Η Creta Farm είναι η εταιρεία αλλαντικών που απειλήθηκε με λουκέτο, αλλά κατάφερε να επιστρέψει δυναμικά στην αγορά και να πάρει τον δρόμο προς την κορυφή.
Ειδικότερα, το καλοκαίρι του 2019 αν στεκόσουν μπροστά στο ράφι με τα αλλαντικά των σούπερ μάρκετ, ψάχνοντας το αγαπημένο σου προϊόν ετικέτας Creta Farm, υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να απογοητευτείς.
Με χρέη που ξεπερνούσαν τα 150 εκατομμύρια ευρώ (153.054.000 ευρώ, για την ακρίβεια) και μια ενδοοικογενειακή κόντρα να μαίνεται μεταξύ των αδελφών Κωνσταντίνου και Μάνου Δομαζάκη, το μέλλον της άλλοτε κραταιάς εταιρείας, το μερίδιο της οποίας ξεπερνούσε το 26% στην αγορά, έμοιαζε –και ήταν- εξαιρετικά δυσοίωνο.
Εκείνη την στιγμή όλα έδειχναν να έχουν τελειώσει για την βιομηχανία της οποίας η ιστορία ξεκίνησε στη θέση Λατζιμάς στο Ρέθυμνο, όταν πίσω στο 1970 ο Στέλιος Δομαζάκης έριξε μια ιδέα και την είδε να υλοποιείται μετά από λιγότερο από μια δεκαετία, με την ενοποίηση όλων των οικογενειακών επιχειρήσεων, ενώ περίπου το 1987 ήρθε το επόμενο –καθοριστικό- βήμα, με την είσοδο στον τομέα των αλλαντικών.
Λίγα χρόνια αργότερα η Creta Farm μπήκε δυναμικά στη νέα εποχή, με τους «διαδόχους» Κωνσταντίνο και Μάνο να αναλαμβάνουν τα ηνία και να βλέπουν την επιχείρηση να μετατρέπεται σε ηγέτιδα δύναμη του χώρου.
Τότε τίποτε δεν μπορούσε να προμηνύσει αυτό που θα ερχόταν μερικές δεκαετίες αργότερα…
Αστοχίες, παραλείψεις και –φυσικά- η οικονομική κρίση και τα μνημόνια άφησαν τα σημάδια τους στην εταιρεία, ενώ η στάση των μεγαλομετόχων απλά όξυνε ακόμη περισσότερο το δυσμενές κλίμα, με την Creta Farms να χάνει χρήματα, την ίδια ώρα που οι φήμες περί οριστικού λουκέτου να φουντώνουν, με συνέπεια να κλονίζεται η εμπιστοσύνη τόσο των ιδιοκτητών σούπερ μάρκετ, όσο και του ίδιου του καταναλωτικού κοινού.
Πλέον ήταν δεδομένο ότι με την συγκεκριμένη μετοχική σύνθεση και διοίκηση οι τίτλοι τέλους ήταν προδιαγεγραμμένοι, όπως και η τύχη των εκατοντάδων οικογενειών των υπαλλήλων, οι οποίοι έβλεπαν τις δουλειές τους να απειλούνται και εκλιπαρούσαν για μια πολιτική παρέμβαση που θα έδινε λύση.
Στην πραγματικότητα η διάσωση της Creta Farm αποτέλεσε κι ένα μεγάλο στοίχημα για το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων, το οποίο για να μη χαθούν θέσεις εργασίας ξεκίνησε άμεσα επαφές με τον επιχειρηματικό και τραπεζικό περιβάλλον, προκειμένου να βρεθούν οι επενδυτές που θα αναλάμβαναν τα «κλειδιά» της εταιρείας. Το πρώτο βήμα έγινε τον Ιούλιο του 2019 με την υπογραφή συμφωνία Standstill/Mou μεταξύ της εταιρείας, των μετόχων και των εκπροσώπων των τεσσάρων πιστωτριών τραπεζών.
Λίγο πριν το τέλος του έτους, η προσωρινή διοίκηση καταλήγει στο πρόσωπο του Δημήτρη Βιτζηλαίου, που μέσω της εταιρείας Impala, αναλαμβάνει πλέον οριστικά τις τύχες της αλλαντοποιίας. Τότε το ποσοστό της στην αγορά ήταν επί της ουσίας μηδενικό, ενώ η αξιοπιστία της είχε πληγεί σχεδόν ανεπανόρθωτα.
Με άλλες εταιρείες να έχουν καλύψει ήδη την δική της θέση, το εγχείρημα έμοιαζε εξαιρετικά επισφαλές και οι δηλώσεις του νέου ιδιοκτήτη ότι σύντομα η Creta Farm θα γινόταν ξανά ισχυρή αντιμετωπίστηκαν με πολύ συγκρατημένη αισιοδοξία από τους περισσότερους, ενώ δεν έλειψαν κι εκείνοι που παρέμειναν εξαιρετικά δύσπιστοι.
Κι όμως, λίγους μήνες μετά το μερίδιό της στην αγορά έφτασε κοντά στο 10% και τα ακόμη καλύτερα φαίνεται πως είναι μπροστά. Η καραντίνα και τα μέτρα κατά της εξάπλωσης του κορονοϊού ήρθαν να θέσουν ακόμα ένα εμπόδιο στην πορεία της εταιρείας προς την δική της κανονικότητα, αλλά το προσεχές καλοκαίρι αναμένεται να ξεπεραστούν και αυτά. Τότε είναι που λογικά θα εξεταστεί από το πρωτοδικείο Ρεθύμνου η αίτηση υπαγωγής της στον πτωχευτικό κώδικα.
Εφόσον όλα κυλήσουν ομαλά, κάτι που πρέπει να θεωρείται δεδομένο, ο δρόμος της επιστροφής στην κορυφή και στο… μέλλον είναι στρωμένος όχι με ροδοπέταλα, αλλά με κλαδιά ελιάς, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ελαιόλαδο ήταν πάντα το (φανερό) μυστικό της επιτυχίας της.