Εννέα χρόνια έχουν περάσει από την βάναυση δολοφονία της Ζωής Δαλακλίδου από την Ξάνθη. Η νεαρή κοπέλα στις 27/12/2012 δέχεται επίθεση από άγνωστο με σκοπό να τη βιάσει. Ο δράστης τη βιάζει και στη συνέχεια θέλοντας να καλύψει τα ίχνη του την περιλούζει με βενζίνη και καίει ζωντανή.
Η αδελφή της, Ελένη Δαλακλίδου, με ανάρτησή της στον λογαριασμό της στο Facebook ξεσπά για τις τρεις φορές που έχει γίνει δικαστήριο, λέγοντας πως «ο βιαστής έχει τη δυνατότητα να υποστηρίξει τον εαυτό του και να προσπαθεί να μειώσει την ποινή του, ενώ η Ζωή όχι».
Ξάνθη 27 Δεκεμβρίου 2012 η αδερφή μου Ζωή Δαλακλίδου δέχεται επίθεση επειδή ΑΡΝΉΘΗΚΕ για το οτιδήποτε με αυτόν τον άγνωστο και η λύση του ήταν να τη βιάσει και επειδή δεν έφτανε αυτό, ο βιαστής για να καλύψει τα ίχνη του την περιλουζει με βενζίνη και τη βάζει φωτιά με αποτέλεσμα να τη σκοτώσει.
18 Νοεμβρίου 2013 γίνεται το δικαστήριο, ομολογεί αφού πρώτα ήθελε να εξεταστεί από ψυχολόγο μήπως και δεν γίνει ποτέ το δικαστήριο, αφού έχει δηλώσει ότι ήταν μεθυσμένος αλλά μπόρεσε να κάνει όλες τι διαδικασίες, δηλώνει μετανιωμένος, ζητάει συγνώμη από την οικογένεια μας και κατά δικάζεται με τις κατηγορίες του Βιασμού, της Ανθρωποκτονίας με πρόθεση, του Εμπρησμού, της Διακεκριμένης περίπτωσης φθοράς ξένης ιδιοκτησίας με φωτιά και κλοπή με την ποινή: ισόβια κάθειρξη συν 25 χρόνια.
9 Απριλίου 2019 γίνεται το εφετείο. Μια ημέρα ακριβώς μετά τα γενέθλια της, αφού έχει πάρει αναβολή μια εβδομάδα πριν λόγω κωλύματος που επικαλέστηκε η πλευρά του κατηγορουμένου. Γίνεται επανάληψη της ομολογίας του, αυτή τη φορά πιο χαλαρός. Το αποτέλεσμα ευτυχώς ήταν το ιδιο: ισόβια κάθειρξη συν 25 χρόνια.
15 Ιανουαρίου 2020 αίτηση αναίρεσης κατέθεσε ο δικηγόρος του στον Άρειο Πάγο. Ο καταδικασμένος για τη δολοφονία υποστηρίζει πως έγινε λάθος κατά τη διάρκεια της δικάσιμου στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θράκης καθώς ενώ είχε δικηγόρο, επειδή δεν παρουσιάστηκε λόγω προβλήματος, το δικαστήριο του όρισε άλλον και δεν εκπροσωπήθηκε σωστά.
6 Οκτωβρίου 2020 θα γίνει για ακόμη μια φορά δικαστήριο. Για 3η φορά θα πρέπει να το ζήσουμε από την αρχή. Για 3η φορά θα πρέπει να μιλήσουμε για την αδερφή μας, να φυλαξουμε τη μνήμη της, τη ψυχή της. Γιατί η αδερφή μου δεν είναι εδώ να υποστηρίξει τον εαυτό της. Δεν είναι εδώ να μιλήσει για αυτά που πέρασε. Είναι όμως αυτός εδώ με όλα τα δικαιώματα να παλεύει να μειώσει την ποινή του για ένα φρικτό έγκλημα στη δεκαετία αυτή. Είναι αυτός εδώ που δήλωσε μετανιωμένος αλλά θέλει να βγει έξω να κάνει τη ζωή του. Και η Ζωή της δικιάς μου οικογένειας να είναι απούσα. Και θα είναι απούσα. Γιατί η αδερφή μου δεν είχε δικαίωμα στο ΟΧΙ.
Σε αυτό το ΟΧΙ που το προσπερνάει ο κάθε σεξιστης, βιαστής, ομοφοβικος, ρατσιστής και γίνονται όλα αυτά τα εγκλήματα που ακούμε και ζούμε καθημερινά. Και το κράτος να μην κάνει τίποτα για αυτό. Να παλεύουν χιλιάδες άτομα για τα δικαιώματα όλων αυτών και το κράτος να είναι απών.