή για να τον καθιερώσει ως σύμβολο ανδρισμού και γοητείας. Οι ρόλοι του τον έκαναν ίνδαλμα για τη νεολαία της εποχής, με χιλιάδες νεαρές κοπέλες να τον έχουν αφίσα στα δωμάτιά τους.
Η τελευταία του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη ήταν το 1987. Από τότε, ο Γιαννακάς αποσύρθηκε από τα Μέσα, επιλέγοντας να ζει μακριά από τη δημοσιότητα. Σταμάτησε να δίνει συνεντεύξεις, διατηρώντας ένα μυστήριο γύρω από την προσωπική του ζωή.
Ο Άλκης Γιαννακάς, σήμερα 79 ετών, ζει ήσυχα μαζί με τη σύζυγό του κοντά στην πλατεία Αμερικής. Παρά την αγάπη του κοινού, έχει επιλέξει να παραμένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, διατηρώντας μια ζωή γεμάτη ηρεμία και ιδιωτικότητα.
O Άλκης Γιαννακάς δεν έπαιξε σε πολλές ταινίες, ωστόσο υπήρξε σύμβολο ανδρισμού και ερωτισμού. Μάλιστα, υπήρξε sex symbol στην εποχή του και οι ερωτικές ιστορίες του είχαν πολυσυζητηθεί.
Της: Έπη Τρίμη
Ο Άλκης (Χρήστος) Γιαννακάς είναι γνωστός κυρίως από τις συμμετοχές του στις ταινίες Ένας ντελικανής (1963) και Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη (1965). Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Μαρτίου 1941. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 εγκατέλειψε τo θέατρο.
Ο Άλκης Γιαννακάς έπαιξε ρόλους του κακού παιδιού στην κλασική εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Ως «ρεμάλι» της Φωκίωνος Νέγρη έγινε ευρύτερα γνωστός ως ωραίος κακός του σινεμά.
Μαζί με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τον Νίκο Κούρκουλο, τον Κώστα Κακκαβά ήταν οι ομορφότεροι ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου. Δεν έπαιξε σε πολλές ταινίες, ωστόσο υπήρξε σύμβολο ανδρισμού, ερωτισμού και μια αινιγματική φυσιογνωμία που σίγουρα θα μείνει στην ιστορία του θεάτρου και του κινηματογράφου!
Τον ερωτεύτηκαν πολλές συμπρωταγωνίστριές του με τις οποίες είχε συνάψει σχέση. Η Γκιζέλα Ντάλι υπήρξε σύντροφος του για μεγάλο διάστημα και όπως είχε δηλώσει: «Ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου. Ήταν ο ωραιότερος και πιο περιζήτητος άντρας και ήταν δικός μου. Ζήσαμε μια σχέση πάθους». Μαζί πρωταγωνίστησαν στην ταινία «Ο Παρθένος».
Η τελευταία του ταινία ήταν το 1987 και από τότε εξαφανίστηκε από τα Μέσα και έπαψε να δίνει συνεντεύξεις.
Πριν τον ανακαλύψει ο σκηνοθέτης Μανώλης Σκουλόυδης και του προτείνει ρόλο στην ταινία «Ένας Ντελικανής» ο Γιαννακάς ήταν ένα ατίθασο παιδί. Ήταν μόλις 17 χρόνων όταν κλήθηκε να μπει στο χώρο του κινηματογράφου και οι δημοσιογράφοι της εποχής μιλούσαν για έναν αλητάκο που δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στην ενήλικη ζωή.
Πολλές φορές την κοπάναγε από τα γυρίσματα για να πάει βόλτα με τους φίλους του κάνοντας έξαλλο το σκηνοθέτη και τον παραγωγό της ταινίας. Ήταν άλλωστε και ένας έφηβος που περισσότερο εντυπωσιαζόταν από τις μηχανές παρά από τις κάμερες. Ο ορμητικός νέος πηδούσε από το παράθυρο για να το σκάσει και οι υπεύθυνοι των γυρισμάτων χρειάστηκε να καλέσουν μέχρι και την τροχαία για να τον εντοπίσουν.
Όλα αυτά όμως αφορούν την νιότη του. Ο Άλκης Γιαννακάς στο τέλος της δεκαετίας του ’80 αποτραβιέται από τα φώτα της δημοσιότητας και εγκαταλείπει την ηθοποιία. Στην ενήλικη ζωή του είναι ένας σεμνός και ευγενικός άνθρωπος που ζει παντρεμένος στην πλατεία Αμερικής .
Έχοντας πατήσει τα 73 του χρόνια, συνεχίζει να αποφεύγει συστηματικά κάθε είδους δημοσιότητα, δεν δίνει ποτέ συνεντεύξεις ούτε φωτογραφίζεται στις σπάνιες κοσμικές εμφανίσεις που κάνει.
Την ανάρτησε το 2018 επιστήθια φίλη του στον προσωπικό λογαριασμό της στο Facebook, γνωρίζοντας πως ο παλαίμαχος ηθοποιός έχει επιλέξει να μένει μακριά από τα φλας των παπαράτσι. Σύμφωνα με εκμυστηρεύσεις ανθρώπων του περιβάλλοντός του, ο Άλκης Γιαννακάς, ο οποίος μένει κοντά στην πλατεία Αμερικής, βρίσκεται καθημερινά στο Σπίτι του Ηθοποιού, όπου τα πρωινά πίνει το καφεδάκι του και βοηθάει την πρόεδρο του ιδρύματος Άννα Φόνσου να φέρει εις πέρας το σπουδαίο έργο που επιτελείται εκεί. Ο ίδιος, άλλωστε, υπήρξε και ένας εκ των πρώτων υποστηρικτών του ιδρύματος.
Πάντως, αυτό που τον χαρακτήριζε πάντοτε είναι η σεμνότητά του. Ήταν άνθρωπος μόνος, χαμηλών τόνων, αλλά περιζήτητος στις γυναίκες.
Πολλοί λένε ότι ο λόγος που ο Άλκης Γιαννακάς δε μιλά είναι γιατί θέλει να τον θυμούνται όπως ήταν νέος. Τότε που υπήρξε σύμβολο. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι δε συμφιλιώθηκε ποτέ με την ιδέα ότι μεγαλώνει. Την αλήθεια μόνο εκείνος την ξέρει.
Κάποια βράδια του, όποτε μπορεί, τα περνά σε ταβερνάκια της περιοχής. Κάποιοι τον αναγνωρίζουν και κάποιοι άλλοι όχι. Εκείνος όμως μιλά σε ελάχιστους και χαιρετά συγκαταβατικά όταν τον αναγνωρίζουν στο δρόμο.