Η Αλεξάνδρα Παναγιώταρου, η οποία κέρδισε τις εντυπώσεις στο «Just the 2 of us» στο πλευρό της Κατερίνας Λιόλιου, μίλησε για την πορεία της στο χώρο των media.
Η γνωστή επιχειρηματίας και influencer παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ, όπου και μίλησε για το αν έχει βιώσει ανταγωνισμό, ενώ αναφέρθηκε και στην προσωπική της ζωή.
Είμαι πολύ καλή μάνατζερ του εαυτού μου. Αν σκεφτείς πως βρίσκομαι στην επικαιρότητα και μπορώ να διαχειρίζομαι μόνη μου τις ευκαιρίες και τις προτάσεις που μου γίνονται, νομίζω πως είμαι. Σίγουρα υπάρχουν σωστές και λάθος επιλογές, αλλά και από τα λάθη ακόμη μαθαίνεις.
Όχι, δεν είναι ανάγκη ή αγωνία, αλλά όταν κάνεις πράγματα, το ένα φέρνει το άλλο. Σίγουρα δεν είναι αυτοσκοπός. Το να υπάρχω –αν υπάρχω– θέλω να είναι με καλό τρόπο. Και δεν πιστεύω ότι η κάθε διαφήμιση, όπως η δυσφήμιση, σου κάνει καλό. Δεν το επικροτώ αυτό.
Με την Κατερίνα έχουμε πολύ καλές σχέσεις. Αν τη δω έξω, θα μιλήσουμε πολύ ή ανταλλάζουμε μηνύματα στο Instagram. Έχουμε διαφορετικές ζωές, με έντονη καθημερινότητα, οπότε είναι δύσκολο να συναντιόμαστε. Όταν βρίσκω ελεύθερο χρόνο, τον αφήνω για τα πολύ δικά μου άτομα. Με την Κατερίνα ευχαριστήθηκα που δεν υπήρχε κόντρα ή ανταγωνισμός και όλα εκείνα που κάνουν οι γυναίκες. Υπήρχε χημεία, εκτιμούσε η μία την προσπάθεια της άλλης και πήγαμε χέρι χέρι.
Δυστυχώς, το βιώνω πολύ συχνά. Πολλές γυναίκες είναι προκατειλημμένες προς άλλες, για τους δικούς τους λόγους. Μπορεί να είναι η άμυνά τους ή μπορεί κι εγώ να εκπέμπω –άθελά μου– κάτι το απρόσιτο, ενώ γενικά δεν είμαι έτσι ως άτομο. Αυτά από την πλευρά της γνωριμίας. Σε πιο σοβαρά θέματα, δεν έχω αντιμετωπίσει κάποιο δείγμα έντονου ανταγωνισμού γιατί και εγώ είμαι χαλαρή και ήρεμη.
Συμβαίνει, αλλά όταν με γνωρίζουν, μου λένε «είσαι πολύ ωραίο τυπάκι, με χιούμορ». Τους αρέσει μάλλον αυτό που βλέπουν σε δεύτερη φάση – ελπίζω και στην πρώτη! Φαντάζομαι ότι δεν με θεωρούν το κορίτσι της διπλανής πόρτας.
Κοίταξε, είναι αποδεκτό αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν, δεν έχουν τον χρόνο να ασχοληθούν με τον άλλο. Μια εικόνα από μόνη της δεν λέει τίποτα. Προσωπικά, δεν μου αρέσει να κρίνω κάποιον από την εικόνα του ή τι παπούτσια φοράει, αν είναι ξανθός ή μελαχρινός, με μαλλιά μπούκλες και piercing. Δίνω ευκαιρίες στους ανθρώπους και να τους γνωρίσω, αλλά και να με γνωρίσουν. Αυτό που με χαρακτηρίζει είναι πως είμαι και του σαλονιού και του λιμανιού, με την έννοια ότι μπορεί να υπάρξω στο πιο ωραίο κάλεσμα ντυμένη κατάλληλα και, από την άλλη, να με δεις σε ένα πάρκο να κάθομαι με την παρέα μου σε ένα παγκάκι, να τρώμε σουβλάκια και να πίνουμε μια μπίρα.
Νομίζω πως ναι, με έχουν παρεξηγήσει. Μένουν αρκετά στην εικόνα μου, που μπορεί να είναι φανταχτερή -και μου αρέσει αυτό το στυλ-, αλλά εγώ τρέχω όλη μέρα και δουλεύω. Δεν είμαι από τα άτομα που θέλουν να αποδείξουν κάτι -ξέρω καλά ποια είμαι- και δεν θέλω να επιδεικνύω τις προσπάθειες που κάνω. Τίποτα δεν μου χαρίστηκε. Ό,τι έχω καταφέρει το έχω κάνει με τις δικές μου πλάτες.
Έχουμε μείνει κυρίως στην τηλεοπτική σου εικόνα και δεν ξέρουμε πολλά για σένα, όπως το πότε ήρθες στην Αθήνα, τι έχεις σπουδάσει και ποια ήταν τα όνειρά σου.
Ήρθα στην Αθήνα για σπουδές στα 18 μου, είμαι απόφοιτη Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, το οποίο τέλειωσα στα 22. Μετά ήρθε ο χώρος της τηλεόρασης στα 24, ενώ είχα ήδη ξεκινήσει να ασχολούμαι με το εμπόριο ρούχων. Έχω ένα e-shop όπου εμπορεύομαι ρούχα και κάθε χρόνο σχεδιάζω και μια συλλογή με το όνομά μου. Τώρα ετοιμάζομαι να ανοίξω το πρώτο φυσικό κατάστημα στο Κολωνάκι. Αγαπώ πολύ τη μόδα, ασχολούμαι συνεχώς με τη μόδα, τα ρούχα και το styling.
Όχι ακριβώς. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Τρίπολη, σε μια αστική οικογένεια από την οποία πήρα πολλή αγάπη αλλά και ελευθερία στο να επιλέξουμε με τι θα ασχοληθούμε. Ο πατέρας μου είναι διευθυντής τεχνικών υπηρεσιών σε νοσοκομείο της Τρίπολης και η μαμά μου είχε μαγαζί με ρούχα- από εκεί πήρα την αγάπη μου για τη μόδα. Οι γονείς μας ήθελαν να σπουδάσουμε για να έχουμε επιπλέον μόρφωση – έχω μια αδελφή δύο χρόνια μεγαλύτερη, η οποία είναι αρχιτέκτονας και ζει στην Κρήτη. Η καθεμία ακολούθησε τον δρόμο της. Εγώ, λοιπόν, ως έφηβη δεν μπορώ να πω πως σχεδίαζα, περισσότερο μου άρεσε το τραγούδι.
Από μικρή τραγουδούσα, είτε στις σχολικές γιορτές είτε στο σπίτι μου, ήμουν πάντα με ένα μικρόφωνο στο χέρι. Η Μπρίτνεϊ Σπίαρς ήταν το είδωλο μου. Επίσης, έπαιζα κιθάρα και πιάνο και σιγά σιγά ανακάλυψα και πιο έντεχνα ακούσματα. Πού να φανταζόμουν τότε ότι θα ασχολούμουν με τα ρούχα, Ερχόμενη στην Αθήνα άρχισα να δουλεύω σε μαγαζιά ως υποδοχή και μπαργούμαν γιατί ήθελα να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη. Μέχρι που ήρθε το Μy style rocks στον ΣΚΑΙ και τη συνέχεια την ξέρετε. Μου αρέσει να ονειρεύομαι, αλλά «συν Αθηνά και χείρα κινεί».
Πάντα είχα την τάση να είμαι σε σχέση, αισθανόμουν έτσι πιο γεμάτη. Νομίζω πως είναι χαρακτηριστικό πολλών γυναικών αυτό, οπότε δεν πας κόντρα στη φύση σου. Αυτό προφανώς και πηγάζει από κάποιας μορφής ανασφάλεια.
Νομίζω ότι μετά τον χωρισμό μου πήρα την απόφαση να ξεκινήσω τη ζωή μου από την αρχή. Πλέον είμαι μια άλλη Αλεξάνδρα, αγάπησα περισσότερο τον εαυτό μου, νιώθω πιο δυνατή καθώς ξεπέρασα πολλές φοβίες και ανασφάλειες. Στηρίχτηκα στα πόδια μου, ζω μόνη μου πια σε ένα σπίτι στο Κουκάκι. Έχω την αίσθηση πως πάντα στις μεγάλες αλλαγές ανακαλύπτουμε ποιοι πραγματικά είμαστε.
Όχι, δεν ισχύει απαραίτητα. Είναι στο χέρι κάθε γυναίκας να έχει όποιον άντρα θέλει. Σίγουρα η εικόνα είναι το πρώτο βήμα για να σε προσεγγίσει κάποιος, αλλά τον πιο σημαντικό ρόλο για να κρατήσεις κάποιον είναι το τι εκπέμπεις. Πολλές γυναίκες είναι πολύ όμορφες, αλλά δεν εκπέμπουν ερωτισμό και το αντίστροφο. Σε προσωπικό επίπεδο, έχω αρκετές κατακτήσεις. Ωστόσο, παρατηρώ πως πολλοί άντρες δεν κάνουν το πρώτο βήμα. Εγώ δεν είμαι γυναίκα-κυνηγός, αλλά αν μου αρέσει κάποιος θα το αφήσω στον αέρα να εννοηθεί και αν έρθει να μου μιλήσει, θα είμαι περισσότερο γλυκιά.
Ναι, το έχω αισθανθεί. Υπήρξε ένας άντρας που μου άρεσε και με απέρριψε επιλέγοντας κάποια άλλη. Αλλά μέχρι στιγμής επιλέγω εγώ.